Na IJsland vervolgen we de roadtrip met onze 4×4 camper door Zuid-Noorwegen. Langzaam schuift de veerboot vanuit het Deense Hirtshals de haven van Kristiansand binnen. Op de boot is het enorm druk. Veel gezinnen met kinderen en auto’s met skikoffers. Een mix tussen Denen en Noren. De boot heeft vele voorzieningen aan boord zodat niemand zich hoeft te vervelen tijdens de drie uur durende rustige overtocht.
Bij ons komt toch altijd een lichte, positieve spanning bovendrijven, Noorwegen is het enige van de Scandinavische landen welke we nog niet hadden bezocht.
Het blijkt al snel dat de spanning nergens voor nodig is, de mensen zijn opvallend vriendelijk en spreken vloeiend Engels. Het verkeer beweegt zich rustig door de straten en alles ziet er schoon en modern uit.
Als eerste gaan we langs bij een gashandelaar om onze flessen te laten vullen. In Noorwegen is het namelijk toegestaan -in tegenstelling tot veel andere Europese landen- je eigen flessen te laten vullen. Het gas in Noorwegen is niet duur. Later blijkt dat dit zo ongeveer het enige is wat niet duur is.
Kristiansand
We starten onze roadtrip door Zuid-Noorwegen in Kristiansand. Kristiansand is een leuke plaats -de vierde stad van Noorwegen qua inwoneraantal- en uiteraard verbonden met de zee. Handel en visserij nemen een belangrijke plaats in. Wij nemen een kijkje in het centrum en op het naastgelegen schiereiland Odderøya. We maken er een wandeling en zien vele overblijfselen uit vroeger tijden, kanonnen en loopgraven.
Panorama-route Flekkefjord-Egersund
We vervolgen de roadtrip door Zuid-Noorwegen via de panoramische route Flekkefjord-Egersund. Op weg naar het begin van deze panoramische weg zien we de bouw van de nieuwe (snel)weg van Kristiansand richting Stavanger. We zijn getuige van enorme bruggen en tunnels in aanbouw, waar vele honderden mensen tegelijk aan werken. Via noodwegen kruizen we links en rechts tussen de kranen, bulldozers en apparatuur waarmee rotsen worden opgeblazen door. Een spectaculair gezicht.
Vanaf Flekkefjord begint een verbluffend mooi stuk weg met adembenemende uitzichten. Watervallen en grillige rotsen in diverse soorten en maten strelen onze ogen. Er is geen rimpeling op het water, zodat we de hoge besneeuwde bergen in spiegelbeeld terugzien in de idylische meertjes. Zo ongeveer halverwege komen we bij het Jøssingfjord. Hier zigzagt de weg rondom het fjord en passeren we een titanium-mijn.
Een mooie attractie vormen de twee historische huisjes die onder een enorme overhangende rots staan.
Wandeling naar de Kobolten
Omdat we helemaal onder de indruk zijn van het spectaculaire landschap kijken we even op Wikiloc of er nog een leuke wandeling is. In deze tijd van het jaar zijn we trouwens altijd goed voorbereid op de omstandigheden. Vooral sneeuw en ijs onderweg op de wandelpaden wil de wandeltijd nog wel eens verlengen. Maar bij deze wandeling blijven we ruim onder de sneeuwgrens. Het blijkt een prachtige wandeling te zijn die langzaam stijgt en daarmee worden de uitzichten over het fjord steeds mooier. Op het eind worden we beloond met het toetje…een steen die tussen twee rotswanden geklemd is. De steen hangt dus vele tientallen meters boven de afgrond. We kunnen het natuurlijk niet laten om er op te staan en een foto te schieten.
Na dit onverwachte avontuur rijden we weer verder en gaan op zoek naar een plekje voor de nacht.
Preikestolen (Preekstoel)
We vervolgen onze roadtrip door Zuid-Noorwegen richting Preikestolen. Op weg naar een Noorse topattractie “Preikestolen” passeren we de splinternieuwe “Ryfylketunelen”. De in december 2019 geopende zeetunnel is 14 kilometer lang en heeft een duizelingwekkende diepte van 292 meter onder zeeniveau.
De “Preikestolen” (Preekstoel) is een overhangende rots die een mooi uitzicht over een fjord biedt. Een “must see”! De retourwandeling duurt zo ongeveer 4 uur. De paden zijn dik besneeuwd wat het voortbewegen niet makkelijker maakt. Gelukkig helpen onze “crampons” (sneeuw- en ijskettingen voor onder de schoenen) de tocht naar boven veilig af te leggen. Dat we niet altijd geluk hebben, blijkt vandaag. Boven op de rots zit het potdicht. Het maximale zicht is 5 meter…daar gaat ons uitzicht over het fjord. We spreiden onze regenjassen uit in de sneeuw en genieten van ons broodje. Gelukkig was de wandeling zelf, de moeite meer dan waard.
