We (Cor en Grietje van NoFear Reizen), reizen met onze Toyota Hilux 4×4 camper door Afrika. Het Afrikaanse continent is het mekka voor ‘overlanden‘ met veel uitdagende routes en prachtige bestemmingen. Het eerste Afrikaanse land dat we tijdens onze reis naar Zuid-Afrika aandeden is Marokko, gevolgd door Mauritanië en Senegal. Vanuit Guinee en Sierra Leone reizen we door naar Liberia. In dit artikel lees je er alles over.
Vanzelfsprekend begin je ook nu weer met het kijken van de video.
Over Liberia, een paar feitjes
Liberia is bijna 3x zo groot als Nederland en bestaat voor het grootste deel uit tropisch regenwoud. De hoofdstad Monrovia (locatie hier) ligt aan de kust en telt zo’n 1 miljoen inwoners. Het gehele land zo’n 5 miljoen. En helaas scoort Liberia ook hoog op de wereldranglijst van armste landen.
Het grote verschil met de landen die we tot nu toe passeerden is de religie. Hier is het overgrote deel (86%) van de bevolking Christen. Je ziet dan ook overal kerken in diverse gedaanten verschijnen. De mensen die wij spraken zijn redelijk streng in de leer. Op taxibusjes, tuktuks enz. zie je vele Christelijke spreuken.
Liberia is in het verleden het nieuwe vrije land geworden van ex-slaven die terugkwamen uit Amerika. Je ziet dan ook veel overeenkomsten en afleidingen vanuit de VS. Hun geld noemen ze Liberiaanse dollars, maar je kunt er ook overal met Amerikaanse dollars betalen. De vlag lijkt veel op de Amerikaanse en ze spreken er (Liberiaans) Engels als taal. Daarvoor moet je je oren overigens wel extra spitsen.
Het land ging de laatste jaren gebukt onder twee burgeroorlogen die veel kapot hebben gemaakt, maar nu leven de mensen in vrede. Net als in Sierra Leone heeft ook hier ebola enorme sporen achtergelaten.
Grensovergang Sierra Leone – Liberia
Vanuit Siërra Leone nemen we de meest zuidelijke grensovergang naar Liberia. Bij de douane verloopt het allemaal erg vriendelijk en we kunnen direct Liberiaanse dollars wisselen en een simkaart kopen.
De weg richting Monrovia is perfect geasfalteerd, maar wij nemen al snel een afslag rechtsaf welke ons naar de kust leidt. Bij het dorpje Robertsport strijken we neer onder de amandelbomen. Het is een restaurant/surf club met wat appartementen en een paar plaatsen voor kampeerders. We staan zo’n 20 meter van de waterlijn en hebben een fantastisch uitzicht. Het is er heerlijk rustig en we beloven onszelf hier een paar dagen tot rust te komen.
Privacy
In landen zoals Liberia hebben ze een andere kijk op privacy. Terwijl we ‘s ochtends om 7 uur nog op bed liggen en we geen enkel teken van leven laten zien komen er alweer mensen stijf langs de camper met een vriendelijk “good morning” of “nice car”.
Even later wanneer deur van de camper een beetje openstaat en Grietje zich aankleed staan er twee mensen minuten lang ongegeneerd haar verrichtingen te volgen.
Nog even later wordt er 20 meter verderop een vuurtje gemaakt om wat troep te verbranden, waarschijnlijk niet realiserende dat wij ons yoghurt ontbijtje in de dikke zwarte rook moeten nuttigen.
Maar hoe-dan-ook krijgt ons plekje onder de amandelbomen met uitzicht over de Atlantische oceaan volgens onze eigen normen 5 sterren.
