Start roadtrip USA | Camper ophalen in haven Baltimore | Roadtrip USA (4)

Joepie! We zijn na een flinke vertraging van in totaal 24 dagen (!) eindelijk herenigd met onze camper. Door extreme drukte in de havens én door een gigantische blooper van de maatschappij die onze camper verscheept (ze waren hem vergeten te laden en vervolgens konden ze de camper niet meer vinden…), hadden we in totaal 24 dagen vertraging. Erg vrolijk werden we daar niet van aangezien we al deze dagen in dure hotels moesten verblijven. Gelukkig hebben we deze tijd wel goed kunnen invullen in New York City, Annapolis en Washington D.C. – klik de links voor de uitgebreide reisgidsen!

Na deze geweldige steden streken we uiteindelijk neer in Baltimore waar we nog eens 5 dagen moesten wachten in hotels tot onze camper kon worden opgehaald. In dit artikel vertel ik jullie over Baltimore, het knullige proces in de haven en waar we tussentijds verbleven. Ook vertel ik jullie waarom we geswitched zijn van hotel en hoe we de eerste dag met onze camper in Amerika hebben beleefd. De roadtrip door Amerika is nu echt begonnen!

---

Over Baltimore

Baltimore is met 600.000 inwoners de grootste stad in de Amerikaanse staat Maryland aan de Amerikaanse oostkust, gelegen aan de rivier de Patapsco en aan de Chesapeake Bay. In principe is Washington D.C. met 700.000 inwoners iets groter, maar deze stad behoort officieel niet tot de staat Maryland. hoe dat precies zit lees je in dit artikel. 

Baltimore is vooral belangrijk door haar grote haven. Deze haven is de meest gekozen bestemming vanuit Nederland, België en Duitsland als het gaat om het verschepen van voertuigen naar de Verenigde Staten. Wekelijks vertrekken er gigantische schepen vanuit Hamburg (Duitsland), Rotterdam (Nederland) en Antwerpen (België) via Halifax (Canada) naar Baltimore (USA). Iedereen die dus Baltimore als eindbestemming heeft van zijn of haar voertuig, krijgt met deze stad te maken.

Helaas staat Baltimore verder niet bepaald bekend om haar mooie trekpleisters of fijne, veilige omgeving. Integendeel, Baltimore is een stad die hoog op de ranglijst staat als het gaat om criminaliteit en moorden. In 2021 bekleedde Baltimore de 5e gevaarlijkste stad van de VS met maar liefst 337 moorden in één jaar, dat is bijna één moord per dag in een stad van slechts 600.000 inwoners!

Niet laten afschrikken

Maar omdat we hier 5 dagen moeten verblijven, proberen we er toch maar het beste van te maken. Want natuurlijk heeft Baltimore ook goede kanten. Vooral de inner-harbour wordt gezien als mooi en veilig. Daarnaast laten we ons ook niet zomaar afschrikken door wat cijfers. Ik bedoel, we zijn op veel gevaarlijkere plekken in de wereld geweest en dat hebben we ook gewoon overleefd. Dus we gingen er gewoon zoals altijd op uit, op naar Baltimore dus!

Maarja, wat ga je dan doen of zien in Baltimore? Malou en ik openden vol goede moed onze telefoons en gingen druk aan het Googlen. Wat mogen we echt niet missen in Baltimore? Nog geen 10 minuten en 20 zoekopdrachten later kwamen we beiden eigenlijk al snel tot de conclusie dat er eigenlijk helemaal niet zo veel te doen is in Baltimore… Althans, niet voor toeristen.

Nationale Aquarium

Het Nationale Aquarium in Baltimore wordt wel op elke website en reisgids stevig gepromoot, maar eerlijk gezegd houden wij daar gewoon echt niet van. Wij zien deze prachtige dieren liever in de zee, waar ze wat ons betreft thuishoren. Deze activiteit slaan we dan ook maar over…

Inner Harbour

Die kwam ook tijdens onze Google zoekopdrachten veel voorbij. Hier is het volgens internet allemaal te doen. En dit is ook de plek waar de hotels in Baltimore altijd shuttles naartoe bieden. We lieten ons afzetten en gingen hier lekker wandelen. Het was zonnig maar met slechts 5 á 6 graden en een stevige wind wel erg koud. We liepen over de boulevard langs het Hard Rock Café die in de prachtige oude energiecentrale gevestigd zit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik onder de indruk was.

