Alweer de laatste blog vanuit Papoea-Nieuw-Guinea. Tijd vliegt, en ook wij, want door een gebrek aan wegen en omdat het een stuk sneller is vliegen we vanuit de Sepik rivier naar de zee; Tufi om precies te zijn. Tufi staat bekend als dé plek om te duiken, met kleurrijk koraal en de albino hamerhaai. Het lijkt ons de beste plek om na alle avonturen even uit te rusten.
Lees ook: Informatie en eerste kennismaking met Papoea-Nieuw-Guinea
Lees ook: Te voet door de jungle van Papoea-Nieuw-Guinea
Lees ook: Bezoek aan de grootste sing sing van Papoea-Nieuw-Guinea
En dat doen we. We boeken een kamer bij het enige resort dat er is en verwennen onszelf weer even in de wereld van het toerisme. Elke dag een verrukkelijk ontbijt, een lekkere lunch (wanneer we dat willen) en prima avondeten met heerlijk uitzicht over de baai. Het is een fijn plekje waar we tijd hebben om een boek te lezen, te hangen in een hangmat en te genieten van de geluiden van de jungle. Oh en af en toe moeten we even bukken voor de grote hornbill die rondvliegt.
De Tufi Tribe
We zijn hier natuurlijk niet alleen voor het luieren want de mensen die hier wonen zijn weer heel anders dan de mensen in het binnenland en die willen we graag ontmoeten. Ook hier hebben de mannen de mooiste veren op hun hoofd en de vrouwen de prachtigste schelpen om hun nek. En toch ook anders.
De mensen leven met hun voeten in het zand ipv de modder, de jungle is minder afgelegen en dik dan in het binnenland en ook lijkt de zon hier minder fel te schijnen aangezien de mensen wat lichter van kleur zijn. Maar, net als in het binnenland zijn ze bijzonder vriendelijke, ontzettend open en trots op hun tribe. Ze vertellen ons met alle liefde alles over hun leven, hoe ze sago maken (een soort pannenkoek dat van rubber lijkt te zijn gemaakt), maken muziek zodat we kunnen horen met welke geluiden ze vroeger ten strijde trokken en laten zien hoe ze tijdelijke tatoeages aanbrengen op het gezicht met kool.
We lopen wat door het dorpje waar uiteraard spulletjes worden verkocht en praten her en der met wat mensen die er rondlopen. Overigens loopt de bevolking hier in normale kleding, enkel voor ceremonies en bezoekers trekken ze hun traditionele tribal kleding aan.
Na een paar uur rond te hebben gestruind is het tijd om weer terug te varen naar de lodge. Alles gaat per boot over zee hier omdat het nogal wat tijd in beslag neemt om via de jungle terug te lopen. We varen in een traditioneel bootje, kano, terug naar de lodge waar we ons weer in een hangmat nestelen met een goed boek.
Duiken in de outer reefs op Tufi
De volgende dag gaan we duiken want dat is toch wel echt de reden waarom men naar Tufi gaat. Nouja, Yuri gaat duiken en ik ga snorkelen. Diep water is niets voor mij en dus blijf ik dichtbij het oppervlak. Het duurt vrij lang voordat we op de duik bestemming zijn, dit omdat Yuri perse wil duiken waar de mogelijkheid op het zien van een albino hamerhaai het grootste is.
Terwijl Yuri de dieptes van de zee opzoekt zwem ik door het prachtig gekleurde koraal, onaangetast en zo mooi. Het water is helder waardoor ik ver kan zien en zo zie ik de mooiste vissen maar ook haaien die heerlijk liggen te rusten op de bodem. Na een uurtje zien we elkaar weer op de boot en is het Yuri gelukt om een albino hamerhaai te zien? Jawel!! Er is geen foto van maar we moeten hem maar op zijn woord geloven. Voldaan en druk kletsend over alle vissen en het mooie koraal gaat de terugweg een stuk sneller. Wat een prachtige plek.
De hornbill die van zwembroeken houdt
Eenmaal terug in de lodge aangekomen heeft Rufus, de hornbill, de zwemkleding van een toerist te pakken. Ze proberen hem te lokken maar hij heeft zijn buit al te pakken. Weg zwembroek. Even zijn we bang dat ook onze kleding verdwenen is maar het hangt nog buiten. En we zijn net op tijd want even later landt Rufus op ons balkon, klaar om nog een zwembroek mee te nemen. Wat hij er uiteindelijk mee doet is ons een raadsel.
Na een paar dagen bijkomen bij het Tufi resort, genietend van de rust, de prachtige en vriendelijke mensen en het ontzettend mooie kleurrijke koraal is het tijd om onze spullen te pakken. We vliegen terug via de Filipijnen waar we twee dagen hebben om Manila te ontdekken. Helaas veel te weinig tijd om daar ook eventjes te eiland hoppen maar dat komt een volgende keer wel. Voor nu zit onze Papoea-Nieuw-Guinea reis erop en daarmee ook deze blogreeks. We hopen dat jullie hebben genoten, wij in ieder geval wel.
In de volgende blogreeks nemen we je mee op een volgende hele bijzondere reis. Dit keer niet door de jungle maar op het water. We reizen naar het meest afgelegen bewoonde eiland op aarde en verder.
Lees ook: Informatie en eerste kennismaking met Papoea-Nieuw-Guinea
Lees ook: Te voet door de jungle van Papoea-Nieuw-Guinea
Lees ook: Bezoek aan de grootste sing sing van Papoea-Nieuw-Guinea
Onze avonturen volgen? Dat kan!
Voor de wildste avonturen, meeslepende verhalen en (te) gekke plekken volg je ons op www.mygrations.nl en Instagram. Op dit moment rijden we met een Volkswagen Bus naar China over de eeuwenoude handelsroute; The Silk Road.
