Madagaskar na skuterze | Część 9 | Malaimbandy - Antsirabe

Kto wpadnie mu do głowy, żeby kupić używany? skuter w stolicy Madagaskar kupić? Przebyć ponad 4.000 km przez tę ogromną wyspę? Nikt przede mną nie wpadł na ten pomysł. Po prostu to zrobiłem i odkryłem prawdziwy Madagaskar. Podróżuj ze mną na Czerwoną Wyspę i poznaj baobaby, lemury, kameleony, śnieżnobiałe plaże, a przede wszystkim gościnnego Malgasza: TONGA SOA.

Czytaj także:

Spis treści

Kontynuacja wycieczki skuterem: Malaimbandy – Antsirabe

Bez planu Miandrivazo

Możesz wszystko zaplanować, ale czy to takie mądre na Madagaskarze? Po prostu idź i zobacz, gdzie statek się kończy. Po ponad dwóch tygodniach to najlepszy plan. Każdy dzień jest pełen niespodzianek, których po prostu nie da się zaplanować. Zrezygnowałem z robienia planów. Jeżdżę i widzę, gdzie statek lub w moim przypadku skuter skręca…

Wózek zebo (charette) z ryżem na moście nad rzeką Manambolo w pobliżu Miandrivazo — Wózek zebu (charette) z ryżem na moście nad rzeką Manambolo w pobliżu Miandrivazo

Nagle jestem z powrotem na idealnej drodze asfaltowej 115 kilometrów z Malaimbandy do Miandrivazo. Moi koledzy z dróg to jak zawsze kolorowa kompania spacerowiczów, wozów zebu, pasterzy i co jakiś czas samochód lub taxibrousse (minibus). Zatrzymuję się dwa razy, żeby rozprostować nogi i np. zaskoczyć swoją obecnością klasę pełną pracowitych dzieci.

Pilna klasa szkolna w drodze do Miandrivazo

W upale Miandrivazo

Około południa docieram do Miandrivazo. Minął dokładnie tydzień, odkąd wyjechałem tutaj na XNUMX-dniowa wycieczka kajakiem po rzece Tsiribihina. Teraz również zauważam, dlaczego Miandrivazo jest jednym z najcieplejszych miejsc na Madagaskarze. Miasto liczące około 100.000 XNUMX mieszkańców położone jest w głębi lądu i zaledwie sto metrów nad poziomem morza. Nie ma powiewu wiatru, a temperatura znacznie przekracza trzydzieści stopni Celsjusza. Najwyższy czas na obfity lunch w cieniu.

Wózek z zimnym sokiem pomarańczowym w Miandrivazo

W wózku z sokami przy drodze najpierw gaszę pragnienie trzema filiżankami soku pomarańczowego, ciesząc się dużym lokalnym zainteresowaniem. Potem idę do restauracji z pięknymi malowidłami ściennymi.

Relaksująca przejażdżka z Miandrivazo do Antsirabe

Około godziny rozpoczynam ponad 220 kilometrową przejażdżkę z Miandrivazo do Antsirabe. Znam teraz stan drogi z drogi tam. Nawierzchnia drogi na pierwszych trzydziestu kilometrach jest w niektórych miejscach naprawdę zła. Najgorsze miejsca to chłopcy z pikami. W drodze na zewnątrz udawali, że są bardzo zajęci, aby zamknąć wszystkie dziury w nawierzchni drogi. Tym razem to pomijają. „Vaza” – krzyczą. "Chcemy czekoladki!"

Wyciągam nową torbę pełną lizaków i daję samcom po garści każdego. "Dzięki beaucoup!" jest ich odpowiedzią.

Dzieci zarabiają dodatkowe pieniądze na RN34 w pobliżu Miandrivazo

Uważam, że naprawdę lubię jeździć po drodze, którą już raz jechałem. Jest o wiele bardziej relaksujące, gdy wiesz, co nadchodzi. Teraz mogę cieszyć się pięknym krajobrazem i zawsze przyjaznymi ludźmi w wolnym czasie. Stado krów lub kóz na drodze, kolejny zapakowany minibus i progi zwalniające, które zapowiadają przybycie wioski lub osady. Wcale mi to nie przeszkadza. Po to to robię. Czysta wolność.

