Ons (Cor en Grietje van NoFear Travel), reis saam ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder deur Afrika. Die Afrika-kontinent is die Mekka vir 'oorland' met baie uitdagende roetes en pragtige bestemmings. Die eerste Afrika-land wat ons tydens ons reis na besoek het Suid-Afrika teenwoordig is Marokko, gevolg deur MAURITANIE en Senegal. Van Guinee, Sierra Leone, Liberië en Ivoorkus ons reis na Ghana. Jy kan alles daaroor lees in hierdie artikel.
U kan natuurlik ook weer na die video begin kyk.
Oor Ghana, 'n kort inleiding
Op ons reis suid lyk Ghana meer welvarend as die ander lande wat ons na Marokko besoek het. Jy sien dit in alles, soos die kwaliteit van paaie, die voertuigvloot, kwaliteit van huise en ander geboue. Maar veral die kleredrag van die mense. Dit is ook opvallend dat daar 'n enorme hoeveelheid luukse goedere te koop is, terwyl daar in ander lande wat ons besoek het amper net basiese benodigdhede verhandel word.
Ghana is 'n grootliks Christelike land (70%), naas 20% Moslems. Jy kan dit in die baie kerke sien, maar ook deur die towerspreuke wat jy gereeld op motors teëkom.
Die land is ongeveer 6 keer die grootte van Nederland en het ongeveer 30 miljoen inwoners. Daar is baie goud in Ghana, dit is selfs die belangrikste uitvoerproduk. Maar petroleum (produkte) en kakao dra ook by tot die welvaart van die land. Volgens Wes-Afrikaanse standaarde is toerisme ook 'n belangrike bron van inkomste vir die land.
Grensoorgang en Nzulezo
Die grensoorgang vanaf Ivoorkus is glad, geen korrupsie en net vriendelike mense. In Ghana kan ons weer Engels praat, ons hou daarvan. Kort voor lank oor die grens is 'n dorpie gebou op stelte in 'n meer ... Nzulezo ... ons wil dit sien.
Vanaf die dorpie Beyin is die buurdorpie op stelte slegs per boot bereikbaar. Daar is 'n kantoor met parkeerplek waar ons kan oornag. Die volgende oggend koop ons 'n kaartjie en betaal vir die verpligte gids. Trouens, dit val dadelik op dat mense hier gewoond is aan toerisme. Mense kyk nie meer op na ons nie. Die gids vertel 'n klein storie en veral waar ons almal moet fooi. Mmm…
Ons bereik die meer via 'n pragtige seilroete oor oop water en deur digte oerwoud.
’n Entjie verder sien ons die dorpie. Dit bestaan uit strukture op stelte wat almal met steierwerk aan mekaar verbind is. Die dorpie huisves sowat 500 inwoners en daar is 'n regte "hoofstraat". Die mense leef van visvang en 'n stuk grond aan die oorkant van die meer waar hulle landbouprodukte verbou.
In 'n kerkgebou word ons 'n standaard storie vertel en dadelik gevra om 'n skenking vir die skool te maak. Ons mag dan ons naam in die "groot boek" skryf.
Dit is 'n pragtige dorpie, ons het dit geniet, maar toerisme het intussen verseker dat die inwoners ons eintlik net as 'n lopende beursie sien.
Malaria
Ons het al voorheen daaroor geskryf. Toe ons vroeg in November 2022 die malaria-gebied binnegegaan, wat amper naby Senegal begin, het ons voorkomende medisyne, Malerone, begin neem. Maar binne twee weke was ons saam bedek met uitslag. Weereens het ons al die voor- en nadele opgeweeg en besluit om op te hou. Die Afrikane self sluk dit ook nie, was een van ons argumente. Ons sal sien.
Maar nou in Ghana het dit die punt getref. Cor was vir twee dae nie heeltemal vars nie en op dag 3 kon hy nie uit die bed opstaan nie. Koors 39,6 en gepaardgaande ongemak. Ons begin die kuur wat ons saamgebring het as 'n voorsorgmaatreël.
Op die ou end het dit omtrent sewe dae geneem. Gevolgtrekking, malaria is nie pret nie, ten minste 2,5 dae 'n bed is die enigste gemaklike plek. Dit sal jou nie doodmaak nie, maar dit is belangrik om betyds daar te wees en met 'n kuur te begin.
Nadat Cor herstel het en ons gedink het ons kan sorgeloos verder reis, het Grietje begin siek. Grietje het ook positief op die toets gereageer en was toe vir sowat drie dae met min of meer dieselfde klagtes in die bed gekluister.
