Szlak Wielkiego Podziału | Wszystko o wędrówkach po dzikich terenach Kanady

Jak dokładnie jesteśmy na Szlak Wielkiego Podziału (GDT)? Potem musimy cofnąć się w czasie, retrospekcja do czerwca '22.

Mój przyjaciel Ryan i ja rozmawialiśmy opieka nad zwierzętami domowymi na Marnie the Cat w pięknej willi w Prescott w Arizonie. Co kilka tygodni chętnie zaopiekujemy się domem i zwierzętami, za darmo i za darmo. To dla nas miła odmiana na przerwę z drogi i ciesz się prysznicami, pralkami i siedzeniami. Mieszkamy razem w minivanie Dodge od kwietnia '22. Chociaż mamy z tym dużo zabawy vanlife, dobrze jest być w domu raz na jakiś czas.

Czytaj także: Alternatywna podróż | Opieka domowa: Co to jest i jak działa?

Lato miało wybuchnąć i poza szczęśliwym spotkaniem z moją kochaną siostrzenicą w Park Narodowy Glacier w Montanie niewiele było jeszcze planowanych… Brakowało nam przygody i wyzwania. Wyjęliśmy więc mapę i nasze oko padło Kanada...

Kanada i Podział Kontynentalny

północ Park Narodowy Glacier (Lokalizacja tutaj) jest Park Narodowy Waterton Lakes (Lokalizacja tutaj), siostrzany park Glacier, ale po kanadyjskiej stronie. Widzieliśmy Góry Skaliste przed nami majestatyczne pasmo górskie, które Ameryka północna bogaty. Wysokie góry to podział kontynentalny, znany dział wodny między rzekami. Każdy deszcz lub śnieg, który spływa po wschodniej stronie, popłynie do Ocean Atlantycki. Woda po zachodniej stronie płynie w kierunku Pacyfik.

Po wielu badaniach i studiach nad mapami zobaczyliśmy przerywaną linię, która biegnie wzdłuż Podziału Kontynentalnego przez nie mniej niż 1100 km… Linia przerywana została odpowiednio nazwana „Szlak Wielkiego Podziału”. Zakochaliśmy się od razu!

Czym jest Szlak Wielkiego Podziału?

Szlak Great Divide rozpoczyna się w Parku Narodowym Waterton Lakes, dosłownie na granicy z Kanada i USA. Następnie idziesz na północ. Trasa dosłownie podąża za kręgosłupem Gór Skalistych. Przez 2 miesiące będziesz wędrować po wysokich górach i przemierzać podział kontynentalny nie mniej niż 33 razy (!) około. Dojeżdżasz tam i z powrotem między prowincjami Alberta en Kolumbia Brytyjska.

Czytaj także: Światowy | Ile jest kontynentów lub kontynentów? 5, 6, 7 czy 8?

Po 1100 km szlak Great Divide kończy się za Park Prowincjonalny Kakwa (Lokalizacja tutaj), klejnot parku dzikiej przyrody. Możesz wziąć to określenie dosłownie: Kakwa park zakazuje latem pojazdom silnikowym. Drogą o długości 100 km do wejścia do parku można przejść tylko pieszo, rowerem lub konno. W ten sposób 1100 km staje się 1200. Ale co jest teraz? 100 km po gładkiej ścieżce po trekkingu 1100 km po bezdrożach? "Bułka z masłem!" myśleliśmy… I tak rozpoczęliśmy przygotowania do tej przygody w dziczy.

Wyzwania i przygotowania

1. Wędrówka przez pustynię: nawigacja

Szlak Wielkiego Podziału różni się nieco od swoich rówieśników. Gdzie na Szlak Pacyfiku en Szlak Appalachów – prawie – zawsze jest ładnie oznakowany szlak z wieloma oznaczeniami do naśladowania, Kanada robi to trochę inaczej… Kanadyjscy wędrowcy wolą nieco bardziej dziki: Brak lub kilka szlaków, wiele walenie w krzaki (odcinanie), alternatywne trasy, wspinaczka, schodzenie, wdrapywanie się i przekraczanie dzikich rzek bez mostu.

Dlatego nawigacja jest bardzo ważna podczas tej podróży. Nie możesz mieć przy sobie wystarczającej liczby kart (zarówno online, jak i offline). Ścieżka często znika, więc musisz orientować się wyłącznie na swoje otoczenie.

Wskazówka: Pobierz aplikację Daleko. Ta aplikacja zawiera mapy offline wielu długich spacerów, w tym Szlak Wielkiego Podziału. Aplikacja informuje również o miejscach do spania, wodzie i przeszkodach. Bardzo przydatne.