Op naar Bergen
Op de weg naar Bergen passeren we nog een paar mooie watervallen. Iedere meter is hier een feest. Al rijdend langs een rustig fjord zien we een boom midden in het water staan. Omdat er geen parkeerplaats langs de weg is parkeren we op het erf bij een woning. We maken een praatje met de vriendelijke bewoner en hij vertelt ons dat we via zijn erf het beste een foto kunnen maken van de boom.
We vervolgen onze weg richting Røldal. Het ligt wat hoger en we zien de hoeveelheid sneeuw snel toenemen, zowel in de omgeving als op de weg. Als dan ook het zonnetje er door komt is het landschap op z’n mooist.
In Røldal is een zogenaamde staafkerk, waar we enige moeite moeten doen om deze op de foto te krijgen vanwege de hoeveelheid sneeuw.
We eten er een broodje en kunnen zelfs even buiten op de trap van camper zitten. Het dorp met z’n mooie huisjes in de sneeuw is prachtig om te zien.
Bergen
Bergen staat ondermeer bekend om z’n veelvuldige regenval, het schijnt de natste plek van Noorwegen te zijn. Qua inwoners is het in ieder geval de tweede stad van Noorwegen. En bij ons komt ie in het rijtje “5 mooiste bezochte steden” waar ook Krakau en Talinn bijhoren.
Vanuit een buitenwijk nemen we de lightrail naar het centrum. Hier nemen we eerst een kijkje in de historische wijk Bryggen, waar oude houten huisjes in vele kleuren langs de haven staan. De haven neemt een prominente plaats in. Grote zeeschepen liggen afgemeerd in het middelpunt van de stad. We slenteren door de straatjes en genieten van de mooie houten huizen afgewisseld met modernere gebouwen. De schoonheid en de vriendelijke mensen zorgen ervoor dat we ons snel thuisvoelen.
Nabij de haven bevindt zich een horeca-complex waar vis de boventoon voert. Vele soorten vis, prachtig uitgestalt in vitrines nodigen uit om te worden opgegeten. Je kunt een vis meenemen, of je in één van de restaurants lekker laten verwennen. Wij kiezen voor het laatste!
Ja, we kunnen ieder die Noorwegen bezoekt aanraden om Bergen niet te vergeten.
Skigebied Myrkdalen
Ten oosten van Bergen ligt het skigebied Myrkdalen. Een nieuw ontwikkeld gebied van het begin van deze eeuw. Het gebied is fantastisch voor gezinnen en wintersporters die van rustige pistes houden. Hier geen hossende mensen en dampende kroegen maar twee cafeetjes waar je rustig aan een tafeltje een drankje kunt kopen. Het dorp bestaat verder uit een verzameling appartementen, huisjes en hotels zonder enige charme.
Maar de pistes…die zijn breed, gevarieerd, rustig en perfect geprepareerd! Het gebied is niet groot, je kunt in principe alle afdalingen in één dag uitproberen.
Wij parkeren en overnachten op het parkeerterrein en staan om 9.30 op de piste, hebben een geweldige ochtend en rijden ’s middags weer verder naar onze volgende bestemming.
Oslo
Vanaf een parkeerterrein aan de rand van de stad nemen we de metro naar het centrum van de stad. We lopen door wat winkelstraten en zien een stad met veel moderne gebouwen afgewisseld met een aantal historische panden. Oslo oogt schoon en geordend, de mensen zien er netjes uit. Maar het is duidelijk “stadser” dan het meer “dorpse” Bergen, waar we een paar dagen geleden nog waren.
We slenteren door de straten en gaan op zoek naar het Munch-museum. Dit vinden we vlakbij de haven op de kop van het Oslofjord. Het 13 verdiepingen hoge gebouw is een modern ontwerp en volledig gewijd aan de kunstenaar. Bij binnenkomst blijkt al snel de populariteit, het is er erg druk. In de verschillende zalen op diverse verdiepingen is de tentoonstelling verdeeld in thema’s. Sommige schilderijen vinden we erg mooi. Op de bovenste verdieping hebben we een mooi overzicht over Oslo en maken een filmpje van de skyline.
Na het bezoek aan het museum lopen we buiten over het dak van nog een bijzonder gebouw. Het Operahuset. Dit gebouw, welke in 2008 werd geopend doet ons enigszins denken aan het Operahouse in Sydney. Zeker gezien de prominente ligging en het opvallende ontwerp.
Oslo… een stad die zich van ons wereldstad mag noemen.
Schaatsen bij Oslo…hoe vet is dat?
Rondom Oslo liggen prachtige meren verscholen in het bos. Op één van die meren gaan we schaatsen. Het Sognvann-meer wordt ’s zomers als recratieplas gebruikt terwijl er ’s winters een baan geveegd wordt.
