Madagaskar op 'n bromponie | Deel 6 | Belo-sur-Tsiribihina

Wie kry dit in hul kop om 'n tweedehandse te koop scooter in die hoofstad van Madagaskar te koop? Om meer as 4.000 60 km oor hierdie yslike eiland te reis? Niemand voor my het ooit met hierdie idee vorendag gekom nie. Ek het dit net gedoen en die regte Madagaskar ontdek. Reis saam met my na die Rooi Eiland en leer ken die kremetart, lemurs, verkleurmannetjies, sneeuwit strande en bowenal die gasvrye Malagasy: TONGA SOA. Ek deel dit van my bromponiereis deur Madagaskar. Ek besoek Kirindy Village, sowat XNUMX kilometer van Belo-sur-Tsiribihina af.

Lees ook:

Inhoudsopgawe

Die 'veerboot' na Port Bac Tsimafana

Twee dae gelede is my bromponie in die stikdonker in 'n gemotoriseerde pirogue gedra. Nou is dit daglig en ek sien hoe vernuftig die Malgassies watervervoer gereël het. Drie langwerpige houtpalette van sowat twintig meter word op ses motorpiroge geplaas. Versigtig ry ek met my bromponie oor die eerste twee palette en parkeer dit langs drie veldvoertuie.

Ná sowat tien minute bereik die veerboot die ander kant in Port Bac Tsimafana. Daar is tientalle portiers besig met ryssakke. Honderde ryssakke wag reeds op die kaai vir plek in een van die vragmotors.

Ek ry met my bromponie land toe en langs die ryssakke na 'n sanderige paadjie. Ek gaan verby ’n paar hutte en stoorskure. ’n Groot bord langs die grondpad wens my dan totsiens, lekker dag en lekker reis.

Die grondpad genaamd Route National 8

Ek het intussen al iets ervaar in terme van paaie in Madagaskar, maar die grondpad waarop ek nou ry, breek alle rekords. Op sommige plekke is daar glad nie 'n pad nie. Daar volg ek die diep spore wat die trokke in die los sand agtergelaat het. Tog is hierdie sanderige paadjie amptelik op die kaart van Madagaskar gelys as Roete Nasionale 8 of kortweg RN8. Die RN8 begin op daardie kaart in Bac Port Tsimafana en eindig 75 km later by die T-aansluiting met die RN35 in die rigting van Morondava.

KLIK HIER VIR DIE PADKAART VAN GOOGLE MAPS

Ek moet alles uithaal om my bromponie deur die los sand te stuur. Om te sag te ry is nie ’n opsie nie, want dan word ek seker op my bek gery. ’n Vinnige pas van sowat 30 tot 40 km per uur is ’n noodsaaklikheid. Hoe kan jy selfs hierheen ry as dit reën? In elk geval is ’n terreinvoertuig nie ’n onnodige luukse hier nie.

'n Baie smal gedeelte van die RN8 in die rigting van Kirindy Village

Na sowat twintig kilometer is dit tyd vir 'n blaaskans in die gehuggie Beroboka. Net om seker te maak, gaan ek die inhoud van die petroltenk na. Tot my afgryse is die tenk al amper leeg. Hoe is dit moontlik? Ek het vanoggend die tenk in Belo-sur-Tsiribihina laat volmaak. Die petrol word dus weer aansienlik met water verdun. Daar is geen ander manier nie.

In Beroboka word my tenk gevul met 'regte petrol' uit een en 'n half liter bottels Eau Vive. Net om seker te maak, vra ek of dit regte petrol is en nie water nie. "Sien die groen kleur," sê die verkoopsman en sit 'n tregter in die tenk. Dan gooi hy versigtig die petrol daarin. 'In Madagaskar gooi ons niks weg nie. Ek maak altyd die leë waterbottels Eau Vive vol petrol.' Ek sal 'n ekstra bottel koop vir ingeval.

