De mooiste manier om een land te zien is op de fiets. En dat geldt ook voor Nederland. Maar omdat we niet fietsen om het fietsen maar fietsen om wat te zien heb ik een groot aantal bijzondere plekken in Nederland bij elkaar gezocht die we dan per fiets bezoeken. Deze keer zitten we in Noord-Holland waar we ons niet hoeven te vervelen. Terwijl we fietsen in Nederland bij het dorpje Winkel krijgen we een aantal bijzondere gebouwen in het zicht. Reden om even te gaan kijken.
Fietsen in Nederland: Noord-Holland
Kunsttuin Nederlands Kremlin
Toen Ger Leegwater op 40-jarige leeftijd gescheiden was, zocht hij wat te doen. Hij kocht een stukje land in de buurt van Winkel en begon te bouwen met materialen die hij her en der vond. Het werd een obsessie en nu, 35 jaar later, staan er een paar bijzondere gebouwen in de polder en waan je je in Rusland.
Het is Corona-tijd dus een afspraak maken kon niet. Als we er langs komen, staat het hek open en ik kan het niet nalaten om naar binnen te lopen. In de schuur annex smederij vind ik een man. Onder de spinnenwebben, vlekken op zijn kleren en bezig met wat ijzer. Het blijkt Ger te zijn. Nadat ik een bijdrage doe voor de broodnodige materialen krijgen we meteen een uitnodiging om de tuin te bekijken.
Het is lastig om geen sympathie voor Ger te voelen. Een bijzondere man die over van alles (dikke vrouwen, schoonfamilie, Italiaanse kunst, de Coronacrisis en Griekse mythologie) een mening heeft. Zijn passie is het bouwen van dit soort follies. Hij staat blij op als hij weer aan een torentje mag werken. Dat hij een bijzondere man is en ten volle geniet van het leven is aan zijn filmpjes te zien die hij met zijn vrouw maakt. En zoals hij in de filmpjes is, zo is hij ook in het echt.
Het helpt dat hij vroeger smid is geweest. Hij kent de materialen en weet hoe ze vervormd kunnen worden. Zo klust hij dag-in, dag-uit aan zijn creaties. Vaak figuren uit de (Griekse) mythologie. Een van zijn opmerkelijkste uitspraken is; ‘Ik heb helemaal geen tijd om dood te gaan, dit moet eerst af.’ Hij heeft een uitgebreide site met informatie, foto’s, filmpjes en interviews. Andere informatie vind je hier. Gewoon een keer langs gaan. En ook al is hij niet open, vanaf de weg er omheen is ook genoeg te zien.
Het beschermde dorp Kolhorn
Hierna fietsen we verder door Nederland, richting Keins. Voordat we daar zijn komen we nog langs Kolhorn. Het is zeker de moeite waard om hier even af te stappen en door het Rijk beschermde dorp te lopen (fietsen mag hier niet). Wat ik nog het meest bijzonder vind is dat het tot 1844 aan de Zuiderzee lag. Nu lijkt het pal midden in Noord-Holland te liggen. Het IJsselmeer is 15 kilometer verderop.
Overdosis leylijnen bij Keins
Daarna is het maar een klein stukje fietsen naar Keins, een gehuchtje iets boven Schagen. In de 15e eeuw spoelden hier de golven nog tegen de dijk en één van de dingen die het meenam was een Mariabeeldje. Waar kwam dat beeld vandaan? Het spannende verhaal is dat het met een kanonskogel van een Portugees schip is afgeschoten. Aannemelijker is dat het van het Portugese schip Ariadne is afgeslagen toen het voor het Vlie was verongelukt. Ze maken het beeld schoon in een put en vanaf die tijd gebeuren hier wonderen met het water uit de put. Er wordt een kapelletje voor gebouwd en dat trekt mensen:
“Wonderbare gunsten waren het loon deze devotie, en deden weldra ganse scharen van gelovigen toevloeien om er hunne noodwendigheden aan de ‘Troosteres der bedrukten’ te openbaren.”