Bij het zien hiervan begint het te kriebelen. We pakken onze schaatsen uit de camper en gaan de uitdaging aan.
Op het meer is niemand te bekennen…gedachten aan onze kindertijd komen boven. Als het een beetje gevroren had gingen we kijken direct kijken of het ijs wilde houden. Op een slootje, landijs of bosmeertje…we wilden de eerste zijn. Geregeld kwamen we thuis met een “kletspoot” of erger.
Ook nu waren we de eersten. Het feit dat er een baan geveegd was, gaf geen enkele garantie. Het was de laatste dagen regelmatig boven het vriespunt geweest. Ontdooit en opnieuw bevroren…
Maar stukje voor stukje gaan we verder en krijgen steeds meer vertrouwen in het ijs en onszelf.
Uiteindelijk draaien we onze rondjes met het grootste plezier. We missen alleen nog een koek en zopie-tent.
Lillehammer, Olympische Spelen
Lillehammer en omgeving staat bekend om de organisatie van de winterspelen van 1994. Het is dus een plek met geschiedenis. In Hamar rijden we langs de enorme ijshal waar naast de Olympische Spelen diverse kampioenschappen zijn verreden. In Lillehammer vinden we een plekje voor de nacht onderaan de de skischans. We hopen dat er de volgende dag trainingen zijn, zodat we enkele sprongen kunnen zien, maar dat geluk hebben we niet.
We rijden nog een klein eindje verder naar het skigebied Hafjell, waar de diverse skiwedstrijden van de Olympische Spelen werden gehouden.
Vervolgens besluiten we in dit gebied ook de latten onder te binden. We zijn niet de enigen…het is prachtig weer en de Noren hebben zelf een vakantieweek.
Het gebied is een aanrader, mooie brede pistes en een modern systeem van liften maakt onze dag onvergetelijk.
Langlaufen
Onze niet alledaagse manier van reizen geeft ons de mogelijkheid te gaan en staan waar we willen. Er is volop ruimte voor spontane ingevingen. Zo zien we in de buurt van het Rondane Nationale Park veel mensen langlaufen, of crosscountry skiën zoals ze hier op z’n Engels zeggen. Dat willen we ook eens proberen, het is tenslotte fantastisch weer. Bij een cafeetje vragen we naar huurmogelijkheden en worden doorverwezen naar een hotelletje even verderop. Hier kunnen we materialen huren en na een korte instructie staan we op de latten.
We beginnen boven op een heuveltje en laten ons naar beneden glijden en liggen per direct op onze snuit. Zo moet het dus niet! Later gaat het stukken beter en hebben uiteindelijk een tocht van kilometer of 7 gemaakt. We leveren de materialen in en concluderen dat we weer wat hebben geleerd. Maar de volgende keer gaan we weer skiën.
Muscus-ossen
Vanaf een plekje tussen hoge sneeuwduinen, waar we de nacht doorbrengen komen we via social media in contact met Overlanders die hier eerder waren geweest. Ze vertellen ons over een ervaring met Muscus-ossen. Er zou hier in de buurt een mogelijkheid zijn om samen met een gids deze bijzondere dieren te spotten.
We worden verwezen naar een klein pensionnetje waar we de eigenaren treffen. Zij leggen de situatie uit. Er worden ons een paar sneeuwschoenen in de hand gedrukt en een adres voor een ontmoeting met de gids. Een kwartiertje later zijn we klaar om samen met de gids de uitdaging aan te gaan. Na anderhalf uur flink stappen door de diepe sneeuw (zelf de brede sneeuwschoenen zakken nog weg) komen we bij een plek waar de beesten zich ophouden. Helaas kunnen we ze niet dichter dan zo’n 200 meter naderen omdat de ossen niet verstoord mogen worden.
Met behulp van onze verrekijker krijgen we toch een goed beeld van de omvang van de beesten. Hieronder een foto van het internet omdat het lastig was om zelf een goede foto te maken op deze afstand:
Muscus-ossen zijn beesten die in eerste instantie op runderen lijken. Maar dat zijn ze beslist niet. Ze hebben veel meer eigenschappen van geiten en schapen dan het uiterlijk doet vermoeden. Bij het gevecht om een vrouwtje klappen twee mannetjes met de koppen tegen elkaar. Dat doen ze met een enorme aanloop zodat het geluid hiervan kilometers ver is te horen.
Ze zijn in het begin van de vorige eeuw geherïntroduceerd vanuit Alaska. In het Nationale Park Dovrefjell leven er zo’n 200.
En verder…
Vanaf hier gaan we verder noordelijk naar Trondheim, Bodø, Lofoten, Senja, Noordkaap, Lapland
Maar daarover de volgende keer meer in Noorwegen, het noorden.