2. Zużycie energii i strategia żywieniowa

Patrząc na mapy szybko wiedzieliśmy: To spacer, na którym spalimy więcej kalorii niż zwykle. Wysokie podjazdy i długie zjazdy kosztowałyby nas sporo energii i kalorii. Aby iść dalej i nie pozwolić, by nasze ciała były śmiertelnie wyczerpane, musieliśmy znaleźć dobrą strategię żywieniową. Nie jest to łatwe, ponieważ 1) nosisz wszystko na plecach i 2) odległości między wioskami wynoszą czasami 2 tygodnie. Oznacza to, że powinniśmy nosić jedzenie przez co najmniej dwa tygodnie… Auć.

Wystarczająca ilość kalorii

Z pewnością bolało, kiedy podnosiliśmy nasze mocno załadowane plecaki i szliśmy dalej. Ale było to konieczne i z każdym dniem nasze plecaki stawały się nieco lżejsze. Nasza dieta składała się głównie z makaronów błyskawicznych (obiad i kolacja), batoników granola z masłem orzechowym (śniadanie i przekąska), tłuczonych ziemniaków błyskawicznych i suszonej wołowiny lub tuńczyka. Te posiłki są dobrze wypełnione tłuszczem i kaloriami i wzmocniły nas na kolejne kilometry.

Znaczenie elektrolitów

Rozcieńczaliśmy również naszą wodę za pomocą elektrolity, zarówno w postaci płynnej, jak i proszkowej. Elektrolity są standardem w jadłospisie wszystkich sportowców i atletów i często znajdują się w diecie wędrowców i wspinaczy. To głównie zbiór soli, coś, co tracisz w dużej mierze podczas wędrówki w upale z ciężkim plecakiem… Aby zrekompensować utratę potu – i soli – elektrolity są ważne, aby zapobiec odwodnieniu i wyczerpaniu.

Nie mniej ważny…

Dobra wskazówka, którą warto mieć w plecaku: Candy! Cukierki oczywiście nie są zdrowe, ale są pełne cukru i mogą pomóc w trudnych chwilach. Pod koniec dnia, po około 10 godzinach wędrówki – kiedy ostatni odcinek naprawdę waży – to zawsze słodycze nie pozwalały nam zasnąć.

3. Odpowiednie ubrania i materiały

Co trzeba mieć przy sobie, żeby przeżyć dwa miesiące? Cóż, zadziwiające, nie potrzebujesz tak dużo. Uwielbiamy uczucie posiadania w sobie wszystkiego, czego potrzebujesz rugzak mieć. To rodzaj wolności, której trudno dorównać. Ale choć Góry Skaliste są piękne, mogą być również niebezpiecznym miejscem. Dlatego konieczne jest zabranie odpowiedniego sprzętu i ubrań, abyś mógł bezpiecznie bawić się w górach.

Nieprzewidywalna pogoda w górach

Być może podróżowałeś już latem po Kanadzie. No to wiesz, że w lipcu i sierpniu może być tu miło i ciepło. Mówiono nawet o fali upałów, kiedy wjechaliśmy do kraju! Ale w górach jest trochę inaczej. W sierpniu mieliśmy piękne, słoneczne dni, ale w nocy często się ochładzało. Dobry, ciepły śpiwór lub kołdra jest bardzo ważna, aby twoje ciało było ciepłe w namiot.

Chociaż latem Kanada jest często ciepła i ciepła, lodowate rzeki, deszcze i burze śnieżne mogą nas ochłodzić. Nawet latem ważne jest, aby przygotować się na wszelkie możliwe warunki pogodowe.

Odzież: Ciepła, wełniana i mała

Dlatego przywieźliśmy dobry sprzęt przeciwdeszczowy i ciepłe ubrania z wełny merynosów. Wszystko nadal tak lekkie i lekkie, jak to możliwe, ale te warstwy są bardzo potrzebne, aby utrzymać ciało w cieple w zimnie. Sprzęt przeciwdeszczowy jest oczywiście bardzo pomocny w przypadku ulewnych deszczy, mokrych liści i lodowatego wiatru. Ciepłe warstwy wełny merynosów, zwane również bielizną termiczną, pomagają utrzymać ciało w cieple i suchości.

Przywieźliśmy też trzy pary skarpetek, spodenek, koszulę i polarowy sweter jako dodatkową warstwę. Przydały się też rękawiczki i czapka. I nawet bez naszego wzmocnienia i okularów przeciwsłonecznych byśmy się poddali.

Wielka Trójka

Aby Twoja wędrówka była jak najbardziej komfortowa, najlepiej dobry namiot i/lub plandeka, mata en śpiwór Wybierz. To właśnie te trzy zapewnią Ci komfort i ciepło w nocy oraz naładują akumulatory na kolejny dzień wędrówki.

