Roadtrip Afrika | Sneeuw in Kenia en Iten (Home of the Champions)

Het sneeuwt in Kenia, een Chinees hoogstandje (lees HIGHWAY) en Home of the Champions, de bakermat van de marathon. Kortom, deel 2 van de roadtrip door Afrika staat weer bol van de hoogtepunten.

Scooterpech in niemandsland

Het zit vanochtend tegen. Volledig mijn eigen schuld, want ik ben steeds te ongeduldig om de rubberstrips, waarmee ik bagage achterop vastbind, goed vast te knopen. Het gevolg is nu dat deze strips in mijn achterrem terecht zijn gekomen. De scooter wil geen kant meer op. En ik bevind me ergens in een niemandsland tussen Barnleys Guesthouse en Kitale. Tevergeefs op zoek naar dat minutieuze natuurreservaat waar de enige Sitatunga antilopes ronddartelen. Gelukkig ben ik wel in Oost-Afrika. Want alleen hier racen de boda boda’s (motortaxi’s) continu voorbij. De jongemannen (ik heb nog nooit een boda boda bestuurd gezien door een vrouw) hebben altijd een setje steeksleutels bij zich en kunnen daar echt van alles mee.

Vandaag is dat niet anders. Drie mannen op een boda boda stoppen en werken zich in het zweet om het euvel te verhelpen. Een uurtje prutsen ze (ze schrapen het rubber van de remnaaf) en dan doet hij het weer.

Ondertussen passeert een ezel met een paar jerrycans water. Kennelijk weet hij wel waar hij naartoe moet…

De nieuwe weg van de Chinezen

De speurtocht naar de sitatunga’s houd ik voor gezien. Ik neem afscheid van mister Richard. Hij waarschuwt me dat ik ergens voor Kapenguria af moet slaan. ‘De nieuwe weg is bijna af. Alleen de afslag is nog niet klaar. Je moet eerst een zandweg op.’ Richard geeft me zijn mobiele nummer voor het geval dat.

Ik heb het eigenlijk niet in de gaten, maar als ik de app van Pocket Earth (aanrader als je de actuele hoogte en snelheid wilt weten) raadpleeg, weet ik het zeker. Kitale lag al op 1.900 meter en nu rijd ik boven de 2.000 meter. Links van mij zijn de contouren zichtbaar van Mount Elgon, die tot ruim 4.200 meter reikt. Mount Elgon vormt de onherbergzame grens tussen Oeganda en Kenia. Ik ben er omheen gereden.

Het land van Pokot

Dit is het land van de Pokot (Wikipedia hier). In 2018 bezocht ik ze al eens. Toen was ik letterlijk in de modder gestrand. Na een barre tocht over zandwegen, die na een hoosbui in een modderpoel waren veranderd. Mijn scooter ging toen op een vrachtauto. Samen met een vijftigtal mangoverkoopsters reisde ik met ze mee naar Lomut. Daar was namelijk markt. Tijdens deze rit kreeg ik diverse huwelijksaanzoeken. Enkele Pokot dames wilden wel met deze mzungu trouwen. Het struikelpunt vormde de bruidsschat. 25 koeien vond ik wat gortig.

Kenia telt 44 etnische bevolkingsgroepen

Kenia onderscheidt officieel 44 etnische bevolkingsgroepen. De meeste recente ’tribe’ wordt gevormd door de Indiërs (emigranten van Aziatische komaf). De regering erkende hen in 2017. De Kikuyu (Wikipedia hier), vormen de grootste groep (20%). De Kalenjin (Wikipedia hier), bekend van de marathon zijn vierde (7%). De Pokot vormen een subgroep binnen de Kalenjin en zijn met zo’n 800.000 in Kenia en 200.000 in Oeganda.

Traditionele kledij en taal

Als buitenstaander is het vaak niet duidelijk tot welke etnische bevolkingsgroep iemand behoort. Nairobi is bijvoorbeeld een grote smeltkroes. Maar elders zijn ze wel degelijk te onderscheiden. Zo onderscheiden de Turkana, Maasai, Pokot en Samburu zich door hun traditionele kledij. Lokaal vraag je het gewoon. Als je woorden als hallo en dankjewel uit hun taal leert, dan is het ijs meteen gebroken. Voor Kenianen ben jij overigens ‘mzungu’ oftewel blanke. ‘Mafrika’ betekent overigens zwart in het Swahili…