Onze lieve vrouw te Keins
In de reformatie (1586) wordt de kapel vernield door de woesteling Taet Gerritszen en het beeld verdwijnt. Bijna 350 jaar (1930) later komt hetzelfde beeldje ineens weer boven water (deze keer figuurlijk bedoeld). Het wordt gevonden in een sloot in de Wieringermeer. Een waarlijk mysterie. Wat is er in de tussentijd gebeurd met het beeld? Tijdelijk in een zwart gat verdwenen? Je zou er een boek over kunnen schrijven. Er wordt een nieuwe kapel gebouwd met een replica van dit beeld. En daar zitten we nu naar te kijken. En de put is er ook nog. Weliswaar afgesloten maar er staat in de kerk een emmertje met wonderwater om op je kwalen te smeren.
Maar het verhaal is nog niet klaar. In een visioen ziet wichelroedeloper Wigbolt Vleer dat hij naar Keins moet. Op de Afsluitdijk begint zijn wichelroede al te trillen en bij Keins slaat de roede helemaal op hol. Het blijkt dat Keins op de Michaëlslijn ligt. Deze zogenaamde leylijn loopt van Santiago de Compostela, via Carnac en Le Mont Saint Michel, naar Hargen en de Keins en verder naar Oosterland op Wieringen, Harlingen en Wijnaldum, Sylt en Stockholm om vervolgens 4000 km van zijn beginpunt te eindigen in Archangelsk. Op leylijnen ervaart men de positieve kracht en kalmerende werking van aardstralen. Vandaar dat het plekje bij de put een weldadige rust uitstraalt. Het kan niet op want in totaal werden vanuit de put 132 leylijnen aangetroffen. Hiermee is de waterput op de Keins het sterkste leycentrum van Nederland. Mijn telefoon begint er spontaan van op te laden.
Hindu tempel in Nederland
We fietsen verder in Nederland, richting Den Helder. Als je het niet weet, dan is hij nauwelijks te vinden. En je komt er ook niet toevallig langs. In een woonwijk, tussen scholen en kantoren staat een kleurig gebouw dat een hindoetempel blijkt te zijn.
In Den Helder was altijd al een hindoetempel. Pas in 2013 kreeg het er een kleurige toren (‘Raja Gopuram’) bij. Vijftien Indiase en acht Sri Lankaanse kunstschilders zijn hier een tijd mee bezig geweest. De motieven moeten bewoners beschermen tegen kwaad. Ze hebben er een mooie locatie voor een feestje van gemaakt. De kleuren doen me beseffen dat we eigenlijk maar een grauw volkje zijn.
“Het grootste deel van de dag (08:00–10:00, 11:30–13:30, 18:00–20:00) kun je hem bezoeken mits je een dag de spare-ribs en de hamburgers laat staan én je op blote voeten gaat.”
Hans van der Veeke
Natuurlijk weten wij het zo weer te plannen dat hij dicht is. Bijzonder om zoiets in Nederland te zien. Meer informatie kun je hier vinden.
Fietsen in Nederland: Rondje Texel
De volgende dag pakken we vroeg in en zorgen we dat we de boot van half negen hebben. In dit seizoen gaat de boot één keer per uur. Op het halve uur vanaf Den Helder en op het hele uur vanaf Texel. De Soepboermaffia heeft hier nog geen invloed op de prijzen. We kunnen voor het belachelijk lage bedrag van €5 oversteken, inclusief de fiets. Wel moeten we een mondkapje op.
Op Texel is een hoop te zien en hiervoor fietsen we dan ook het hele eiland rond. Met een kleine 60 kilometer, kan dit prima in één dag. Na aankomst op Texel is het ’t gemakkelijkst om de Waddenkant te pakken (dus tegen de klok in).
Fort de schans
Als snel zien we een paar vreemde heuvels langs het fietspad liggen. Het blijkt het voormalig fort de Schans te zijn. Dit fort is in 1574 aangelegd. In die tijd was hier nog de buitengaatse ankerplaats van de Rede van Texel en die moest hij beschermen. Later groeide de schans uit naar een waar fort waar zelfs Napoleon aandacht voor had. Sterker, hij is er in eigen persoon geweest in 1811 en laat twee steunforten bouwen. Na de Franse tijd begint het verval en in 1930 graaft men een stuk af voor dijkverzwaringen. Eind jaren negentig neemt natuurmonumenten de restanten over en dit is wat er nu nog van overgebleven is. Wat begroeide heuvels en een kanon.
