Wereldreizigers.nl
Sipi Falls
Home » Afrika » Oeganda » Oost-Afrika op de scooter | Deel 18 | Sipi Falls – Kericho (370 km)

Oost-Afrika op de scooter | Deel 18 | Sipi Falls – Kericho (370 km)

Wie haalt het in zijn hoofd om ruim 3.000 kilometer op een scooter door Oost-Afrika te rijden? Op bezoek te gaan bij berggorilla’s? Scootersafari’s (bestaat dit woord?) te maken in vijf nationale parken? Om onder meer leeuwen, buffels, nijlpaarden en olifanten van heel dichtbij te bewonderen. Ik ben Eric en ik reis graag rond op een scooter. Lees hier deel 18 van het unieke verslag van een waanzinnig scooteravontuur in Oeganda, Rwanda en Kenia. In dit deel bezoek ik onder andere Sipi Falls, één van de mooiste watervallen van Oeganda en vervolg ik mijn reis naar Kenia.

Een reis voor op je bucketlist
Rondreis Oeganda | Ontdek de parel van Afrika

Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.

Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.

Bekijk individuele reizen Bekijk groepsreizen
Door deze affiliate links te gebruiken support je ons zonder extra kosten. Dank je wel!

Een vermoeide aankomst in Sipi

Het is half negen als ik de hoofdweg verlaat en afsla richting Sipi Falls. Naar Sipi is het nog 13 kilometer. Ondanks dat het pikkedonker is, rijdt het prima op de asfaltweg. Die 13 kilometer kan ik makkelijk in een half uurtje afleggen. Dan kan ik als het meezit nog wat te eten krijgen in een restaurant.

Met een ding heb ik geen rekening gehouden. De watervallen liggen op een hoogte van bijna 2.000 meter, terwijl ik nu op een hoogte van 1.000 meter rijd. Na vijf kilometer begint mijn scooter te sputteren. Hij draait alleen nog stationair, omdat hij de stijging van de weg niet meer aan kan. Ik kom al naar gelang de stijging vooruit door op de scooter te blijven en te steppen of eraf te stappen en te wandelen. Dat laatste vergt enorm veel inspanning. Als het even vlak is dan komt de scooter erg langzaam op dreef.

De weg naar Sipi Falls kent een flink stijgingspercentage
De weg naar Sipi Falls kent een flink stijgingspercentage

In plaats van een half uur duurt de marteling ruim anderhalf uur. Volledig uitgeput bereik ik een uitgestorven Sipi. ‘Meneer, de meeste guesthouses en hotels zijn gesloten. Het is laagseizoen vanwege de regenval. Meestal blijft Crown’s Nest wel open, maar ik weet niet of er om tien uur nog iemand aanwezig is.’

Een ding wordt me gelijk duidelijk als ik van de weg af in een modderbad terecht kom. Het heeft behoorlijk geregend. Bij Crown’s Nest is niemand te bekennen. Twee hotels later duw ik mijn scooter langs de blubber naar Sipi Falls Resort. Daar brandt licht. Er is plek in een ruime banda. Het restaurant is gesloten, maar de receptionist regelt als alternatief een hartige omelet. Daarna val ik doodmoe in slaap.

De spectaculaire watervallen van Sipi

Sipi is niet veel meer dan een rijtje huizen, winkels en een paar guesthouses aan weerszijden van de doorgaande weg. De watervallen liggen een kilometer verderop. Ik tref het maar met het Sipi Falls Resort. De banda biedt comfort en een openlucht douche. In de verte hoor ik zelfs het wilde geraas van de 100 meter hoge waterval.

Mijn banda in Sipi Falls Resort
Mijn banda in Sipi Falls Resort

Na het ontbijt nestel ik me op het panoramaterras te midden van een paar blauwaapjes, die rustig op een rots zitten. Onderwijl geniet ik van het spectaculaire uitzicht op de Sipi Falls.

Sipi Falls vanaf het terras van Sipi Falls Resort (met blauwaapjes)
Sipi Falls vanaf het terras van Sipi Falls Resort (met blauwaapjes)

Daarna is het tijd om de watervallen van dichtbij te aanschouwen. Samen met een gids baan ik me een weg door de modder en de dichte begroeiing. Na een half uur staan we onder een rotspartij waarover een waterval met geweld naar beneden stort. Kletsnat maar voldaan keer ik daarna terug naar Sipi.