Omdat het wel erg koud was besloten we na een half uurtje wandelen de grote mall (het winkelcentrum) aan de inner harbour te bezoeken. We liepen naar binnen en moesten helaas constateren dat het vrijwel volledig leeg stond. De borden en muurschilderingen van bekende ketens zoals H&M, Bubba Shrimp en Starbucks hingen er nog, maar het winkelcentrum was rommelig en verlaten. Slechts één winkel en restaurant of 5 waren nog geopend, terwijl er ruimte is voor wel 50 winkels.

Het was vreemd om deze verlaten winkels zo te zien op dé plek waar het in Baltimore allemaal zou moeten gebeuren. Waar dit aan ligt weten we niet, maar mogelijk heeft het iets te maken met covid? Hoe dan ook voelden het hele gebied uitgestorven aan. We besloten na een wandeling door de Inner Harbour maar weer terug te keren naar het Hotel.

Verblijf in Baltimore vlakbij de haven

Omdat we de camper moesten ophalen in de haven, was het handig om een hotel te kiezen die dichtbij de haven ligt. We zouden dan kunnen, na het ophalen van de camper, voor de deur kunnen parkeren en in alle rust de camper controleren, de spullen inladen en de wagen voorbereiden voor de eerste kilometers. Zo gezegd zo gedaan.

Best Western Plus Hotel & Conference Center

Het hotel wat door de meeste mensen die een camper of voertuig ophalen in Baltimore wordt gekozen, is het Best Western Plus Hotel & Conference Center. Deze ligt namelijk op 25 á 30 minuten lopen van de haven. Wij besloten om die reden ook hier te boeken, ondanks dat de reviews niet denderend waren… Een 3,9 van de 5 sterren op Google Maps en slechts een 7’tje op booking.com. Toch wilde we het hotel een kans geven. De prijs? 110 tot 130 dollar per nacht.

Krakende lift en wietlucht

We checkten in en hadden daarna eigenlijk al direct spijt. De krakende en wiebelende lift had zijn beste tijd gehad en toen we aankwamen op de 10e verdieping werden we direct al getrakteerd op een enorme wietlucht. We hoopten dat het eenmalig zou zijn, maar in de twee dagen dat we hier verbleven werd er op sommige kamers gewoon non-stop gerookt en geblowd. Daar hebben we op zich geen last van gehad en ook geen problemen mee, maar het zet toch wel meteen een sfeer en een bepaalde verwachting van het hotel. En inderdaad, daar bleef het helaas niet bij…

Dunne muren en lekkende kranen

Het bed was gelukkig goed, we hebben daarop heerlijk geslapen. Maar een airco die niet uit kan en de flinterdunne muren en deuren waren minder prettig. We hoorden letterlijk elk woord van de buren en mensen die op de gang liepen. Ook werden we na een paar uur gek van de lekkende kranen op de douche die, gezien de dikke gele aanslag op de druppelplekken, al geruime tijd deden. Alles in de hotelkamer was eigenlijk versleten en/of zeer gedateerd, tot de vloerbedekking aan toe.

Toch maar toast als ontbijt

Het ontbijt was ook niet om over naar huis te schrijven. De plastic bordjes plus bestek en de bruine bananen waar iedereen twee dagen omheen liep, hielpen ook niet echt mee. We besloten na een misser met het waterige roerei op de eerste dag, het op de tweede dag maar te laten bij wat toast, jam en pindakaas.

Niet het geld waard

We dachten echt: betalen we hier werkelijk 120 dollar per nacht voor? Is er echt niets beters te krijgen voor dit geld? Het enige positieve aan dit hotel wat we konden bedenken is dat we de boot waar onze camper op stond, vanuit het hotel konden zien liggen…

We besloten verder te kijken, omdat we toch echt nog een paar dagen op de camper moesten wachten. We vonden gelukkig al snel een hotel wat een tikje verder van de haven af lag, maar wel stukken beter beoordeeld is. Inpakken en wegwezen dus!

Hampton Inn Baltimore Bayview Campus

Na de boel ingepakt te hebben gingen we met een Uber Taxi in 5 minuten van het ene naar het andere hotel. Dit hadden we makkelijk kunnen lopen, tenminste, als we niet zoveel bagage bij hadden gehad.

Bij het inchecken viel ons al direct op hoe modern en schoon het hotel was. Wat een verademing! Ik wil daarom iedereen die ooit een camper moet gaan ophalen in Baltimore dan ook van harte aanbevelen om niet bij het Best Western Hotel te verblijven, maar in dit prachtige, schone en goed verzorgde hotel 5 minuten verderop.

