Het gebruikelijke gedoe aan de grens, een tropische uitvaart en Mr. Richard van Barnleys Guest House. In het eerste deel passeer ik in Malaba via de ‘One Stop border’ de grens van Oeganda naar Kenia. Ruim 140 km na de grensovergang nestel ik me rond de openhaard van Mr. Richard, een onvervalste Keniaan uit Engeland.
Lees ook: Roadtrip Afrika met scooter en auto | 62.000km – de introductie
Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.
Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.
Grensovergang Malaba – One Stop Border
In het kort zijn er twee varianten grensovergangen in Oost-Afrika (inclusief Malawi, Zimbabwe en Zambia). De eerste variant is een grens aan de ene kant, een paar kilometer niemandsland, en dan de grens aan de andere kant. Het origineel zeg maar. Je wordt er overal en nergens aangeklampt door allerlei handelaartjes. In verzekeringen, valuta, administratieve hand- en spandiensten (soms echt handig), lokale benodigdheden, eten en drinken.
De tweede variant is van meer recente tijd: One Stop Border (locatie hier). In deze variant is het niemandsland verdwenen. Er staat nog maar één gebouw in een omheind complex. Sjacheraars worden geweerd en alles verloopt vlekkeloos.
De scooter invoeren
De grensovergang in Malaba verkeert nog in een tussenfase. Het is officieel een One Stop Border, maar de sjacheraars zijn er nog en dat is gelijk mijn grote probleem. Ze werken nauw samen met de grensbewakers. Als ik uitgestempeld ben in Oeganda, heeft een Keniaanse sjacheraar mij al op de korrel. Als ik mijn scooter bij het Keniaanse grenskantoor parkeer, biedt hij zijn diensten aan. Ik wuif hem weg, maar hij achtervolgt me het kantoor van de Keniaanse stempelaar binnen. Ik hoor hem het woord: ‘pikipiki’ roepen. Tja, en dan zijn de rapen gaar.
Pikipiki is scooter en die komt uit Oeganda. Die moet ik dus invoeren in Kenia. Hemeltjelief wat een gedoe. Ik ben deze grens drie keer eerder gepasseerd en heb dit nimmer meegemaakt. De stempelaar vraagt namelijk nooit uit zichzelf hoe je aan de grens bent geraakt. 99,9% van de buitenlandse toeristen komt in een bus.
Stempels, stempels, stempels
Al met al ben ik ruim vier uur in de One Stop Border grensovergang bezig om alles in orde te maken. Stempel hier en stempel daar. Altijd is een fooitje nodig (of anders moet je nog veel langer wachten). Circa 50 euro (voor een onzinnige verzekering en een stapel papier) heb ik betaald en daarvoor heb ik een tijdelijk importdocument gekregen. Geldig voor 21 dagen (ik ben er naderhand nimmer meer op gecontroleerd ? en bleef ruim een half jaar in Kenia).
Opmerking: dit is op een eenvoudige scooter (voor een auto zijn de regels veel stringenter, maar ook daar is een antwoord op ?).
Een tropische uitvaart
De rit vanaf de grens leidt me langs een kilometerslange file van vrachtwagens. De trucks staan soms dagen te wachten om Oeganda in te komen. Het is Covid en de Oegandese en Keniaanse autoriteiten zijn Roomser dan de Paus en zijn consorten als het aankomt op testen. Ik rijd er langs op m’n scooter en stop af en toe. Na twee stops ben ik het zat. De chauffeurs vragen constant om eten, drinken en geld. Sommigen staan er al weken met soms bederfelijke waar en vertellen me dat ze ’s nachts zijn beroofd.