Afdaling naar Mbale en Tororo

Tegen elf uur trap ik de scooter aan voor een lange rit die me vandaag via Mbale en Tororo in Oeganda uiteindelijk nabij Kakamega in Kenia moet brengen. De afstand is ongeveer 170 kilometer. Dit keer gaat de reis eerst bergafwaarts. Het is zonnig en helder en dus kijk ik kilometers ver over de uitgestrekte Karamojong vlakte.

Afdaling van Sipi naar Mbale
Afdaling van Sipi naar Mbale

Prima wegen en geen regen. De 50 km van Sipi naar Mbale leg ik af in iets meer dan een uur. Mbale is een stad met zo’n 100.000 inwoners en veel valt er niet te zien. Via Mbale wil ik echter naar Tororo en de grens over naar Malaba in Kenia. Dat is iets omrijden qua afstand, maar zo vermijd ik de razend drukke grensovergang bij Busia. De grens bij Busia wordt gebruikt door vrijwel al het vrachtverkeer dat pendelt tussen de Keniaanse havenstad Mombasa en Kampala en het Oegandese achterland.

Het centrum van Mbale in Oeganda
Het centrum van Mbale in Oeganda

De laatste plaats in Oeganda voor de grens is Tororo. De stad kun je eenvoudigweg niet missen, omdat de Tororo rots er 200 meter bovenuit steekt. De grens met Kenia is een paar kilometer verderop.

Tororo Rock
Tororo Rock

Welkom in Kenia

‘Karibu,’ zegt de Keniaanse grensbewaakster. ‘Asante sana,’ antwoord ik. Zo snel gaat dat dus. Amper vijf minuten nadat een Oegandese collega een stempel in mijn paspoort zette, doet zij dit nu. Waar het Oost-Afrika visum al niet goed voor is. (Het Oost-Afrika visum multiple entry is 90 dagen geldig en te gebruiken in Kenia, Oeganda en Rwanda).

Eigenlijk valt er nauwelijks meer iets te melden over de resterende 60 kilometer. De wegen in dit deel van Kenia zijn prima. Heel af en toe wordt er aan de weg getimmerd, maar tot veel oponthoud leidt het niet. Rond 7 uur rijd ik door Webuye en om half acht volg ik een bord richting het Malava hotel.

Slow down in Kakamega
Slow down in Webuye

Scooter schoonmaak en een bezoek aan de beroemde markt van Lubao

In de vroege ochtend rijd ik een rondje door Malava op zoek naar een wasserette voor mijn scooter. Die heeft weer een schoonmaakbeurt nodig na al die modder in Sipi. De hogedrukspuit erop en hij glimt daarna als vanouds.

Scooter schoonmaak in Malava
Scooter schoonmaak in Malava

Terug in het hotel krijg ik het verzoek van de eigenaresse om te poseren voor een paar foto’s. ‘Je bent de eerste mzungu ooit, die mijn hotel op een pikipiki (scooter) bezoekt. Huh nee, sterker nog: je bent de allereerste mens, want ik heb hier nooit iemand op een pikipiki mogen verwelkomen.’

Samen met de eigenares en bewaker van Malava Resort
Samen met de eigenares en bewaker van Malava Resort

Een bezoek aan de beroemde markt van Lubao

De eigenaresse vraagt waar ik naartoe rijd vandaag. ‘Ik hoop Kericho te bereiken,’ antwoord ik. ‘Dat moet lukken, want de wegen zijn goed. Pas wel op bij Kisumu. Sinds de verkiezingen is het er erg onrustig. Blijf op de rondweg rijden en vermijd het centrum. En ik heb ook een tip voor onderweg: over een kilometer of tien passeer je Lubao. Het is donderdag en dat betekent dat het marktdag is in Lubao. Je kunt het niet missen, want er komen duizenden mensen op af. Er is echt van alles te koop.’

De markt van Lubao is een bijzondere happening. Zoals altijd zijn het de vrouwen die hun waren luid aan de man brengen. Op een omheind terrein erachter bepalen echter mannen het gebeuren. Het is een fenomeen dat in Nederland allang is uitgestorven: de veemarkt.

Een ratjetoe van handel op de gezellige markt in Lubao
De veemarkt van Lubao
De veemarkt van Lubao

Dit is echt leuk. Koopmannen die met stokken de koeien betasten en hardop schreeuwen. Ik heb geen idee wat er precies gezegd wordt, maar af en toe zie ik een glimlach. Weer een koe verkocht.