Voor de prijs hoef je het namelijk echt niet te laten! Je betaald per nacht misschien 10 tot 20 dollar meer maar geloof me, dat is het 100% waard. Zeker als je je bedenkt dat je voor het gare Best Western hotel al minimaal 110 dollar per nacht moet neertellen…

Tip: reserveren bij het Hampton Inn Baltimore Bayview Campus hotel kan via deze link.

Broadway Diner, voor goddelijke spareribs

Op enkele minuten lopen van het Hampton Inn Baltimore hotel ligt Broadway Diner (locatie hier), een zeer goed beoordeeld restaurant! Het is een echte old-skool American diner met aan elke tafel een mini-radio/platenspeler waar je muntjes in kunt gooien maar helaas hadden ze de die afgeplakt, jammer!

Na lang kijken in de mega-grote menukaart koos Malou voor de Taco’s en ik ging voor de Baby-back-spare ribs en wauw, die waren werkelijk goddelijk.

Wanneer weet je of spare ribs of in dit geval baby-back ribs tot in perfectie bereid zijn? Wanneer het vlees gewoon van het bot af valt zodra je het vastpakt! En dat was hier zeker het geval, jummie!

De camper ophalen in de haven

De volgende ochtend kregen we via de mail goed bericht. Eindelijk, het was zover! Ik kreeg het bevrijdende bericht dat onze camper na 24 dagen vertraging in de haven klaar stond om opgehaald te worden. En omdat het hele proces in de haven allemaal toch best even zoeken was, zal ik het proces hieronder zo duidelijk mogelijk proberen te formuleren zodat jullie er hopelijk in de toekomst nog wat aan hebben.

In het kort moet je deze drie dingen regelen voordat je naar de haven kunt.

1. De havenkosten / customs kosten betalen bij Pride International.
2. Zorgen dat je het ‘delivery order’ formulier hebt gekregen van Pride International
3. Een ‘escort’ regelen. Je mag namelijk niet zonder escort de haven in.

Deze volgorde is belangrijk, want SeaBridge, het bedrijf waar ik mee in zee ben gegaan, was hier niet duidelijk over en dat kostte me onnodig veel extra tijd en moeite welke ik jullie wil besparen.

1. De havenkosten / customs kosten betalen

Pride International zit samen met vele andere logistieke bedrijven in dit gebouw, klik link voor de Google Maps locatie. Het vervelende is dat Google Maps niet weet aan welke kant je het gebouw in moet. Volgens Google Maps zat de ingang namelijk aan de noordkant (zie screenshot hieronder). Na vele deuren in- en uitgelopen te zijn en een heel rondje om het gebouw gemaakt te hebben, bleek de ingang aan de oostkant te zitten. Dit is een gigantisch gebouw en dit kostte me zomaar 20 minuten, zonde.

Loop het gebouw in en volg de bordjes naar kamer 230, daar zit Pride. Eenmaal binnen is het simpelweg je vrachtformulier laten zien die je inmiddels van SeaBridge of een andere shipper hebt gekregen en een paar honderd dollar aan kosten aftikken. Hoppakee. Naast het betalen kon er nog net een hallo vanaf, maar meer dan dat ook niet.

2. Delivery Order formulier

Nu je betaald hebt krijg je als het goed is je delivery formulier van Pride International. Alle andere papieren die je hebt, kun je vanaf nu wegstoppen. Je hebt namelijk alleen nog dit Delivery Order formulier + je rijbewijs nodig om je voertuig op te kunnen halen in de haven. Nu is het nog zaak dat je je escort regelt, zodat je de haven in mag.

3. Escort service regelen

Ik kreeg van SeaBridge een aantal contacten doorgestuurd waar ik mijn escort voor de haven kon regelen. Maar na de dramatische gang van zaken met hen ging ik ook zelf even kijken welke er allemaal beschikbaar waren en welke goed beoordeeld zijn. De eerste twee suggesties van Seabridge waren echt slecht beoordeeld met veel dramatische reviews. Ik ga ze daarom niet eens noemen!

De escort service welke er bovenuit stak was A-1 Escort service (Google Locatie hier). Deze escort service kost net als alle andere in de regio 75 dollar per uur dat je de escort nodig hebt.

