Wereldreizigers.nl
Home » Afrika » Kenia » Oost-Afrika op de scooter | Deel 2 | Bugala Island – Lake Mburo (170 km)

Oost-Afrika op de scooter | Deel 2 | Bugala Island – Lake Mburo (170 km)

Wie haalt het in zijn hoofd om ruim 3.000 kilometer op een scooter door Oost-Afrika te rijden? Op bezoek te gaan bij berggorilla’s? Scootersafari’s (bestaat dit woord?) te maken in vijf nationale parken? Om onder meer leeuwen, buffels, nijlpaarden en olifanten van heel dichtbij te bewonderen. Ik ben Eric en ik reis graag rond op een scooter. Lees hier deel 2 van het unieke verslag van een waanzinnig scooteravontuur in Oeganda, Rwanda en Kenia. In het tweede deel van deze reis rijd ik van Bugala Island richting Lake Mburo, zo’n 180 kilometer.

Een reis voor op je bucketlist
Rondreis Oeganda | Ontdek de parel van Afrika

Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.

Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.

Bekijk individuele reizen Bekijk groepsreizen
Door onze affiliate links te gebruiken support je ons zonder extra kosten. Dank je wel!

Plan hier je vakantie naar Afrika

Op weg naar de snelweg

Vandaag staat een behoorlijke rit op de planning. Op de kaart heb ik de route uitgestippeld naar Mburo National Park. De totale afstand bedraagt 170 km en daarvan bestaat bijna de helft uit zandwegen. Geen tijd te verliezen dus, want mocht het gaan regenen dan moet ik verplicht pauzeren. Deze zandwegen veranderen namelijk gelijk in ware glijbanen.

Het is half zeven uur in de ochtend als de wekker gaat. Een blik naar buiten leert me dat het nog donker is. De zon komt pas om kwart voor zeven op. Toch besluit ik gelet op de lange tocht de veerboot van acht uur te halen. Om vijf uur acht rijd ik mijn scooter de veerboot op.

De scooter op de veerboot van Bugala Island naar Bukakata
De scooter op de veerboot van Bugala Island naar Bukakata

In een rustig tempo rijd ik over de zandweg, die ruim 30 km lang is. Ik trek bekijks bij de tientallen kuddes Ankole koeien die aan het grazen zijn op de uitgestrekte weidegronden. Twee ezels lompen wat plompverloren op de weg en staren verbaasd naar me.

Twee ezels op de zandweg richting Masaka
Twee ezels op de zandweg richting Masaka

Halverwege twijfel ik even bij het bord ‘Sand Beach Nabugabo 5km’. Ik heb wel zin een frisse duik in het Nabugabomeer, maar de tijd staat het niet toe.

De afslag richting Sand Beach Nabugabo
De afslag richting Sand Beach Nabugabo

Masaka

Langzaam maar zeker nader ik Masaka. Langs de weg neemt het aantal nederzettingen toe. Er is veel bedrijvigheid. Zo valt mijn oog op een openlucht werkplaats waar een toilethok wordt aangeprezen. ‘Een goed toilet voor de gezondheid en de waardigheid. Bestel nu. Binnen twee dagen geïnstalleerd.’ Waar de uitwerpselen terecht komen is niet duidelijk. Ik verwacht dat eronder een groot gat zal worden gegraven. Het biedt in ieder geval meer privacy dan een gang naar de struiken.

Demo toilet vlakbij Masaka
Demo toilet vlakbij Masaka

Tja en dan is het de hoogste tijd om even een belangrijk vervoermiddel in Oost-Afrika te behandelen: de boda boda. Boda boda is een woord dat uit het Swahili komt en motor- of fietstaxi betekent. Alhoewel in Oeganda geen Swahili wordt gesproken is het begrip ook hier ingevoerd. Net als in Kenia en Tanzania is het begrip motortaxi heel uitgebreid. Bijna alles wordt erop vervoerd.

