Roadtrip Afrika (5) | Lake Bogoria en omgeving

In deze blog vervolg in mijn scooter roadtrip door Afrika en verblijf ik een paar heerlijke dagen in de prachtige natuur rondom Lake Bogoria in Kenia. Dit is de plek waar je flamingo’s, termietenwolkenkrabbers, struisvogels en veel meer kunt spotten.

Alleen in een 5* hotel

Het zal zeker niet de laatste keer zijn op deze reis. Ik verblijf namelijk in een 5*-hotel met 90 kamers en ruim 100 personeelsleden. En ben de enige gast. Dat ik onderhandeld heb over de ridicule prijszetting? Ik betaal nimmer ruim 200 euro voor welk hotel dan ook (of het moet echt speciaal zijn of niet anders kunnen zoals in Key West en Hawaii). En er is nog een andere reden: de toeristen- en lokale prijs. Dit fenomeen komt vrijwel in heel Afrika onder de Sahara voor. Voor ingezeten en residents geldt een veel voordeliger tarief. Waarom? De lokale toeristen zijn zonder uitzondering rijk en in de meeste gevallen rijker dan de gemiddelde buitenlandse toerist. Voor de entree van nationale parken snap ik het. Maar voor vijfsterrenhotels voelt het als regelrechte discriminatie. Overigens is dit in India niet anders.

En wie weet wat je betaald hebt voor een overnachting? Het personeel van Lake Bogoria Spa Hotel is in ieder geval allang blij dat er een gast verblijft. In mijn geval wel een rare gast op een scooter, maar toch. Ze hebben bijna een jaar werkloos thuis gezeten zonder inkomen.

Oerlelijke Maraboe

Ik geniet met volle teugen. Ondanks dat niet alle faciliteiten op orde zijn. Bij het zwembad is de poolbar open, maar er is geen medewerker… En als ik na een uurtje zonnen besluit om een duik te nemen in het gifgroene minerale water… Dan weerhoudt een maraboe mij ervan. Deze oerlelijke vogel staat namelijk pontificaal bij de zwembadrand. En net als ik een duik wil nemen, draait hij zich om. Ik hoor: ‘pfffffff’. Een enorme klont stront drijft nu in het zwembad…

Flinke korting

Enfin, ik mag vier dagen lang tegen de lokale prijs (75 euro ipv 200 euro) genieten van dit hotel en vooral de ongelooflijk fraaie omgeving. Om bij het hotel te beginnen. Lake Bogoria heeft als enige meer in Kenia op veel plekken een gifgroene kleur. Flamingo’s zijn er dol op. Ze pikken zich een ongeluk in het water om al het eetbare eruit te vissen. Een pijplijn vanuit het meer loopt naar het zwembad van het hotel. Het gifgroene water is ongeveer 35 graden en nodigt niet echt uit om te zwemmen. Als ik het toch probeer, besluit ik op het laatste moment om toch maar geen duik te nemen.

Struisvogels, blauwapen die m’n suikerzakjes stelen op m’n terras, zebra’s die af en toe komen grazen en die enorme termietenheuvels of liever -bergen. Kunstwerken zijn het.

Lake Bogoria Nature Reserve

Wat is hier gebeurd? Echt niet te geloven. Ik herinner me uit 2017 dat er gelijk bij het begin van het meer tienduizenden flamingo’s stonden. Anno 2021 staat er geen een meer. Overal lege kapotte drankflessen en het kantoor van het park is tot een ruïne verworden. Voor de nieuwe ingang moet ik 500 meter verderop zijn. Het is allemaal het gevolg van overstromingen, waar alle meren van The Great Rift Valley last van hebben.

Forse Toegangsprijs

Bij de nieuwe ingang verbaas ik me over de forse entreeprijs: 50 dollar per persoon en 50 dollar voor de auto. ‘Echt absurd,’ zeg ik tegen de dames van de Lake Bogoria Nature Reserve (het meer is geen onderdeel van Kenya Wildlife Service, maar onder beheer van de lokale gemeenschap). Mijn scooter helpt me deze keer. Kenya Wildlife Service verbiedt het gebruik van motoren en scooters in nationale parken. Tja en wat moeten de Keniaanse dames met een mzungu op een Oegandese scooter, die vandaag op een schoolbus na de enige bezoeker is? Gewoon voor een dollar naar binnen laten?!

Op zoek naar de geiser

Op een bizar slechte rotsblokkenweg van 18 kilometer naar de geiser van het vulkaanmeer kom ik welgeteld acht ‘illegale’ koeien tegen. Er zijn verder geen dieren te bekennen. Voor de rest is het manoeuvreren geblazen om de vele rotspunten te omzeilen (later vernam ik dat er heel veel toeristen met lekke banden te maken krijgen). Na ruim een uur ben ik dan eindelijk bij de geiser. Daar staat een handjevol flamingo’s. Tot overmaat van ramp begint het ook nog eens enorm te hozen. De terugweg is een ware hel. Door de stromende regen en een modderpoel van 18 km bereik ik net voor zonsondergang mijn hotel. Waar de tientallen medewerkers toch wel heel veel schik hebben: om die zeiknatte mzungu op z’n pikipiki.

Kiborgoch Community Wildlife & Wetland Conservancy

Er is iets merkwaardigs aan de hand in de omgeving van Lake Bogoria. Daar waar je de wilde dieren in het natuurreservaat zou verwachten, blijkt dat juist niet het geval.

Als je vanaf de hoofdweg de afslag neemt naar Lake Bogoria kom je op een asfaltweg van zo’n 15 km die eindigt bij de ingang van het natuurreservaat. En wat hier allemaal rondloopt? Natuurlijk is er het gebruikelijke vee, koeien, ezels, geiten en kippen. In dit uitermate groene en vruchtbare gebied wandelt het wild gewoon tussen het vee door. Om struisvogels, landschildpadden, antelopes en zebra’s te zien.

Vogelaars en wandelaars kunnen hun hart ophalen in de Kiborgoch Community Wildlife & Wetland Conservancy. Voor een paar dollar neemt een lokale gids je mee door hun wonderlijke natuurwereld.

Toegangswegen

Vanuit Nakuru (B4) is het circa 2 uur met de auto naar Marigat. Als je linksaf slaat rijd je langs de Kerio Vallei (de Kerio divers bevinden zich na circa 5 km links van de weg) naar Iten (1,5 uur). Rechtsaf in Marigat leidt een weg van 15 km naar Lake Bogoria en Kiborgoch. Een half uur ten noorden van Marigat is een afslag naar Lake Baringo.

NB de C51 naar Iten (en verder als B77 naar Kitale) werd op het moment van schrijven doorgetrokken via Marigat naar Nyahururu (aanrader, want deze nieuwe weg gaat dus tussen de beide meren door).

De B4 sluit na 200 km aan op de A1 richting Lodwar in Turkana. Naar verluidt is ook de A1 volledig verhard (in 2017 was het een drama).