De avonturen van een beginnende visser

Tussen alle spannende visavonturen van actieve en ervaren vissers op deze website voel ik me nog niet als een vis in het water. Als beginner-amateur (amateuristischer dan dat ik ben kun je niet worden) droom ik over diepzeevissen en zalm vangen in een woeste rivier, maar moet ik het nog doen met die oude vishengel uit de schuur en als ik mazzel heb een klein visje. Om eerlijk te zijn: ik moet het vissen nog ontdekken. En in deze blog vertel ik hoe. 

Vissen met opa

Als kind al was ik betoverd door de vissport. Mijn opa, een fanatieke hobby visser, pakte zodra hij maar kon zijn schoudertas met visspullen uit de schuur en ging op pad. Dagen kon hij weg blijven. Slechts een enkele keer mocht ik een middagje met hem mee. Ik keek mijn ogen uit hoe hij zorgvuldig zijn aas uitkoos en uren geduldig aan de kant van het meertje zat. Gek genoeg kon ik als kind uren meekijken, zonder iets te doen. De aanblik van mijn opa en zijn passie voor het vissen was genoeg. Ieder jaar hoopte ik weer met Sinterklaas een hengel te krijgen, om zo mijn opa te kunnen volgen, maar het mocht niet baten. Een vishengel zat er niet bij. Vissen was namelijk niet voor meisjes.

Vissen op een plek waar je niet gezien kunt worden 

Eenmaal in de puberteit liet ik mijn fascinatie daarom los, ik begon me er zelfs een beetje voor te schamen. Er was niks stoers aan vissen en dus stortte ik me op allerlei meisjeszaken, ver van het water en welke hengel dan ook. Mijn opa overleed, en met hem was ook een periode van vissen afgesloten. Tot het een tijd geleden weer begon te kriebelen. Tijdens een wandeling zag ik vissers in hun tentje in alle rust geconcentreerd naar hun dobber kijken. En opeens voelde ik het weer, dit was wat ik al die tijd nog steeds het liefste wilde. Er was slechts een enkel probleempje: ik had in al die jaren nog nooit gevist. Toch besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en zocht op zolder naar de oude hengel van mijn opa. Verstoft en toe aan wat onderhoud en liefde, maar hij stond er nog! Ik ruilde mijn Ted Baker tas in voor een cowboysbag vol haken, aas en een thermoskan koffie en vertrok op een vroeg zaterdagochtend. Op zoek naar een plek waar geen andere vissers zaten, want ik wilde als beginnende beginner absoluut niet gezien worden. 

Concentratie 

Eenmaal aangekomen bij een beekje in de buurt zette ik alles klaar en was het moment daar. Voor het eerst in al die jaren ging ik weer eens vissen. Google hielp me met de basis tips en al snel hing de oude hengel van mijn opa weer boven het water. En nu die rust en concentratie waar ik andere vissers altijd zo voor had bewonderd. Maar het kwam niet. Ik moest iets vangen en werd bloedfanatiek…