Hoe ongewenste besoekers jou vrek klein kan laat voel en vryheid blyk uit te brei ...
Lees ook: Woon op 'n boot | Dit is Shem de Labric
Lees ook: Woon op 'n boot | Sou jy dit doen?!
Die sonpanele op die eerste dek van ons groot seiljag gloei rooi soos die hoogvlakte matswart oond aankondig dat dit gereed is. Die kragtoevoer werk uitstekend. Ek maak die oond se deksel in die kombuiseiland oop en ruik die reuk van varsgebakte baguette. Kom dit huis toe of kom dit huis toe? Ek skuif een van die kroegstoele eenkant toe en kyk uit oor die water terwyl ek met my elmboë op die kroeg leun. Wilde ganse dryf verby, visse spring speels uit die water en in die verte sien ek ’n groep flaminke wat op een been verkil. Dit sal ongeveer 25 grade wees. Waar ek is? Geen idee. Maak dit saak? Geen idee ook nie.
Ek sit die baguette onderstebo en begin stadig sny. Deur ’n baguette onderstebo te sny, keer jy dat die insnydings wat bo-op gebak is, breek en druk jy die brood fyn met jou mes wat eintlik ’n bietjie te stomp is. Smaak dieselfde, lyk baie lekkerder.
Alles het glashelder geword: iemand was daar!
'... iemand!!' Ek hoor in die verte. Ek kan dit nie plaas nie. Desperaat haal ek 'n bietjie tuisgemaakte kruiebotter uit die voedselverwerker en smeer dit op 'n stukkie brood. Vreemd genoeg raak my visie 'n bietjie troebel. En ek voel 'n golf. Dieselfde golf as wanneer iemand in 'n spoedboot te vinnig en te naby aan jou boot vaar.
"Daar is iemand!" hoor ek vaagweg. Dit is nog te ver om regtig daarop te reageer. Ek teug aan my glas prosecco. Weer daardie golf. Nou meer intens.
"Huh, wat?" mompel ek. Wat gebeur? Lek die boot? Is ons besig om te sink? Hoendervleis loop by my arms af.
"Daar is iemand op die boot!" Ek hoor my vriend roep. Skielik is alles glashelder. Ek kyk rond. Hy sit regop in die bed en hou die hond vas. Ek staan op.
"Daar is iemand op die boot!!" herhaal hy. Ek is skielik wawyd wakker. Die kookeiland, die voedselverwerker, al daardie sonpanele en die stukkie stokbrood – saam met die kilende flaminke – maak plek vir die werklikheid: Ek is in die bed, in die voorkajuit en die boot beweeg. Verkeerde goed. Daar is iemand op ons boot. En reg bo ons.
Stadig staan ek op en gryp 'n pantoffel van die vloer af. My vriend bly op die bed en ons hond kom agter my aan soos 'n held in sokkies. Ek probeer uitvind wat omtrent 'n voet bo ons koppe aangaan. Ek kan dit nie plaas nie. Daar word nie gepraat nie, ek hoor niks verder nie. Woede borrel in my op. 'Van my boot af,' kan ek net dink, 'en dadelik! Ek het baie hard hieraan gewerk en jy raak nie aan my boot nie!' Ek sal drie, vier klappe op die plafon gee. So hard dat dit dwarsdeur die boot deur die staal dreun. Daardie golf weer, nou nog erger. Maar nou duidelik. Die ongewenste gaste verdwyn deur die reling in die donker.
Stilte.
Al wat ek nou kan hoor is my hartklop wat in my kop gons. En die hyg van ons hond wat met sy bruin kraal-oë opkyk en duidelik wonder hoekom ek in die middel van die nag kaal, kaal gat, met 'n pantoffel op die plafon staan. Wel … en blameer hom.
Lees ook: Bly kalm en positief tydens jou Wêreldreis | 6 Wenke
Week drie is verby!
Goed, week drie is verby. En dit was die week vir my. Behalwe vir ongewenste besoekers, 'n vallende spieël om drie-uur in die oggend en 'n sonpaneel wat steeds nie werk nie, het ons hierdie week baie meer vry geword. Ons het 'n fiets! Wat 'n vreugde om nie meer alles te voet te hoef te doen nie. Blykbaar is vryheid te koop. En ook opvoubaar. So maklik op so 'n klein bootjie!