Hotel Ducor
Bij het bezoek aan Monrovia -wat als stad in veel opzichten lijkt op andere grote west Afrikaanse steden- overnachten we op een wel erg speciale plek. Namelijk op het terrein van een verlaten hotel. Hotel Ducor (locatie hier) ligt boven op een heuvel en heeft een adembenemend uitzicht over de stad. In de laatste burgeroorlog werd het gebruikt als opvangplaats voor vluchtelingen.
Daarna is het in verval geraakt en eigenlijk geheel gestript. Toch is het duidelijk zichtbaar dat het vroeger extreem luxe was voor de tijd. Een zwembad met duikplank, de marmeren trappen, het casino en het fantastische uitzicht zorgden ervoor dat alleen mensen met geld er een overnachting konden betalen. Het geheel is nu eigendom van de overheid en er zijn plannen voor herbouw/renovatie. Het terrein is geheel bewaakt en de bewakers geven je graag een rondleiding, zodat ook wij een prachtig uitzicht over Monrovia voorgeschoteld kregen.
Weetje: In de 80er jaren vierde Michel Jackson hier een verjaardag en trad op in het hotel. Het nummer “Liberian girl” op het album “Bad” is hier ontstaan.
Natuurreservaat Nimba
We vervolgen onze weg naar het noorden van Liberia. De weg richting ‘Mont Nimba’ is verassend geasfalteerd. “Het zijn de Chinezen die deze klus hebben geklaard”, wordt ons aan alle kanten vertelt. “Vroeger deed je er drie dagen over om Monrovia te bereiken, nu nog drie uurtjes”, zegt een local.
Bij de ingang van het Natuurreservaat Nimba (locatie hier) moeten we entree betalen. In het reservaat ligt, een in de oorlog verlaten, mijngebied. Er werd hier tot 1993 tonnen ijzererts gewonnen. In het diepe midden van de oude mijn heeft grond- en regenwater gezorgd voor een prachtig helder meer, met de naam “Blue Lake”. Maar door de schittering van de begroeiing is het voornamelijk groen. Heerlijk schoon, helder water waarin we kunnen zwemmen.
Wij vinden een fenomenaal plekje aan de rand van het meer en genieten van de zwemmogelijkheid en de rust. We zijn alleen, en dat is best uniek in Afrika weten we inmiddels.
We proberen ons een voorstelling te maken hoe het hier vroeger in z’n werk ging. We worden geholpen door de ranger die ons de volgende dag mee omhoog neemt naar de top, de Mont Nimba, die hoog boven het wateroppervlak uitsteekt.
Na een deels stevige klim zien we de camper nog als een klein stipje aan de oever van het meer.
Onze conclusie:
In Liberia moesten we even wennen aan de omgang met de mensen. Een behoorlijk deel van de bevolking is terughoudend. Ze treden je niet direct met een lach tegemoet, anderen willen graag wat verkopen, maar ze zijn verder niet opdringerig.
De gemiddeld jonge bevolking is behoorlijk met zichzelf bezig. Haardracht, uiterlijk en kleding zijn belangrijk voor ze. Er is kennelijk tijd en geld voor om hier aandacht aan te besteden.
Opvallend vonden wij de enorme herrie die men produceert. Luide muziek, megafoons bij de marktkraampjes en het vele getoeter doet soms pijn aan je oren. Als er dan ook nog een aggregaat staat te brullen, omdat er geen electra is vergaat je het horen helemaal.
Liberia is een duur land, zelfs voor Europese begrippen. Vaak zoeken we in een hoofdstad een westers georiënteerde supermarkt waar we producten vinden die op lokale markten niet te vinden zijn. Geïmporteerde producten als kaas, yoghurt, muesli, vlees zijn extreem duur. We zijn blij Liberia en een paar van z’n bijzonderheden te hebben ontdekt. Maar -uiteraard afhankelijk van je eigen behoeften- zullen we het land voor een gewone toerist niet direct aanraden. Wellicht is het land nog steeds aan het bijkomen van de gruwelijkheden die er in de burgeroorlogen hebben plaatsgevonden.