Pasterz prowadzi swoje stado na Route National 35

Charakterystyczne sceny w malgaskiej wiosce

Wioski podążają za sobą co tyle kilometrów. Aktywność wzrasta wraz z postępem popołudnia. Prawie zawsze to kobiety wykonują najwięcej pracy fizycznej. Mężulek woli oglądać w cieniu.

Tankowanie na Madagaskarze pozostaje wyzwaniem

O wpół do trzeciej nadszedł czas na napełnienie zbiornika. Nie ma sensu dojeżdżać do jedynej stacji benzynowej na tej 220-kilometrowej drodze. To nie tak dużo, bo tam benzyna jest tańsza. Nie przeszkadza mi płacenie trochę więcej wieśniakowi próbującemu zarobić dodatkowe pieniądze na sprzedaży gazu w butlach. Ale niestety dwa razy zostałem oszukany wodnistą benzyną.

Zbiornik jest prawie pusty, a do przejechania zostało jeszcze ponad 70 kilometrów. W Mandoto mam zbiornik napełniony butelkami z wodą pełną benzyny. – Nie ma w nim wody, prawda? Pytam. 'Co? Woda w benzynie? Gdzie oni to robią? Nie jestem przestępcą. Mówię, że doświadczyłem tego już dwukrotnie w rejonie Kirindy. 'To bardzo źle. Nie robię tego. Patrzeć!' Pokazuje mi zamknięty kanister pełen benzyny. Napełniam tym puste butelki po wodzie. Sprzedaję benzynę, a nie wodę.

Idealny asfalt w drodze z Miandrivazo do Antsirabe

Następnie zgłaszam się do bezzałogowego straganu z warzywami i owocami. Sprzedawczyni jest trochę dalej, trzaskając sowę. Łapię mandarynki i pomarańcze i pokazuję jej. – 2.000 Ariary (50 centów) – mówi sennie. Włożyłem do budki banknot 2.000.

Charakterystyczny stragan przydrożny w Mandoto

Czas minął iw ostatnich promieniach słońca dnia krowy są kierowane z powrotem do swoich stajni. Tym razem jestem na czas. Jadę spokojnie w kierunku zachodu słońca i mojego ostatecznego celu na dzisiaj, Antsirabe.

Para zebusów z pasterzem w drodze do domu w pobliżu Antsirabe

Three Horses Beer (THB) w hotelu le Trianon

Pora na zasłużone piwo beczkowe firmy Three Horses Beer (THB) w hotelu le Trianon. Spotkanie z pracownikami hotelu le Trianon w Antsirabe jest bardzo serdeczne. „Eric, bardzo się cieszymy, że widzimy cię w jednym kawałku” – mówi recepcjonistka. – Czego doświadczyłeś na swoim skuterze?

Z tej okazji otwarty zostanie nawet bar i restauracja. Lubię świeżo nalane THB (Three Horse Beer). W Antsirabe znajduje się browar jedynego i niezwykle popularnego piwa malgaskiego.

Barman w hotelu Le Trianon w Antsirabe nalewa świeże piwo Three Horses

Pousse pousse mecz w Antsirabe

Antsirabe to jedno z najładniejszych miast na Madagaskarze. Po prostu dlatego, że w rzeczywistości nie jest to miasto, ale przerośnięta wioska licząca ponad 250.000 XNUMX mieszkańców. Dziś rano dowiaduję się, że Antsirabe jest znane jako miasto setek (jeśli nie tysięcy) pousse poussów. Pousse pousse to malgaski wariant Indian riksza. Riksza to dwukołowy wózek ciągnięty przez rower lub osobę. W niektórych przypadkach także motocyklem lub motorowerem, ale na Madagaskarze te zmotoryzowane warianty są rzadkością.

Pousse pousse na rynek klejnotów w Antsirabe

Około południa w centrum Antsirabe jest bardzo tłoczno. Ktoś mi powiedział, że dzisiaj jest „spektakl”. Spektakl składa się z wyścigu szybkości pomiędzy dziesiątkami biegaczy pousse pousse. Przed budynkiem dworca postawiono podium, na którym zostaną uhonorowani zwycięzcy spektaklu.

Młody mężczyzna jest przewożony w pousse pousse w Antsirabe

Uczestnicy konkursu pousse pousse w Antsirabe

Wyścig jest wydarzeniem samym w sobie. Jest wielu widzów i zauważam wielu wędrownych handlowców. Sprzedają balony, owoce i napoje gazowane. Przed dawnym budynkiem dworca wzniesiono scenę, na której wielu gości zespół.

