‘Wonen? In dat kleine bootje? En de winters dan? Het is koud op het water hoor!’ Naast m’n moeder vertelde ik er maar een paar mensen over. Tegen collega’s zei ik zelfs helemaal niets. Niet per se vanwege de reacties, die ben ik intussen wel gewend. Ze zijn vaak voorspelbaar, soms creatief en inmiddels weet ik dat de beste stuurlui toch echt aan wal staan. Door niet alles met iedereen te delen, kom ik meer bij m’n eigen gevoel en bij wat ik zelf wil. Zonde om dat af te laten leiden door die lui aan de wal. En daarbij … ik sta toch aan het roer?
Lees ook: Wereldreis inspiratie | Motiveer jezelf, verander je mindset!
Anders wonen zou nooit goedkomen
Anders wonen trok me altijd al. Reizen ook. Een combinatie van die twee leek me fantastisch, maar niet realistisch. Het zou met mijn werk, relatie en voorliefde voor bier – en alles wat verder zoal ongezond is – nooit goed komen. En ik ben ten slotte al drieëndertig. Ik bedoel … hoor ik niet eigenlijk een duur koophuis, stabiel huwelijk, kinderen, Volvo station en een Labrador te hebben?
Dat ik nu parttime werk en samen met mijn vriend en hond op een boot van een krappe 12 vierkante meter woon, had ik een jaar geleden dan niet kunnen bedenken. Maar toch is het zo. De zomers verblijven we op mooie plekken in de natuur en jachthavens, de winters op een geschikte vaste plek. Overal kwam een oplossing voor. Eenmaal de eerste stap gezet, kwam de rest als vanzelf. Van belangrijke dingen zoals een briefadres en hoe op het werk te komen, tot handigheid krijgen in het varen en uitvinden welke supermarkt de beste eigen merk pindakaas verkoopt.
Ervaring leerde dat een vast bed handiger is
‘Kijk, en hier heb ik een vast bed gemaakt. Vorig jaar merkte ik dat het erg irritant werd om dat bed steeds te moeten opmaken. Nu is het vast en heb ik daar een zitje gemaakt. Ook vast. De keuken heb ik verplaatst naar de stuurhut en in het tentzeil een nieuw achterraam genaaid.’
‘Hmm, mooi!’ zegt ze. ‘Wat een werk. Allemaal zelf gedaan?’ Ze lijkt enthousiaster dan net en meer open te staan. Ik scroll knikkend langs de tientallen foto’s die ik van elk klein projectje binnen het grote bootklusproject maakte en laat haar alle details zien.
‘Kijk, en boven dat zitje hangen de kasten. Ook zelf gemaakt. Links kleding en handdoeken, rechts boodschappen en keukenspullen.’ Ik vertel dat er aan de stuurhut nog wel het een en ander moet gebeuren, maar dat de kluspuf er nu wel even uit is. ‘Eerst maar eens genieten, van de winter maar weer eens klussen.’ Na de laatste foto valt het stil. Ik kijk haar aan.
‘Nou, doen’, zegt ze.
Blogs van Sem
In mijn blogs neem ik je in vertellende vorm mee in wat ik meemaak in mijn leven op het water. Graag met humor, soms lekker ongenuanceerd en het liefst realistisch. Want ja, de zonsondergangen zijn mooi en de rust is heerlijk. Maar het blijft wel een volledig leven op een krappe twaalf, zeer gehorige vierkante meter …
Ben je al net zo enthousiast als ik? Wacht maar, komt vanzelf.