Vuurtoren Texel in zicht
We blijven de dijk volgen en fietsen zo naar de noordkant van het eiland. Soms met de blik op de Waddenzee en soms naar het binnenland. Van alle Waddeneilanden geeft Texel me het minst het gevoel op een eiland te zijn omdat het zo groot is.
Bij de Schicht staan we even stil. Dit is het monument voor de versterkte zeedijken. Als je goed kijkt, zie je hun contouren in het monument. Bovenaan Texel ligt Cocksdorp. We zien het alleen uit de verte omdat we via de vuurtoren willen gaan. Vuurtorens vind ik altijd mooi en daarom stoppen we even bij dit exemplaar in de Eijerlandse duinen. Hier is het druk. Veel fietsers, maar ook veel auto’s. Het lijkt wel of iedereen hier naar het strand wil.
Wandelen in de Slufter
Ook het natuurgebied van de Slufter is de moeite waard. Het is een door duinen omsloten strandvlakte die in verbinding staat met de zee waardoor de invloed van eb en vloed aanwezig is. Hierdoor ontstaat een kwelderlandschap. De slufter is eigenlijk de naam van de kreek/kreken die door het gebied stromen. Tegenwoordig wordt ook op andere plaatsen van slufters en sluftervorming gesproken om door de duinen ingesnoerde strandvlaktes aan te duiden, waar de invloed van eb en vloed aanwezig is. Het zijn toponiemen; ze zijn afgeleid van De Slufter op Texel. Je kunt er niet met de fiets doorheen maar je kunt er wel goed wandelen.
De Moai van Texel
In 1721 vertrekken drie schepen vanuit de rede van Texel om het onbekende Zuidland te vinden. Dat vinden ze niet maar wel een onbekend bewoond eiland. En omdat het Pasen is, noemt Jacob Roggeveen het ‘Paascheyland’. Wij kennen het van de enorme stenen hoofden die lijken te horen bij enorme ingegraven lijven. Ze worden Moai genoemd.
In 1972 zoeken de bewoners van Paaseiland al contact met Texel. Het ligt dan wat gevoelig omdat Paaseiland nog bij Chili hoort. In de jaren negentig wordt dit contact vernieuwd door de Texelse kunstenaar Niek Welboren. Dit heeft als resultaat dat een van de beste beeldhouwers van Paaseiland, Bene Aukara Tuki Pate, naar Texel komt. Daar staat een stuk tufsteen van 6000 kilo gereed. Als de kunstenaar klaar is, staat op Texel ook een Moai. Hij heet de dromer van Rapa Nui. Zijn kijkrichting is de plek waar zijn broeders staan. Een prachtig beeld.
De galerij hoeft niet open te zijn om het beeld te bezoeken. Het staat gewoon voor de deur. Maar als de galerij wel open is, dan heb je een bonus. Binnen hangen veel tekeningen en schilderijen en staan er beelden. Het is een oud schooltje en een klaslokaal is nog authentiek ingericht. Heerlijk om even terug te keren naar je jeugd. Maar het mooiste is de serene tuin met prachtige beelden. Een oase van rust. Hier moeten wel leylijnen lopen, zo inspirerend is het. Meer informatie over de galerij vind je hier.
Eindelijk strand
Het is prachtig weer en als we dan toch even op Texel zijn, dan zoeken we al fietsen nog een van de mooie zandstranden op. Hiervan zijn er genoeg. Het is heerlijk om even door het zand te slenteren, pootje te baaien en wat kouds te drinken op een terrasje. Texel heeft ons verrast. Het is een eiland waar je prima kan zijn. Relatief rustig en goedkoop te komen. We komen zeker terug.
Colofon
Deze fietstocht door Nederland maakt onderdeel uit van een hele serie van fietstochten om bijzondere plekken in Nederland te bezoeken.
Hans van der Veeke is fervent fietsreiziger. Met zijn vrouw heeft hij al grote delen van Europa afgefietst. Maar ook wandelen en reizen met hun camperbusje vinden ze leuk. Je kunt hem vinden internet en op Instagram.