Land van verborgen schatten

Inmiddels ben ik officieel in West Pokot. Ik rijd onder het welkomstbord door. Dit is absoluut geen toeristisch deel van Kenia. De slogan ‘Land van verborgen schatten’ is dus heel toepasselijk. Want er valt echt genoeg te zien en te beleven. Zoals zal blijken…

Hoosbuien op 3.200 meter hoogte

Na een km of twintig heb ik het zandpad gevonden dat aansluit op de nieuwe weg. Voor de zekerheid vraag ik het nog even na bij een geitenhoeder. De weg staat niet in Google Maps (laatste check november 2022: ook andere apps zoals Pocket Earth en iOverlander geven de weg niet weer). Maar hij is er echt en wat een weg! Ik betwijfel het of je ervoor überhaupt via deze contreien in Iten kon komen.

De weg leidt uiteindelijk naar een hoogte van 3.200 meter. Ik rijd letterlijk door de wolken. Dat voelt frisjes aan, maar is heel leuk. De lol gaat er snel af als de eerste regendruppels vallen.

Het blijft niet bij druppels en ik mag van geluk spreken. Net als de hemel echt naar beneden kot, rijd ik een dorpje binnen. Daar blijf ik ruim anderhalf uur schuilen en heb de grootste lol.

Sneeuw in Kenia

Het klaart gelukkig op en de regen maakt plaats voor zonnestralen. En dat terwijl er nu opeens overal sneeuw ligt. Op de foto zie je een boda boda die net als ik vol bewondering stilstaat bij een pak sneeuw.

De volgende dag is de sneeuw zelfs landelijk nieuws. Op de Keniaanse TV verklaart een weerman dat het geen ‘echte’ sneeuw betrof. Er valt namelijk geen sneeuw in Kenia. Volgens de meteoroloog betrof het hagel, dat vanwege de koude ondergrond een tijdje bleef liggen…

Een korte stop in Kapsowar

Eindelijk heeft Google de weg te pakken. Volgens de kaart bevind ik me op veertig km van Iten. Nabij het dorpje Kapsowar. Tijd om even de benen te strekken en een wandeling te maken over de markt. Het levert het nodige bekijks op. Veelvuldig hoor ik verbaasd het woord ‘mzungu’ uit de monden van met name de kinderen.

Welcome to Iten, Home of Champions

Iten behoeft geen aankondiging, want the Home of Champions kondigt zichzelf namelijk al aan. Op een kilometer of tien voordat ik door de metershoge entree rijd, zijn overal groepjes marathonlopers in training. Rond vijf uur arriveer ik in de ‘wereldhoofdstad’ van de marathon. Iten ligt op 2.400 meter en staat bekend om legio wereldkampioenen marathon. Vanuit de hele wereld trekken marathonlopers naar Iten om het kunstje van de lokale kampioenen af te kijken.

Tip: Hoe komt het dat Kenianen altijd de marathons winnen? Vrijwel alle Keniaanse marathonlopers zijn daarbij ook nog eens etnisch Kalenjin (geen Pokot). Dat is geen toeval. Hoe dat komt, lees je in dit artikel.

Na een uurtje heb ik Iten overigens wel gezien. Het is een dorp met amper 5.000 inwoners, die hun ding doen. Wel ligt het aan de rand van de Kerio vallei (die ik morgen ga bewonderen). En dat belooft weer het nodige spektakel omdat die ruim 1.000 meter lager ligt.

Kilima Resort

Het is Covid tijd en dat merk je overal. Het toerisme is nagenoeg stilgevallen. Veel hotels zijn gesloten of toch geopend maar zonder gasten. Ik boek het Kilima Resort dat een paar kilometer zuidelijk van Iten ligt. Deze lodge krijgt steevast prima recensies en de eigenaar komt uit Nederland. Om de Kilima te vinden, moet ik inmiddels in het donker alle zeilen bijzetten over lastige zandpaden. Het weergaloze uitzicht op de Kerio Vallei moet wachten tot morgenochtend.

Tip: Kijk hier voor de prijzen en beschikbaarheid voor Kilima Resort

In het restaurant dat door de Covid perikelen ook dienst doet als speeltuin voor de kids van de eigenares (zij is getrouwd met een Nederlander, die in Nederland is). En er zit zowaar een gast. Een Duitse marathonloper die al een paar weken in Iten ‘Home of the Champions’ aan het trainen is.

Daarover meer in het volgende blog. Dan zie ik hem namelijk in training. Niet tussen de Kenianen, maar op gepaste afstand… En dan volgt ook een afdaling van 1.400 meter met het nodige spektakel!