Na een uurtje bereik ik Webale en kan ik weer genieten. Van de enorme chaos op en rond de hoofdweg. Dames die hun kraampjes met fruit en andere versnaperingen hebben opgebouwd uit autobanden. Een ezelskar die tegen het verkeer ingaat. Een paar koeien die ik op de foto zet omdat het lijkt of ze een voetbalwedstrijd aan het kijken zijn…
Een kilometer of tien voor Kitale stap ik weer eens van m’n scooter. Ik deel wat lolly’s uit aan de kleintjes, die me overal en altijd vriendelijk begroeten met: ‘Mzungu’. Maar daarom stop ik dit keer niet. Er staat namelijk een prachtig voertuig langs de weg. Voor een tropische uitvaart kan ik Tropical Funeral Services bellen. Hilarisch toch? Dan wordt je lichaam opgebaard temidden van tropische vruchten naar de laatste bestemming gereden.
Barnleys home away from home
Een kilometer of vijf voor Kitale is de chaos compleet. Overal zijn wegwerkzaamheden en die zorgen ervoor dat de chauffeurs van de matatu’s (minibusjes) zich helemaal nergens meer aan houden. Dat doen ze sowieso al niet: Ze rijden tegen het verkeer in, door de berm, geven geen richting aan en stoppen overal en nergens (vaak zonder richting aan te geven). Ik ben extra op mijn hoede, maar kan erop de scooter redelijk makkelijk langsheen manoeuvreren.
De routekaart op Google Maps is compleet van slag. Nadat ik voor de derde keer een rondje heb gereden en uitkom in dezelfde straat, raadpleeg ik een politieagent. Hij wijst me de weg richting Kapenguria. Na 10 km volg ik het bord richting Barnleys Guest House en camp site (locatie hier).
Na een kilometer over een onmogelijk keienpad ben ik in een andere tijd beland. Hier lijkt Kenia zich namelijk nog in het koloniale tijdperk te bevinden. Eigenaar Richard begroet me hartelijk. Hij wordt in de recensies op Tripadvisor aangekondigd als een ‘grumpy old man’. Het zal allemaal wel. Richard is oud, hij rookt als een ketter en ziet er uit als een ‘grumpy old man’. Maar daarmee is alles gezegd. Hij is de vriendelijkheid zelve en haalt volgens Engels gebruik de thee en keiharde koekjes gelijk van stal.
Ik krijg een weergaloze kamer toegewezen in zijn imperium. Het zou in een museum niet misstaan. Er ligt een stapel National Geograpics uit de jaren 1990. Bij de openhaard praten we over van alles en nog wat. Richard is geboren en getogen in Kenia. En is de oprichter van het Saiwa Swamp National Park, waar de door uitsterven bedreigde Sitatunga antilope inmiddels weer floreert.
Op naar deel 2: Kitale – Iten
De volgende ochtend probeer ik het door hem gestichte Saiwa Swamp National Park te bezoeken, maar ondervind scooterpech. Terug bij Richard vertel ik hem over een nieuwe weg die de Chinezen net hebben opgeleverd. ‘Ik ken die weg niet, maar houd me op de hoogte!’ Voor de zekerheid noteer ik het mobiele nummer van Richard. Tegen tien uur rijd ik noordwaarts. Op zoek naar die weg, die Google Maps niet kent. Maar die me na tientallen haarspeldbochten naar een maximale hoogte van 3.200 meter naar ‘the Home of the Champions’ brengt: Iten. Marathon-liefhebbers opgelet??
Lees ook: Roadtrip Afrika met scooter en auto | 62.000km – de introductie
Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.
Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.
Plan hier je vakantie naar Afrika
- Rondreizen vergelijken + offertes opvragen doe je bij Afrikaplus, Afrikareisopmaat, Djoser, Koningaap, Riksjatravel, Sawadee en Shoestring.
- Vliegtickets voor Afrika boek je via Skyscanner.
- Hostels, Hotels en Resorts in Afrika boek je bij Booking.com.
- Huurauto’s vergelijken doe je bij Sunnycars en Rentcars.
- Tours en activiteiten in Afrika boek je via GetYourGuide.
- Reisartikelen zoals koffers, tassen en meer koop je bij Bol.com.
- Simkaarten voor Afrika koop je bij Internationalsim.
- Parkeren bij het vliegveld regel je via Parkos, Parkcare of iParking.