Boda boda’s

Of er officiële regels zijn met betrekking tot het maximaal aantal personen? Regelmatig zitten er vier passagiers. Hele families (zes of meer) heb ik er ook al op gespot. En dan is er natuurlijk ook goederenvervoer. Boda boda’s volgepakt met matrassen (hoog opgestapeld), ledikanten, trossen bananen en varkens. Je kunt het zo gek niet bedenken of de boda boda kan het vervoeren.

Boda boda's met van alles en nog wat langs weg in Oeganda
Boda boda’s met van alles en nog wat langs weg in Oeganda

Mburo National Park – Lunch en een eerste safari

Ik lig keurig op schema als ik rond half twaalf Masaka bereik. Masaka is een middelgrote stad in Oeganda met ruim 100.000 inwoners. Overigens heeft het land maar een echte grote stad en dat is Kampala. Daar wonen dan ook gelijk ruim anderhalf miljoen mensen.

Het is even wennen als ik de hoofdweg bereik. Wat een ogenschijnlijke chaos. Honderden trossen bananen liggen langs de weg te wachten op een koper. Een ‘Feyenoord-supporter’ slaat het allemaal gade vanaf de weg. Natuurlijk moet ik hiervan het fijne weten. ‘Ben je van Feyenoord?’ vraag ik hem. ‘Huh? Wat bedoel je? Dit T-shirt?’ ‘Ja. Dat is van een voetbalclub uit mijn land, Holland.’ ‘Oh, is dat zo. Dat wist ik niet. Ik vond de kleuren wel mooi. Daarom.’

Bananenmarkt in Masaka met een 'Feyenoord-fan'
Bananenmarkt in Masaka met een ‘Feyenoord-fan’

Dan is het tijd om even te pauzeren en een rolex te scoren. Rolex staat voor ‘rolled eggs’. Vrijwel de hele dag kun je ze langs de weg kopen. Het is een pannenkoek (chapati) met een of meerdere eieren erin meegebakken. Al naar gelang de verkoper wordt er tomaat en ui aan toegevoegd. De prijs varieert van 1.000 tot 2.000 Oegandese shilling (25 – 50 eurocent).

De bereiding van een Rolex in Oeganda
De bereiding van een Rolex in Oeganda

Op de scooter een nationaal park in

Twee uur later bereik ik even na het dorpje Akegata de zandweg richting Lake Mburo National Park. Dus nu gaat het gebeuren. Op de scooter een nationaal park in. Niet alleen die gedachte duizelt in mijn hoofd. Er komen dan wel geen leeuwen voor (er schijnt nog wel een stokoude mannetjesleeuw te leven). Buffels, nijlpaarden, luipaarden en nog vele andere wilde dieren wonen er wel.

En wat ik als ze me niet toelaten op de scooter? We gaan het zien… De eerste safari zit er al op voordat ik de toegangspoort heb bereikt. Een kudde zebra’s heeft zich uit de voeten gemaakt toen ze die gekke scooter met mij erop in de gaten kregen.

Lake Mburo NP Welkom
Lake Mburo NP Welkom

Aankomst in Lake Mburo National Park

De medewerkster van de Uganda Wildlife Authority begroet me allerhartelijkst als ik haar kantoor binnenwandel. Ik mag een formulier vullen met mijn personalia en het voertuig waarmee ik het park wil bezoeken. Ze begrijpt het niet als ik over een piki piki begin. ‘Een scooter,’ verduidelijk ik. ‘Laat me eens kijken. Met die daar? Echt?’

Ze is duidelijk de weg kwijt en pakt de telefoon. Er is koortsachtig overleg in een van de vele talen die Uganda rijk is. Ze hangt op: ‘Dit is nieuw voor ons. Bij ons hoofdkantoor hebben ze dit nog nooit meegemaakt. Buitenlandse toeristen komen altijd in een safariwagen. Maar op een scooter, dat nooit.’