Lees ook: Reis en Malaria | Alles wat jy moet weet oor malariapille
Lees ook: Inentings vir 'n wêreldreis | Alles wat jy moet weet
Accra
Ons het 'n kort besoek aan Accra gebring. Dit is eintlik uit nood gebore. Ons moes 'n paar kruideniersware kry en 'n werk aan die kar laat doen. In die tyd wat ons daarvoor moes wag, het ons 'n taxi geneem na een van die oudste woonbuurte in die stad, James Town. Die vuurtoring hier was ongelukkig gesluit vir instandhouding.
Accra is 'n groot stad met 5 miljoen inwoners. Op baie plekke lyk dit modern, amper westers. Die strate word beset deur 'n goeie vloot voertuie, maar geen tuk-tuks, brommers of donkies nie. Die meeste strate in die stad is geplavei sodat daar skaars stof is. Die lewe speel grootliks op straat af. Oral markstalletjies wat 'n wye verskeidenheid produkte verkoop. 'n Gesellige klomp!
Ons het die skoonheid in die stad treffend gevind. Jy sal skaars vullis op straat kry, maar jy sal vullisdromme en houers kry. Tog is dit nie oral netjies nie ... die oop riole langs die strate stink en op die visstrand was daar 'n laag uitgespoelde rommel van minstens 30 sentimeter. Per taxi is ons verby die reusagtige vullishoop waar mense woon en woon. Maar altesaam 'n redelike stad om 'n rukkie deur te bring.
Op pad noord
Vanaf Accra ry ons eers in 'n noordelike rigting na Kumasi. Hierdie keer vat ons nie die hoofpad (wat vol trokke en gate in die padoppervlak is) maar deels ’n avontuurlike agterpad. Ons gaan verby dorpies waar mense nie motors het nie en die paaie eintlik niks meer as brommerpaadjies is nie. Op pad moet ons met ons wenas 'n vragmotor wat vassit uit 'n sloot trek om die smal paadjie weer begaanbaar te maak. Uiteindelik bereik ons die Groen Ranch, 'n oord aan die oewer van Bosumtwimeer, bestuur deur 'n Franse vrou. Entoesiaste kan selfs hier gaan perdry.
Ons geniet veral die pragtige uitsig oor die kratermeer. Lake Bosumtwi is die enigste natuurlike meer in Ghana.
Van Kumasi tot Adanwomase
Ons maak 'n vinnige besoek aan Kumasi, Ghana se tweede grootste stad. Die stad lyk modern ... ons gebruik net die "Shoprite", 'n supermarkketting met 'n aantal Westerse produkte.
Dan na Adanwomase, 'n spesiale naam vir 'n dorpie waar hulle "weefwerk" tot 'n kuns verhef het. Hulle het 'n ware "toeristekantoor" op die been gebring vir die gemiddeld van 500 toeriste wat hulle elke jaar daar ontvang. Uiters vriendelike gidse wys die kuns van weef. Eers 'n stukkie geskiedenis wat reeds in die elfde eeu begin. Die weefwerk en die spesiale tegniek is tipies vir hierdie streek en die hele dorpie trek voordeel daaruit. Dit word gewoonlik gedoen deur jong seuns wat baie vinnig met hul hande is.
Langs die dorpie is 'n kakaoplantasie. Ook hier hoor ons al die ins en outs van kakaosade en bone. Die merkwaardigste ding wat ons gevind het, was die vervaardiging van “garage seep”. Die oorblywende doppe van die kakaosade word verbrand. Die as word met water gekook en dan met palmolie verdun. Dit is dan seep wat uiters geskik is vir olierige hande.
Verder noord
Op ons roete na die noorde oornag ons langs die Fuller Falls. Die valle self is nie die skouspelagtigste nie, maar die kol styf langs die gekletter is nogal aangenaam. Soggens kom 'n man spontaan verby om te gesels. Hy en sy vrou is agterop ’n brommer op pad na ’n begrafnis. Hy noem hierdie dag altyd 'n "viering". Die oorledene is 'n 67-jarige oom. Hy praat oor die tradisies rondom die afskeid. Mans is in swart geklee en vroue in swart/rooi.
Dit is duidelik sigbaar dat daar verder noord meer Moslems en minder Christene is. Jy sien baie moskees en mans, vroue en kinders is gewoonlik tradisioneel geklee. Die landskap het ook duidelik verander. Hier is nie meer uitbundige plantegroei nie, maar meer laer struike. Die tropiese reënwoud het plek gemaak vir savanne.
Mol Nasionale Park
Die groot bekende parke van Afrika is verder suid op die vasteland geleë. Maar die Mole Nasionale Park in die noordweste van Ghana, wat onder meer met Nederlandse steun opgerig is, is beslis die moeite werd. Ons kan naby die inligtingsentrum kamp. Die kampterrein is in 'n vervalle toestand.