Ik ging met mijn papieren naar de balie en werd vriendelijk te woord gestaan door een mevrouw die me helder en duidelijk heeft uitgelegd wat de bedoeling was. Prettig! Ik moest vervolgens een kwartiertje wachten op mijn escort en ging samen met hem en een Oostenrijker die ook zijn camper ging ophalen de haven in.

In de haven van Baltimore

Na een stuk of 5 checks en slagbomen, waren we eindelijk in de haven. De escort wees ons op een klein gebouwtje (weer van het logistieke bedrijf Pride International), waar we ons moesten melden met de papieren. Ik zag mijn camper toen voor het eerst staan en ik werd zowaar enthousiast! Ik moest een kwartiertje wachten tot ik aan de beurt was…

Toen ik eenmaal aan de beurt was tikte men het nummertje van het formulier in de computer en kreeg ik een kort maar krachtige mededeling: “uuhm sorry your ship is due for next week. Come back next week. Bye.” Gevolgd door een harde ‘NEXT!’.

Onbeschoft

De Oostenrijker waar ik mee was, kreeg op hetzelfde moment in het loket naast me hetzelfde te horen. Ik zei direct tegen de beste man achter het loket dat mijn camper letterlijk achter hun hokje stond, maar hier wilde hij niets van weten. Hij verzocht me meteen maar om weg te gaan en riep gewoon weer, NEXT!

Uuh pardon?! Ik moest mezelf echt even inhouden na alle ellende, fouten en de 24 dagen vertraging die daarop hadden gevolgd. Vastbesloten als ik was zei ik tegen mezelf dat ik me niet liet wegsturen!

Ik hield stug vol en kreeg vervolgens een kort antwoord dat mijn camper pas volgende week op het programma zou staan. Ze konden het nummertje namelijk nog niet in hun systeem terugvinden… Computer says no.

Aah! Dat had natuurlijk te maken met de puinhoop die SeaBridge en/of Pride International er eerder al van had gemaakt in Antwerpen… Want mijn camper had aldaar de boot gemist omdat ze mijn camper toen kwijt waren. Ook zo’n mooi verhaal… Ik probeerde dat uit te leggen en toen werd ik gewoon in mijn gezicht uitgelachen. Ze vonden het wel grappig en ik kreeg nogmaals een oneliner; ‘it’s not ready, come back next week‘.

I ain’t going anywhere

Ik liet de beste man meteen weten met een ferme ‘don’t be rude‘ en een ‘I’m not going anywhere until you fix this mess‘, dat ik echt niet van plan was om het hierbij te laten. De Oostenrijker naast me, besloot direct hetzelfde te doen.

Ik dacht bij mezelf desnoods loop ik naar buiten, pak ik mijn camper en zet ik hem stil voor de slagboom totdat iemand besluit om wat te gaan doen! Zo ver kwam het gelukkig niet. Na enkele slechte, onbeschofte grappen van de mensen achter de balie…; ‘hey man we need some security over here‘, begon er toch ineens iets te bewegen en gingen mijn papieren naar het achterkamertje. Ineens gebeurde er wel wat en had ik 5 minuten later toch een ‘Ok, you’re good. Go get your camper’.

Jammer dat het zo moest, maar ik was blij! Eindelijk naar mijn camper!

De camper controleren

Ik kwam aan bij mijn camper die tussen wat andere wagens stond en maakte direct vanuit elke hoek een foto, want je weet maar nooit… Dit deed ik natuurlijk ook voordat ik hem in Antwerpen achter liet.

De deuren waren een (soort van) geseald met wat stickers, maar deze lieten letterlijk al aan alle kanten los. Ik dacht er op dat moment niet teveel van en controleerde de camper op schade en dat zag er verder allemaal goed uit, niks te zien. Toen ik de deur van de auto opende viel me wel iets op, de grote opslagbak achter de stoel was kapot, en mijn 12v bandenpomp lag op de voorstoel. Oké, die plastic action bak van 8 euro kan weinig hebben, dus ik dacht er verder niet bij na. Die 12v pomp? Die hadden ze vast nodig gehad om de banden of de luchtvering op te pompen. Dat leek mij namelijk wel plausibel omdat de camper in totaal bijna 5 weken in de haven en op de boot heeft gestaan, door de puinhoop die ze er bij SeaBridge en/of Pride van gemaakt hadden.

Ik gooide de 12v pomp terug in de plastic bak, startte de camper en reed na enkele controles en slagbomen eindelijk de haven uit. Eenmaal terug bij het hotel ging ik nog even controleren of de bandenspanning en dergelijk nog in orde was.