Ze pakt een kwitantie en schrijft daarop 148.000 (circa $25). ‘Dat is de entreeprijs voor buitenlanders per 24 uur. De tijd is nu 1.15 pm. Je moet morgen dus voor die tijd het park uit zijn anders moet je nog een dag extra betalen.’ Voor de scooter reken ik slechts 10.000 shilling af ($2,5). Dat is een koopje, want buitenlandse motoren betalen $30. Volgens haar logica mag ik de lokale prijs betalen, omdat de scooter een Oegandees kenteken heeft.

De telefoon rinkelt. ‘Wacht even,’ gebaart ze. ‘Je moet een aansprakelijkheidsformulier tekenen. In het park komen namelijk gevaarlijke wilde dieren voor. Je bent op je scooter zelf verantwoordelijk voor je veiligheid. Wij accepteren geen enkele aansprakelijkheid.’ ‘Maar er zijn toch geen leeuwen of olifanten,’ zeg ik. ‘Wat? Denk je echt dat buffels en nijlpaarden niet gevaarlijk kunnen zijn. In de regel veroorzaken die de meeste ongelukken met toeristen.’

Twee buffels bij de ingang van Lake Mburo NP
Twee buffels bij de ingang van Lake Mburo NP

De allereerste scootersafari in mijn leven

Dit is dus de vuurdoop. Voor het eerst in mijn leven rijd ik op een scooter een nationaal park binnen. Halleluja! De schrik slaat me gelijk om het hart. Ik ben namelijk nog geen 50 meter op streek of een forse mannetjesbuffel kijkt me recht in de ogen. Ik raak niet in paniek en stop op een eerbiedige afstand.

Daarna besluit ik om terug te rijden naar de ingang om even van de schrik te bekomen. Daar ben ik in goed gezelschap, want de bananenman is net gearriveerd. Zijn fiets staat buiten tegen het kantoor volgepakt met bananen. Als ik vertel dat ik net twee buffels wel erg dichtbij heb gezien, glimlacht hij. ‘Daar ben ik niet bang voor. Je moet gewoon rustig blijven, niet bewegen en de buffel de tijd geven om aan je te wennen. Meestal zal hij dichterbij komen, omdat zijn zicht beperkt is. Als hij je in het vizier heeft en jij bent rustig, dan is hij ook gerustgesteld. Ga nooit naar hem toe en ren ook niet weg. Dat maakt hem alleen maar nerveus. Besef dat je het altijd aflegt tegen de buffel. Hij lijkt traag, maar hij sprint jou er uit.’

De bananenman van Lake Mburo
De bananenman van Lake Mburo

De bananenman klimt op zijn fiets en vertrekt het park in. Ik vraag de medewerkster of hij er zomaar in mag. ‘Die arme man, die kan ik echt niet weigeren. Hij komt elke dag vanuit het dorp gefietst om zijn bananen te verkopen in het kamp. Vergis je niet, want vanaf hier is het nog 15 km naar het kamp. Dat fietst hij iedere dag!’

De angst ebt langzaam weg. De buffels zijn iets verderop gaan liggen. De bananenman is ze al lang en breed voorbij. Hij zwaait: ‘Ik zie je straks.’

Het gevoel is nauwelijks te beschrijven. Op weg naar het Rwonyo kampement moet ik om de haverklap een stop ingelasten. Alle dieren die me zien, lijken verbaasd te zijn. Zebra’s, giraffes, wilde zwijnen en menig hert. Ik moet zelfs op de rem voor een paar overstekende zebra’s. Bij gebrek aan een zebrapad steken ze zomaar ergens de weg over…

Zebra's steken over in Lake Mburo NP
Zebra’s steken over in Lake Mburo NP

Het grote voordeel van een scootersafari ervaar ik gelijk. Als je rustig rijdt, dan kun je stoppen en afstappen. Die weelde hebben de toeristen niet. Ze betalen een forse boete als ze hun safariwagen verlaten.

Verraste inwoners van Lake Mburo MP
Verraste inwoners van Lake Mburo MP

Een middag, avond en nacht in Lake Mburo National Park

Een onvergetelijke safari van bijna twee uur zit erop. Ik ben gearriveerd bij het toegangshek tot het Rwonyo kamp. Uganda Wildlife Authority beheert dit kamp zelf. Daarnaast is er nog een kampeermogelijkheid elders, maar daar zijn verder geen voorzieningen bij. Je kunt er de nacht doorbrengen in een tent.