Wees die eerste gas in die splinternuwe hotel Relais du Kirindy

Omstreeks vyfuur kom ek by die ontvangs van 'n splinternuwe hotel langs Kirindy Village aan. 'Eintlik het ons nog nie amptelik geopen nie. Bouwerk is in volle swang, maar 'n paar vertrekke is reeds klaar. So as jy hier wil slaap, kan jy.'

Ek kry 'n uitgebreide toer van die bestuurder. Hy is baie tevrede met die krag. 'Ons is op 'n wonderlike plek. Met al daardie pragtige kremetarte en die nabygeleë Kirindy-woud. Duisende toeriste stop in elk geval hier om die heilige kremetart te sien en op safari in die park te gaan.'

Omstreeks halfses stap ek deur die aangrensende dorpie: Kirindy Village. Skielik bevind ek myself weer in die tydlose platteland van Madagaskar. Hierdie keer met 'n magiese aanraking. Kirindy Village word omring deur majestueuse kremetart. Van daardie ou reuse wat jy nêrens anders in die wêreld sal vind nie.

Zebus les hul dors by die watergat, terwyl 'n dorpenaar jerrykanne met water vul en dit op 'n kar sit. ’n Tydlose beeld wat nou deur moderne tye ontwrig word in die vorm van ’n luukse hotel met swembad.

Kirindy-woud: die grondgebied van die fossa

Die nuwe hotel is natuurlik vir 'n rede op hierdie terrein gebou. Kirindy Village is in elk geval 'n gereelde stop vir baie toeriste wat vanaf Morondava via die Allee des Baobabs na Tsingy reis. As hulle nie 'n kanovaart na Miandrivazo maak nie, kom hulle selfs twee keer hierheen.

Boonop is skaars tien kilometer verder die enigste nasionale park waar jy ’n goeie kans het om Madagaskar se enigste roofdier in die vlees te sien: die fossa.

Die bestuurder van Relais du Kirindy rapporteer aan me. “Eric, ek het vir jou 'n plek op die nag-safari in Kirindy-woud bespreek. Jy moet nou weggaan, anders is jy laat. En ek is weg. Die eerste jeeps met toeriste op pad na Reserve Forestière de Kirindy gaan by my verby. Soos ek beplan hulle om die Cryptoproctra Felix of die fossa in sy natuurlike omgewing te bewonder.

Ek hou nie daarvan nie. Al die sand op die pad het weer te veel geword vir my bromponie. Die bromponie stop skielik twee kilometer voor die ingang na Kirindy-woud. Daar is niks anders as om hom deur die los sand te druk nie. Ongelukkig of gelukkig beteken dit dat ek nie die nag safari mis nie.

Fossa op die vullisblikke van die Kirindy-kamp

Kirindy se bestuurder bring die slegte nuus toe sy sien hoe ek al sweterig na my toe strompel. 'Die safari-voertuie is reeds op pad. Hulle kon nie vir jou wag nie.' Gelukkig is sy bereid om my te help met die herstel van die bromponie. 'Ek sal my personeel bel. Hulle weet hoe om die bromponie weer aan die gang te kry.'

Intussen is ek gelukkig. Twee fossas meld aan by die kampvullisblikke. Wanneer die toeriste 'n uur later van hul safari's terugkeer, is hulle teleurgesteld. “Nie ’n fossa in sig nie,” sê ’n teleurgestelde Amerikaner. Ek wys haar die foto's van die fossas wat ek wel gesien het. "As ek maar net hier gebly het," sug sy.

Om nege-uur het 'n werktuigkundige die probleem geïdentifiseer. “Daar was heeltemal te veel water in jou gas. Ek het die hele tenk leeggemaak en 'n liter regte gas daarin gegooi.' Hy wys die verwyderde water petrol. 'Kyk hoeveel water is daarin. Dis 'n wonder jou bromponie het so lank gehou.'

Dit is nou halftien en die bestuurder is duidelik bekommerd: 'Eric, bly net hier. Dis heeltemal te gevaarlik om nou terug te ry na jou hotel toe. Ons het plek in ons kamp en jy hoef nie daarvoor te betaal nie.' Ek bedank haar vriendelik vir die ruim aanbod en trakteer almal met 'n drankie. "Op jou gesondheid!"