Accuboor gestolen

Toen ik bij het hotel de plastic bak opende om de 12v pomp te pakken, viel me ineens op dat die bak toch wel heel erg leeg was. Het was alweer ruim een maand geleden dat ik die bak in handen heb gehad, maar die bak was toch vol…? Ik snapte er niets van en wist ook nog steeds niet wat er aan de hand was.

Pas toen ik na een uur de accuboor nodig had om de poten van de camper unit uit te draaien, viel het kwartje. Verrek, ze hebben mijn accuboor gewoon gejat! Ik had namelijk een mooi koffertje met een Black & Decker schroefmachine, met alles erop en eraan, in die bak liggen en die was nu dus foetsie.

Dat kon er ook nog wel bij! Maargoed, ik wilde er niet te zwaar aan tillen en gewoon starten met genieten. Die accuboor van 150 euro, die is makkelijk vervangbaar. We stapten de camper in en begonnen aan ons avontuur, zin in de eerste kilometers!

De eerste kilometers

Over één ding waren Malou en ik het al snel eens. Na de koude weken in New York, Washington, Annapolis en Baltimore waren we echt toe aan zon en vooral warmte. We besloten daarom om in enkele dagen minimaal zuidelijk genoeg te rijden zodat we van 20 graden of meer konden gaan genieten. Zo gezegd zo gedaan.

Delaware

Omdat we Baltimore en Washington al gezien hadden en het zonde vonden om door- of om die grote steden heen te rijden, besloten we via de staat Delaware naar het zuiden te rijden. Ondertussen gingen we op zoek naar een verloopstuk om de Amerikaanse gasflessen aan te kunnen sluiten. Ik had namelijk een verloopstuk gekocht via SeaBridge (waarvoor ze 35 euro hebben gerekend), die niet eens op de Amerikaanse gasflessen paste. De zoveelste flater van het bedrijf… Na meerdere winkels en gas-experts te hebben bezocht in Delaware kwam ik nog niet echt verder. Niemand kon ons helpen. Ik besloot het voorlopig maar enkel met onze elektriciteit in de camper te doen, waarmee we ook water kunnen koken en kunnen grillen. We redden ons wel.

Maar voordat ik de laatste winkel uitliep zei de mevrouw achter de balie nog wel even heel kalm: ‘did you hear about the tornado warning, son?‘. Uuhm, nee?

Tornado warning

Er was blijkbaar storm op komst en voor vrijwel de gehele staat Delaware was code rood afgegeven omdat er een ‘significante kans’ was op tornado’s. De vrouw drukte me nog op het hart om niet het stadje te verlaten en om ‘shelter te zoeken’ met de camper, voor zover mogelijk, achter grote gebouwen.

We reden eerder, op zo’n 5 minuten afstand langs een grote Walmart en nog wat andere ketens, dus we besloten daarheen te gaan en de camper zo strak mogelijk tegen het gebouw te parkeren. Het waaide inmiddels al behoorlijk, maar achter deze muur stonden we goed uit de wind. We besloten de tornado warning, die ongeveer 5 uur zou duren, hier maar uit te zitten.

Van een tornado kwam het gelukkig niet, dus we konden na een uur of 3-4 toen de wind weer wat ging liggen, op zoek naar een plek om te overnachten. We zagen op de iOverlander app op ongeveer een half uur van ons, een mooie plek aan het water.

Uiteindelijk is dit de route die we de eerste dag gereden hebben.

Vienna Waterfront Park

Eenmaal daar aangekomen werden we nog getrakteerd op een mooie zonsondergang. Wat een heerlijk plekje zo aan het water! We waren vermoeid van de dag en gingen net na zonsondergang maar slapen, morgen weer een dag.

De volgende ochtend werden we al vroeg wakker toen de zon op kwam. We klapten het raampje open en keken naar buiten. Wauw! Wat was het heerlijk wakker worden zo de eerste nacht in onze vertrouwde camper. De zonsopkomst vanuit je bed zien, dit is waar we het allemaal voor doen!

Alle tegenslagen van de afgelopen weken zijn we in één klap weer vergeten. Vanaf hier kunnen we weer vooruit kijken en genieten. Genieten van de vrijheid en al het moois wat ons de komende tijd te wachten staat.

Foutje gezien? Vraag? Opmerking? Laat het ons weten in de reacties!

---

---