Rondavel in Lake Mburo NP
Rondavel in Lake Mburo NP

Veel stelt de rondavel niet voor. Er staat een bed en er hangt een muskietennet. Verder op het complex is een toilet en een wasruimte. Warm water om te douchen wordt ’s ochtends voor de rondavel gezet. Op het complex is het kantoor van de parkwachters en een souvenirwinkel.

Souvenirwinkel Rwonyo rest camp Lake Mburo
Souvenirwinkel Rwonyo rest camp Lake Mburo

Na een middagsafari parkeer ik mijn scooter op het open veld nabij het meer. In het restaurant geniet ik van het uitzicht op het meer, waarin veel nijlpaarden hun kop opsteken. Op de menukaart staat mijn favoriet: tilapia. Na het diner rijd ik terug naar mijn rondavel. Tijd om de ogen te sluiten na een enerverende dag.

Een kudde Impala’s

Het is drie uur ’s nachts en ik ontwaak, omdat ik naar het toilet moet. Hemeltjelief. Wat is dat voor gekef? Het lawaai komt van alle kanten op me af als ik het de deur open doe. Met m’n zaklamp schijn ik in de ogen van een hele kudde impala’s. Ze lagen vlakbij mijn rondavel te slapen, maar staan nu allemaal in de vluchthouding.

Tegen half zes ben ik klaarwakker. Buiten schemert het nog. De impala’s zijn al verdwenen. Een kampmedewerker komt aanwandelen met een gele jerrycan. ‘Hot water for the shower.’

Vervolg scootersafari

Na het ontbijt in het restaurant bij het meer ga ik weer op scootersafari. Onderweg ontmoet ik veel verbaasde zebra’s en een groepje toeristen die onder leiding van een safarigids een wandeling maakt. Hun verbazing om een scooter te zien met een toerist erop is groot. Ik word zelfs gevraagd om te poseren voor een foto.

Verbaasde gezichten alom in Mburo NP, Oeganda
Verbaasde gezichten alom in Mburo NP, Oeganda

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt. En dat heb ik. Scootersafari’s zijn toch van een andere dimensie. Er is wel een probleempje. Mijn benzinetank is nagenoeg leeg. Gelukkig is een parkmedewerker bereid om een paar liter benzine aan mij te verkopen.

Een kampmedewerker van Lake Mburo NP heeft wat benzine geregeld
Een kampmedewerker van Lake Mburo NP heeft wat benzine geregeld

Het is alweer twaalf uur als ik het park verlaat. Kabale is mijn reisdoel en die stad in het zuiden ligt op 230 km van hier.

Een reis voor op je bucketlist
Rondreis Oeganda | Ontdek de parel van Afrika

Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.

Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.

Bekijk individuele reizen Bekijk groepsreizen
Door onze affiliate links te gebruiken support je ons zonder extra kosten. Dank je wel!

Plan hier je vakantie naar Afrika

Avatar foto

Eric

Hoe is het om op een lokaal gekochte scooter ruim 10.000 kilometer in Madagascar rond te rijden? Of op een pikipiki (scooter in Swahili) door Oost-Afrika? In ruim 20 jaar heb ik ruim 100 landen bezocht. Dit heeft heel veel onbetaalbare reiservaringen opgeleverd, die ik graag met jullie deel.

ERIC – RUIM 100 LANDEN
– Reist graag op scooters
– Unieke reiservaringen delen.
– Favoriete bestemmingen: Madagascar, Oeganda, Japan, India en Colombia.

Elke maand leuke reistips en extra voordelen ontvangen? En wist je dat we maandelijks een wereldkaart weggeven onder onze abonnees? Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is hieronder je e-mailadres achter laten, je maakt dan elke maand opnieuw kans!

logo-wereldreizigers-grijs-1
Translate »
Copy link