Gekleurd kabeltouw en de veehandel in Lubao
Gekleurd kabeltouw en de veehandel in Lubao

Bij de uitgang van de veemarkt kijk ik verbaasd naar een paar plastic blikken vol met bloed. ‘Dat is om lekkere worst van te maken,’ meldt de verkoopster.

Gestold bloed te koop in Lubao
Gestold bloed te koop in Lubao
Allerlei gereedschap te koop op de markt in Lubao
Allerlei gereedschap te koop op de markt in Lubao

Van Kisumu naar Kericho

Black spot voor de vallei waarin Kisumu ligt
Black spot voor de vallei waarin Kisumu ligt

Rond vier uur begin ik aan de afdaling naar de derde stad van Kenia: Kisumu. Op een verkeersbord wordt een haarspeldbocht wel erg luguber aangekondigd in de vorm van een schedel, twee botten en de woorden ‘Black Spot’.

Kisumu aan het Victoriameer
Kisumu aan het Victoriameer

Twee weken na de verkiezingen in Kenia schijnt het nog steeds erg onrustig te zijn in Kisumu. Kisumu is het bolwerk van de lokale favoriet Odinga die de belangrijkste opponent is van de zittende president Kenyatta.

Ik mijd Kisumu, omdat ik geen zin heb om in een toevallige demonstratie of iets dergelijks terecht te komen. Via de rondweg cirkel ik behendig door de buitenwijken. Bij een alleraardigste verkoopster van kool en aardappelen pauzeer ik voor een portie gebakken aardappelen.

Aardappelen en kool verkoop nabij Kisumu
Aardappelen en kool verkoop nabij Kisumu

Aankomst in de theehoofdstad van de wereld: Kericho

Op de snelweg naar Kericho

De honderd kilometer van Kisumu naar Kericho gaan in sneltempo. Ondanks dat ik opnieuw naar een hoogte van 2.000 meter klim, kent mijn scooter nauwelijks problemen. Er zijn geen grote stijgingspercentages. Het lijkt veel op de rollende heuvels van Rwanda. Daarmee is direct het verband gelegd. Net als in Rwanda bestaat de omgeving van Kericho voornamelijk uit kilometerslange theeplantages.

Theeplantages in de omgeving van Kericho
Theeplantages in de omgeving van Kericho

Ruim een uur rol ik op mijn scooter langzaam omhoog door de heuvels. Met theeplantages die reiken tot aan het einde van de horizon en wellicht verder.

Kericho bereik ik in het schemerlicht. Het valt me op hoe goed de straatverlichting werkt. Kericho voelt heel Europees aan. Volgens een inwoner komt dit omdat er in Kericho heel veel geld wordt verdiend. ‘We zijn niet voor niets de theehoofdstad van de wereld’.

Een reis voor op je bucketlist
Rondreis Oeganda | Ontdek de parel van Afrika

Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.

Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.

Bekijk individuele reizen Bekijk groepsreizen
Door deze affiliate links te gebruiken support je ons zonder extra kosten. Dank je wel!

Plan hier je vakantie naar Afrika

Avatar foto

Eric

Hoe is het om op een lokaal gekochte scooter ruim 10.000 kilometer in Madagascar rond te rijden? Of op een pikipiki (scooter in Swahili) door Oost-Afrika? In ruim 20 jaar heb ik ruim 100 landen bezocht. Dit heeft heel veel onbetaalbare reiservaringen opgeleverd, die ik graag met jullie deel.

ERIC – RUIM 100 LANDEN
– Reist graag op scooters
– Unieke reiservaringen delen.
– Favoriete bestemmingen: Madagascar, Oeganda, Japan, India en Colombia.

1 comment

  • Hoi Eric,

    Kan ik je persoonlijk berichten via e-mail of een andere weg?
    Ik heb in de jaren 90 2 scooterreizen door west Europa gemaakt. Ik had een beetje hetzelfde enthousiasme als jij en kijk hier nog altijd heel positief op terug. Wat jij doet is nog een “treetje hoger”!

Elke maand leuke reistips en extra voordelen ontvangen? En wist je dat we maandelijks een wereldkaart weggeven onder onze abonnees? Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is hieronder je e-mailadres achter laten, je maakt dan elke maand opnieuw kans!

logo-wereldreizigers-grijs-1
Translate »
1 Share
1 Share
Copy link