Ons begin die dag vroeg want ons wil by die oggendstaptoer aansluit. Terwyl ons uit die kampeerwa klim as dit nog pikdonker is, hoor ons geritsel daar naby. Wanneer ons oë gewoond is aan die donker sien ons 'n groot olifant wat verbystap. Rustig terwyl hy 'n paar jong blare en takke langs die pad eet, loop hy verby die kampeerder. Sjoe, dit word weer wakker!
Wanneer dit lig geword het stap ons die toer saam met 'n gids en ons soek weer olifante. Die goeie ervare gids vertel interessante stories. By 'n groot watergat is dit vol -vir ons- spesiale dierespesies. Terwyl olifante was en afkoel, sien ons rooibokke, klein varke, krokodille, akkedisse en baie spesies pragtig gekleurde voëls.
Ons kry die kans om saam met 'n gids dieper die park in te gaan en daar te oornag. Die gids lei ons op 'n brommer. Op pad sien ons baie rooibokke wegpyl. Na 'n uur en 'n half kry ons 'n lekker oop plek om te oornag. Ons maak eers 'n rondte te voet en sien weer baie diersoorte.
Terwyl die gids kampvuur maak, geniet ons die ondergaande son. Tydens aandete kyk ons na sterre, vlamme van ons vuur en hoor bowenal stilte, die diere slaap. Wat 'n plesier!
Die volgende oggend is dit skaars lig toe ons gids ons roep. Hy het 'n olifant gewaar. In onderbroeke en pantoffels gaan soek ons die dier. Maar hy is blykbaar te vinnig vir ons en ons moet klaarkom met sy voetspore. Op pad terug gewaar ons nog 'n groep buffels.
Blankes, prioriteit!
Na ons besoek aan NP Mole mik ons weer suid, maar nou langs die oostekant van die land. Ons vat terugpaaie om die dorpies, die bevolking met hul tradisies en landskappe te geniet.
Ons het 'n bietjie lief geword vir die Ghanese. Hulle waai vriendelik, is baie behulpsaam, maar nooit opdringerig of bedel nie. Hulle het ekstra respek vir wit mense, wat natuurlik onnodig is. Ons voel ongemaklik daarmee. Op pad waai hulle gewoonlik uitbundig en ons as “Sinterklazen” is baie besig om terug te waai.
Toe ons van Dumbai by die veerboot kom om die Voltarivier oor te steek, is ons as wit buitelanders volstrekte voorkeurbehandeling gekry. Daar was nogal 'n tou vragmotors, busse en voetgangers wat almal by die veerboot wou aansluit. Boonop was dit volslae chaos. Toe ons die grootte van die veerboot sien, het ons besef dat nie almal kon saamkom nie.
’n Seun het gekom en gesê ons moet hom volg. Ons het deur al die wagtende verkeer gery en amper voor gekom sodat ons kon byhou. Hoekom? Blykbaar omdat hulle wit toeriste wil bederf.
Eenmaal op die stampvol boot, kom dieselfde seun ons nader en vra om hom met die trappe op na die stuurhuis te volg. Van hier af het ons 'n fantastiese uitsig oor die veerboot, die water en die vasmeerplek. Ons gesels met die kaptein. Weereens is ons as wit toeriste in 'n bevoorregte posisie.
Nadat ons die boot verlaat het, soek ons oornagplek. iOverlander gee geen leidrade hier nie, so ons sal self daarna soek. In 'n willekeurige dorpie vra ons vir 'n plek. Die mense is super behulpsaam. Ons moet net aan die “hoof van die gemeenskap” rapporteer, sê ’n plaaslike verbyganger. Die “hoof” is baie vriendelik en heet ons hartlik welkom. Ons kan vir 'n nag langs die mediese sentrum parkeer.
Gevolgtrekking
Ghana is 'n land met baie gawe mense. Hulle wil jou opreg help en jou baie welkom laat voel. Daar is verskeie kontrolepunte, maar die cops stel net in private sake belang. Die verskil tussen noord en suid is aansienlik, beide wat die natuur en godsdienstige uitdrukkings betref. Die land is duidelik meer welvarend as baie ander lande in Wes-Afrika.
Ghana is 'n pragtige en maklike land om van te hou oorlander te deurkruis. Vir toeriste met beperkte tyd is daar baie om te verken van die suidelike strande, slawe-verlede, Accra, watervalle, berggebiede tot die pragtige NP Mole. Daar is ook voldoende gehalteverblyf regdeur die land vir toeriste sonder hul eie verblyfopsies.
Ons beveel dit aan!
