Roadtrip Afrika (8) | Emali – Oilitokitok – Amboseli NP

Karibu! Oftewel welkom bij mijn avontuurlijke roadtrip blog over Afrika. Ik ben Eric en ik reis (inmiddels alweer drie jaar) met een scooter en een auto door Afrika.

In deze blog reis ik van Emali naar het land van de Maasai. Na een overnachting in het Maasai bolwerk Oloitokitok verblijf ik drie dagen in en om Amboseli National Park in een tweetal lodges. De ‘legale’ manier zeg maar. Over de ‘illegale’ en avontuurlijke (hachelijke) manier bericht ik in blog 10.

Van Emali naar Oloitokitok met lokale hulp

De weg is prima. Bij Emali neem ik de afslag naar Amboseli NP. Het staat keurig aangegeven op een verkeersbord (Kimana gate: 104 km). Wat er niet bij staat, is het hoogteverschil. Mijn scooter begint na 50 km kuren te vertonen. De carburateur zit vol zand verneem ik later. Het gevolg is dat de scooter veel meer benzine slurpt en nog erger: de geleidelijke klim (van 1.000 naar 2.500 meter) niet echt trekt.

In Kimana maak ik een stop. Kimana is de plek waar Maasai uit de omstreken eenmaal per week hun vee verkopen (zie volgende blog). Vandaag is er geen veemarkt, maar zeker genoeg te beleven. Ik volg een mobiele predikant die door een speaker allerlei bijbelteksten richting de marktbezoekers bazuint. Hij maakt echt een klereherrie (hoe vroom zijn teksten ook mogen zijn). Bij een Maasai marktkoopvrouw haal ik dus even verhaal. ‘Die is hier de hele dag. We horen hem helemaal niet meer. Zolang hij mijn klanten niet lastig valt, vind ik het prima.’ Af en toe wordt de predikant dus wel bij een kraampje verjaagd.

Tussen Kimana en Oloitokitok is mijn geluk even op. Eerst is de benzine op. Na een uur krijg ik lokale hulp en weet bij een Maasai nederzetting twee liter benzine te scoren. Daarna puft en hijgt mijn scooter en weet ik uiteindelijk de politiepost vlakvoor Oloitokitok te bereiken. (Oloitokitok ligt op 2.500 meter hoogte aan de grens met Tanzania. Echter, er is geen officiële weg of grenspost naar Tanzania).

Aankomst in Oloitokitok

Bij de politiepost tref ik het. De broer van de hoofdagent repareert namelijk scooters. En broederliefde gaat ver in Kenia. Onder politiebegeleiding word ik naar de werkplaats gebracht. Een uurtje later is de scooter weer zo goed als nieuw.

Onderwijl heb ik de tijd gehad om een rondje door Oloitokitok te wandelen. Fantastisch. Want de vermaarde Maasai souvenirs zijn hier in tientallen kiosken te koop. En in Oloitokitok zijn het geen souvenirs maar gewone gebruiksartikelen. Van de robuuste sandalen (ik kom erop terug in de volgende blog) tot de veelkleurige kleden.

Amboseli Eco Camp

Na een nachtje in Oloitokitok verkas ik naar het Amboseli Eco Camp. Vanuit Oloitokitok rijd ik 20 km terug richting Kimana en sla linksaf op de onverharde weg richting de Kimana Gate van het Amboseli National Park (de afstand naar de gate is circa 20 km). Halverwege leidt een zandpad naar het Amboseli Eco Camp.

Amboseli Eco Camp ligt dus niet in het nationale park. In Amboseli zelf zijn louter een paar dure en exclusieve vijfsterren lodges. Overigens zijn er genoeg minder exclusieve en toch heel fraaie lodges vlakvoor de gate. Daarover bericht ik in de volgende blog! Vanuit deze lodges kun je dezelfde safari’s maken. En het scheelt echt honderden euro’s (als je dus overdag een safari vanuit deze prima lodges maakt in Amboseli maar erbuiten overnacht).

