As gevolg van die opeenhoping van reise oor die afgelope twee jaar, het ek nog nooit regtig bygekom om 'n blog te skryf oor my reis na Oekraine. Ek was in 2020 vir 'n week in Kharkov (ook bekend as: Kharkiv), in die uiterste ooste van Oekraïne, teen die Russiese grens. Ek was daar om die IT-span te ontmoet en om die vordering van die ontwikkeling van die App waaraan ek destyds gewerk het, te bespreek. Gedurende daardie week het ek baie by die Oekraïne geleer en breedvoerig gepraat met die mense saam met wie ek gewerk het. Ook oor die reeds ernstige oorlogsituasie in Donetsk, sowat 200 kilometer van Kharkov.
Krim en MH17
Want dit was reeds in 2020 onrustig in die Oekraïne. Daar is baie daaroor gepraat omdat die mense in Kharkov baie bekommerd was. Dit is natuurlik nie verbasend nie, want hulle woon 'n hanetreetjie van Rusland af en daar was nog daagliks bakleiery, net twee uur se ry van die stad af. Dit was die nadraai van die aanhoudende separatiste en die anneksasie van die Krim.
Die Krim is in 2014 deur Rusland ingeneem. Sedertdien was dinge nog nooit regtig stil in die Donetsk-streek, in die ooste van die Oekraïne nie. Dit het toe ook baie verkeerd gegaan vlug MH17 is deur 'n Russiese boekraket neergeskiet. Al 298 aan boord is dood, insluitend 193 Hollanders. Tot vandag toe ontken Rusland enige betrokkenheid ...
Oekraïne het my met ope arms verwelkom
Ten spyte van die voortdurende bedreiging van oorlog, gaan die lewe in die Oekraïne voort soos gewoonlik. Logies, want wat moet jy anders doen? Sit jy by die huis op die rusbank en wag dat dinge verkeerd gaan? Dis nie hoe mense saamgestel is nie.
Ek het na die Oekraïne gegaan om aan 'n blockchain-toepassing te werk. Op die ou end was ek net 'n week in die Oekraïne, maar in so 'n land kry jy vinnig 'n idee van wat hulle in die daaglikse lewe ly. Ek is met ope arms verwelkom. Natuurlik, benewens ontmoeting oor die App, was eet, drink en saam geniet 'n belangrike deel van die reis. Ons moes mekaar immers beter leer ken om samewerking op afstand te verbeter. Om mekaar te ken en te weet met wie jy te doen het, is altyd goed in 'n sakeverhouding.
Buite werk was daar genoeg tyd vir ander aktiwiteite en gespreksonderwerpe, insluitend die oorlog wat toe reeds geskuil het. Dit was altyd vir hulle ’n herhalende onderwerp en dit is te verstane, want daar was net baklei in hul land.
Elke aand is ons iewers genooi om te eet en te drink. Om nee te sê was nie 'n opsie nie! En wanneer die alkohol vryelik vloei en julle vir etlike dae tientalle ure saam spandeer, leer julle mekaar vinnig beter ken.
Oekraïne wil westers wees
Ek het 'n aantal mense goed leer ken en wat my destyds opgeval het, was dat 'n groot deel van die bevolking redelik goed Engels gepraat het. Sekerlik het die jonger geslag vlot Engels gepraat, maar mense van gemiddelde ouderdom kon hulself ook verstaanbaar maak. Toe ek vra hoe dit gekom het, het ek die eenvoudige antwoord gekry dat hulle net westers wil wees en baie tyd en energie daarin sit. Vir jare.
Dit het alles te doen met die toekoms wat die mense daar in gedagte het. Hulle wil niks anders hê as om by die EU aan te sluit nie – en dit terwyl baie van hulle nog Russiese en Russiese geskiedenis praat en invloede nog volop in die stad aanwesig is. Sommige is natuurlik ook pro-Russies, maar die meerderheid het werklik na die weste gekyk.
Hulle belê dus baie tyd om Engels van kleins af te leer. Hulle het goeie universiteite en hulle fokus baie op inligtingstegnologie, natuurlik om die Weste te dien. Jy verwag dit dalk nie, maar in die Oekraïne is daar baie groot IT-maatskappye wat webwerwe en toepassings vir baie Westerse maatskappye bou. Ons was immers nie verniet daar nie.
Eerstens omdat dit natuurlik baie goedkoper daar is, maar ook omdat die kwaliteit van die werk bogemiddeld is.
Totsiens Oekraïne, wees gesond
Nou, twee jaar later, maak dit seer om die beelde van die oorlog te sien. Ook in Kharkov, die stad waar ek vir 'n week was en waar ek al die foto's in hierdie blog geneem het, word daar nou baklei. Ek het vir 'n paar mense met wie ek gewerk het boodskappe gestuur om hulle aan te moedig, maar hierdie boodskappe kom nie. Miskien omdat kommunikasie die land deur die Russe gesluit het.
Dit is 'n skrikwekkende gedagte en so na aan my. Ek hoop die lieflike mense wat ek ontmoet het is veilig. Hulle het nie hiervoor gevra nie...
Ten minste een ding lyk seker, Oekraïne soos ons dit ken, kom tot 'n einde. Poetin het vanoggend op regstreekse TV gesê hy beplan om die Oekraïne heeltemal te demilitariseer en die regering te verdryf. Wat basies beteken dat Oekraïne nie meer in sy huidige vorm sal bestaan nie. Al wat ons nou kan doen is om te hoop dit sal gou verby wees, sonder te veel ongevalle.
Totsiens Oekraïne, wees gesond.
Ek ken Oekraïne 
soos 'n land waar wes en ooste ontmoet 
. 'n Land met baie unieke argitektuur 
.
'n Land waar mense jou oral met ope arms verwelkom en jou alles gee wat hulle het om te bied ... Al het hulle niks om te spandeer nie 
Waar die strate vlekkeloos is omdat hulle dadelik vuil van die straat af optel 
Waar omtrent almal van hulle Engels praat omdat hulle droom om by die EU aan te sluit 
omdat dit moontlikhede vir die toekoms van hul kinders oopmaak.
Ongelukkig lyk laasgenoemde nou verder weg as ooit... Ek hoop die lieflike mense wat ek ontmoet het is veilig. Hulle het nie hiervoor gevra nie... 