Jedni wolą bezpieczeństwo namiotu (czytaj: żadnych błędów), inni wolą swobodę brezentu. Przy ładnej pogodzie możesz wybrać kowboj na kempingu (śpi pod gwiazdami)! Tak, bardzo romantycznie i zabawnie, ale na długie wędrówki lepiej zabrać ze sobą namiot lub plandekę, aby poradzić sobie w każdych warunkach pogodowych. Jeśli pada deszcz lub wieje, lepiej mieć jakieś schronienie.

Szlak Wielkiego Podziału

Skontaktowaliśmy się z innymi turystami i dołączyliśmy do grupy na Facebooku. Trudno było znaleźć wiele informacji o tym spacerze, więc dobrym pomysłem jest zrobienie tego „staromodnym sposobem”; wyślij ludziom wiadomość lub e-mail z prośbą o więcej informacji i wskazówek. Tak poznaliśmy Melissę z Calgary i pozwolono nam zaparkować samochód na jej podjeździe na 2 miesiące.

Z samymi plecakami pojechaliśmy autostopem z Calgary do Waterton Lakes. 4 długie przejażdżki samochodem później wieczorem dotarliśmy do Waterton Lakes NP. Rozbiliśmy namiot i poszliśmy spać z mnóstwem motyli w brzuchu.

Początek GDT

Następny dzień, 1 sierpnia 2022, był dniem! Nasz budzik włączył się o 6:30 i szykowaliśmy się do pierwszego dnia wędrówki. Odkładamy śpiwory, karimaty i namiot i stawiamy pierwsze kroki w piękny, mglisty poranek. Przeszliśmy obok Jezioro Upper Waterton w kierunku granicy Stanów Zjednoczonych. Tam znaleźliśmy oficjalny pomnik symbolizujący przejście graniczne. Widzisz, granice są jednak czymś dziwnym…

I tak zaczęła się nasza przygoda. Wróciliśmy tą samą drogą do wioski Waterton i tak dalej, aby Jezioro Alderson, nasze pierwsze miejsce biwakowe na wędrówce. Rozbiliśmy namiot w pobliżu pięknego górskiego jeziora i cieszyliśmy się naszym pierwszym dniem na Great Divide Trail.

Szliśmy przez dwa miesiące przez Waterton Lakes-, Banff-, Yoho-, Kootenay- w Jaspis Park Narodowy. Poza kanadyjskimi parkami narodowymi istniało wiele parków prowincjonalnych, obszarów dzikiej przyrody i lasów. Ale zawsze szliśmy w obecności wysokich Gór Skalistych, czasem w lewo, czasem w prawo od słynnego pasma górskiego.

Widzieliśmy czarne niedźwiedzie i grizzly, karibu i łosie, kojoty i rysie. W nocy słuchaliśmy w naszym namiocie krzyku sowy i wiatru. Gwiaździste niebo było innego kalibru: z dala od miast i zanieczyszczenia światłem gwiazdy i planety migotały i oświetlały otoczenie – więc nie musieliśmy często używać naszych reflektorów. Gwiazdy i księżyc dawały wystarczająco dużo światła.

Koniec GDT

Po dwóch miesiącach i 1100 km dotarliśmy do Jezioro Kakwa (Lokalizacja tutaj), oficjalne zakończenie spaceru. Kakwa to piękno parku, do którego można wejść tylko pieszo, konno lub rowerem. Żadne pojazdy silnikowe nie są dozwolone (w lecie), więc byliśmy tu zupełnie sami.

Strażnicy parku już wyszli i świętowaliśmy koniec naszego spaceru w publicznej chatce. Pożegnaliśmy się z Górami Skalistymi, rozpaliliśmy ogień w piecu na drewno i zasnęliśmy w cudowny sen.

Jednak nie wróciliśmy jeszcze do cywilizacji. Do autostrady było jeszcze dobre 100 km. Przez następne dwa dni szliśmy tak szybko, jak tylko pozwalały nam na to nogi, kierując się w stronę autostrady. Koniec był słodko-gorzki: Z jednej strony nie chcemy wracać do „cywilizacji” i tłumów, z drugiej prawie skończyliśmy jeść i głodowaliśmy.

I tak po południu 24 września usłyszeliśmy w oddali słaby dźwięk. Pierwszy znak społeczeństwa od dwóch tygodni. Powoli, ale systematycznie żegnaliśmy piękną ciszę, szelest liści i miękkie odgłosy lasu. Przeszliśmy przez linię kolejową, gdzie Kolej Trans-Kanadyjska od czasu do czasu przejeżdża nad nim i wkrótce wylądował na autostradzie 16, między McBride en Prince George. Spacer zdecydowanie się skończył.

zrobiliśmy to!

Ryan i Ilse