Madagaskar op 'n bromponie | Deel 8 | Morondava

Wie kry dit in hul kop om 'n tweedehandse te koop scooter in die hoofstad van Madagaskar te koop? Om meer as 4.000 XNUMX km oor hierdie yslike eiland te reis? Niemand voor my het ooit met hierdie idee vorendag gekom nie. Ek het dit net gedoen en die regte Madagaskar ontdek. Reis saam met my na die Rooi Eiland en leer ken die kremetart, lemurs, verkleurmannetjies, sneeuwit strande en bowenal die gasvrye Malagasy: TONGA SOA. In hierdie deel reis ek van Morondava na Malaimbandy met 'n bietjie ongeluk op pad. En om alles te kroon, kan ek die nag in die tronk deurbring...

Lees ook:

Inhoudsopgawe

Maak my bromponie in Bemanonga skoon

Vars en vrugtig het ek om half nege afskeid geneem van die Kimony Resort-personeel. Vyftien minute later is dit al bingo, want na al die dae spat my bromponie deur die sand op die bekende Baobablaan. In Bemanonga meld ek aan vir 'n skoonmaak. Ongelukkig is daar geen werkswinkel met 'n drukwasser nie en ek moet staatmaak op 'n handwas.

Na skoonmaak gaan dit eers goed. Die son skyn en dis lekker knus op die pad. Ek geniet weer alles om my. Ná 60 km stop ek in Magnamby by ’n skool.

Baie slegte geluk op pad na Ankilizato

Dit word stadig maar seker duidelik dat daar meer aan die gang is met my bromponie. Noudat die pad stadig opgaan, hoor ek allerhande vreemde geluide van die sonner.

Landskap langs die RN35 in die rigting van Ankilizato

Om halfeen het dit uiteindelik gebeur. Selfs met die kundige hulp van ’n paar verbygangers kan my bromponie nie meer beweeg nie. ’n Plaaslike onderwysinspekteur bied aan om ’n tou aan sy motorfiets vas te maak en my op sleeptou te neem. Sy broer het 'n motorfietswerkswinkel in Ankilizato. "As hy nie jou bromponie kan regmaak nie, kan niemand nie."

Die bromponie kan nie meer verbrand word nie

Op sleeptou agter hierdie motorfiets na Ankilizato

Dit is nogal moeilik om die enjin te volg. Byna twintig kilometer sleep en trek dit. Omstreeks halfeen bereik ons die werkswinkel in Ankilizato. Die probleem blyk groter te wees as wat verwag is. Die bromponie is amper heeltemal uitmekaar gehaal en skoongemaak, maar niks help blykbaar nie. Eers ná 'n uur en 'n half het die werktuigkundige die uiteindelike tekortkoming gevind: 'Dit kan niks anders as jou uitlaatpyp wees nie. Ons moet dit middeldeur sny en skoonmaak.'

Op soek na die probleem van die bromponie in Agilizato — Opsoek na die probleem van die bromponie in Ankilizato

Intussen het ek die grootste pret saam met die kinders van die dorp. Hulle wil almal na die musiek van my oorfone luister. Michael Jackson is duidelik die gunsteling.

Toets oorfone deur kinders in Ankilizato

Omstreeks halfses word die uitlaatpyp weer aanmekaar gesweis. Sesuur ry ek weer en ek is in spitsverkeer. Op 'n kilometer-aanwyser langs die pad lees ek dat Malaimbandy nog 52 kilometer ver is. Dit beteken ek moet versnel, want die duisternis kom nader.

Na sowat dertig kilometer is dit tyd vir 'n kort koffiepouse.

Aankoms na donker in Malaimbandy

Alles is reg. Daar is geen wind nie, lekker warm en ek ry op 'n perfekte asfaltpad. Omstreeks sewe bereik ek die vurk van die RN34 na Miandrivazo en die RN35 na Malaimbandy. Daar staan 'n paar motors by 'n hotel. Ek parkeer my bromponie en meld by die hotelrestaurant aan. Daar ontmoet ek 'n jong paartjie van Drenthe. Hulle is die eerste Nederlanders wat ek in Madagaskar ontmoet. Hulle is woes entoesiasties oor Madagaskar.

Dis baie gesellig en ek vergeet die tyd. Agtuur besluit ek om te vra of daar 'n kamer in die hotel beskikbaar is. “Jammer, ons is vol bespreek,” sê die ontvangsdame. "Ken jy enige ander hotel?" 'Nee, nie hier nie. Net in Miandrivazo, maar dit is meer as twee uur weg. Of net dalk in Malaimbandy oorkant die brug.'

Word wakker in die tronk van Malaimbandy

Oor ’n wankelrige brug en dan drie kilometer sand bereik ek Malaimbandy. Daar is net een lig in die dorp. Daardie lig kom van 'n winkel af. Voor dit is drie Malgassies in oënskynlike toestand. "Vaza!" skree een van hulle. 'Wat maak jy?' "Ek soek slaapplek." Die eienaar kom dadelik uit en neem die gesprek oor. 'Loop agter my aan. My broer woon oorkant. Hy is die burgemeester van Malaimbandy. Hy gaan jou help.'

Sy broer, die burgemeester, is gasvryheid self. Hy verwelkom my eers namens alle inwoners by Malaimbandy en vra dan of hy iets vir my kan doen. Ek verduidelik vir hom dat ek nogal slegte geluk op pad gehad het en nie 'n hotel kon kry nie. 'Daar is geen hotel of gastehuis in Malaimbandy nie. Maar ons kan jou natuurlik nie in die koue uitlos nie. Die enigste slaapplek wat ons het, is in die tronk. Daar is nou niemand meer daar nie. So as jy nie omgee om 'n nag in die tronk deur te bring nie. Volg my dan.'

Die burgemeester vat 'n flitslig en ek volg hom in 'n binnehof. Daar is twee wagte wat met hul selfone speel. “Ek het ’n gas vir die nag,” sê hy. 'Hierdie vaza soek 'n bed. Ons kan hom mos in die tronk laat slaap, nie waar nie?'

Die wagte gee my 'n kussing en wens my 'n goeie nag toe.

Slaapplek in die gesellige tronk van Malaimbandy

Die volgende oggend staan die burgemeester agtuur voor my sel. "Ek wil jou vir ontbyt nooi." Natuurlik sal ek nie daardie aanbod van die hand wys nie. 'Loop agter my aan. Ons gaan eet by Jeanette. Sy maak die lekkerste poffertjies. Lekker krakerig en vars!'

Vars poffertjes op die mark in Malaimbandy — Jeanette die poffertjesbakker op die mark in Malaimbandy

Daar is ek by die Malaimbandy-mark en eet ontbyt saam met die burgemeester en baie ander inwoners. 'So gaan dit elke dag hier. Gesellig reg?' Na die uitstekende ontbyt lei die burgemeester my na die Malaimbandy-vulstasie.