Ik verblijf een nacht in Amboseli Eco Camp en vermaak me er echt prima. Vanuit mijn eigen hut op stelten, geniet ik in de vroege ochtend van de heldere hemel en de besneeuwde Kilimanjaro. En dat uitzicht is absoluut geen garantie, want driekwart van het jaar hangt er een wolkensluier om de Kilimanjaro.

De souvenirverkoopsters bij Kimana Gate

Hoe kom ik op de scooter in de Serena Lodge? In tegenstelling tot Oeganda mag je in Kenia geen enkel nationaal park in op een scooter. Het management van Serena weet het eigenlijk ook niet. Uiteindelijk regel ik een verblijf van twee nachten inclusief ophaalservice vanaf de Kimana gate.

Om bij de Kimana gate moet ik nog wel een tiental kilometers rijden. Het is bepaald geen straf. Ik passeer een paar Maasai nederzettingen. En met enige regelmaat doemen giraffes op. In dit gebied buiten het park staan veel acacia’s en daar houden ze van. In het park zelf zie je amper giraffes. Er staan nauwelijks bomen.

Het is eind september 2021. Covid heeft er behoorlijk ingehakt. Bijna anderhalf jaar heeft Amboseli amper toeristen op bezoek gehad. Nu beginnen de toeristen heel langzaam weer terug te keren.

Ik moet een paar uur wachten bij de gate. De bewakers hebben inmiddels contact gelegd met Serena Lodge. De lodge ligt aan een drinkplaats op 20 km van de gate. Onderwijl deel ik lolly’s uit aan de Maasai verkoopsters. Ze wachten geduldig op een zeldzame toerist.

Na een uur meldt zich dan een safari-jeep vanuit het park. De mondkapjes gaan op en de jacht op de dollars kan beginnen. Na een kwartier tellen de dames de opbrengst: 25 dollar. De prijzen van de souvenirs die ik gisteren op de markt aantrof, zijn vertienvoudigd. Voor een kleed van 300 KES (3 dollar) vragen ze 30 dollar. De Amerikanen onderhandelen ‘stevig’ en zijn dol gelukkig als ze het kleed voor 20 dollar op de kop tikken.

Als de toeristen verdwenen zijn, resteert een probleem. Wat moet je hier met Amerikaanse dollars? Ik koop de dollars van de lieftallige dames tegen de gangbare wisselkoers. Iedereen blij.

Maasai vrouwen verkopen souvenirs aan een Amerikaanse

Twee dagen ‘op stand’ in de Serena Amboseli Safari Lodge

Het Amerikaanse toeristenpaar is allang verdwenen als de jeep van Serena zich meldt bij de gate. Ik zet mijn scooter onder een afdakje en stap in. Chauffeur en gids George verontschuldigt zich. ‘We hebben geen gasten en maar een handjevol medewerkers en dus moet ik van alles doen. Maar je treft het wel, want de jeep staat twee dagenlang voor je klaar.’

Mijn verblijf in de lodge is dus letterlijk een exclusieve aangelegenheid. Pas op dag twee melden zich een tiental toeristen. Zij reizen in een gezelschap en maken dus geen gebruik van mijn jeep.

De ligging van de lodge is uniek. Er is een groot terras met uitzicht op de drinkplaats. Daar verschijnen olifanten, buffels en veel antilopensoorten met enige regelmaat.

En over het eten heb ik al helemaal niet te klagen…

De unieke natuur in Amboseli

De ligging (aan de voet van Kilimanjaro) en vegetatie van Amboseli is bij uitstek geschikt voor safari’s. Bij gebrek aan bomen zie je de meeste dieren al vanaf een paar kilometer afstand.

Een waarschuwing: let op als je aan het remote werken bent?

Op en om de lodge wonen veel apen. Ze houden veel van suiker en melk. Zoals te zien is in het volgende filmpje…

Remote werken in Amboseli Safari Lodge

In de volgende blog keer ik terug naar Oloitokitok. Vandaar maak ik een aantal uitstapjes. Ik bezoek de Maasai veemarkt, scooter illegaal de grens over naar Tanzania en maak een avontuurlijke rit via Tanzania naar Amboseli (inclusief een lekke band een achtervolging door een olifant).