Spektakl w Antsirabe trwa przez chwilę. Na scenie pojawił się nowy zespół. Publiczność śpiewa całym sercem. Biegacze pousse pousse odpoczywają w swoich wózkach i w spokoju czekają na ceremonię wręczenia nagród.

Jazda w kierunku Ambositry

Kwadrans po pierwszej postanawiam zostawić świętowanie za sobą. Czas wyjechać do Ambositry (czyt.: Amboestra). Odległość z Antsirabe do Ambositry to „tylko” 90 kilometrów, ale nigdy nie wiadomo. Droga wydaje się być w porządku. – Na moście na rzece Mania jest tylko niewielkie opóźnienie – mówi kierownik hotelu le Trianon. „Poddało się ciśnieniu wody w porze deszczowej. Dokonano tymczasowej dywersji.

Miłej podróży z Bank of Africa do Ambositry

Taksówki na Madagaskarze

W połowie drogi do Ambositry zatrzymuję się na poboczu z matką z pięciorgiem dzieci. „Czekaliśmy cztery godziny na taksówkę do Fianarantsoa. Wszystkie przejeżdżające furgonetki są pełne – wzdycha moja matka.

Transport publiczny nie istnieje (lub prawie nie istnieje) na Madagaskarze. Mieszkańcy są uzależnieni od tysięcy taksówek (minibusów), które codziennie przejeżdżają po ogromnej wyspie. Bez wyjątku furgonetki są pełne lub przepełnione. Pasażerowie często siedzą na dachu. Furgonetki wyjeżdżają zapakowane z jednego miasta do drugiego. Jeśli chcesz zdobyć miejsce w takim vanie gdzieś pomiędzy, musisz mieć naprawdę dużo szczęścia. Będziesz czekał pół dnia, jeśli będziesz miał pecha.

Ponieważ bez względu na to, jak zapakowane i przeładowane są furgonetki; jest dużo kontroli. Na trasie RN7 z Antananarywa do Tulear znajduje się ponad 500 posterunków miejscowego żandarma. Oznacza to, że co 20 kilometrów jest jeden. Mijałem już ich dziesiątki i widziałem, że niejeden kierowca takiej w pełni załadowanej taksówki podarował „prezent” miejscowemu konstablowi. 1.000 lub 2.000 banknotów Ariary (od 25 do 50 eurocentów) jest powszechnym „prezentem”. Oznacza to, że wielu kierowców zabiera pasażerów na drogę tylko wtedy, gdy jest naprawdę miejsce.

Rodzina czeka na busz taksówek w Manandoana

Krajobrazy Boba Rossa

Jest teraz około czwartej i niebo szybko się zachmurzy. Dotrzymuję harmonogramu, zbliżam się do zawalonego mostu na rzece Mania. W międzyczasie krajobraz staje się coraz piękniejszy, przynajmniej tak mi się wydaje. Nieżyjący już amerykański malarz pejzażowy Bob Ross poszedłbym tutaj. Jaką cudowną różnorodność zapierających dech w piersiach krajobrazów mogłem już podziwiać w ciągu zaledwie dwóch godzin. Od malowniczych górskich wiosek po ogromne tarasy ryżowe i dziwaczne formacje skalne. Poniższe zdjęcia mówią głośno. „A tutaj malujemy wesołą chmurkę odrobiną bieli tytanowej”. W myślach słyszę Boba Rossa…

Zawalony most na rzece Mania — Zawalony most nad Maniarivie

Deszczowy przyjazd do Ambositry

Alleluja! Jadę w środku prawdziwego oberwania chmury. Nie wiem, jak szybko zaparkować skuter na drodze. Właściciel hotelu (malgaski bar z przekąskami) gestykuluje do mnie. "Stań tutaj, vaza!"

Więc to jest oryginalny hotel. Bar z przekąskami świeca Madagaskar. Makaron, sałata, oliebollen, sajgonki i termos z gorącą wodą. Możesz dostać obfity kęs za jedyne euro.

Ukrywanie się przed ulewą w barze z przekąskami w Larinoro

Na szczęście ulewa ustaje po pół godzinie. Czekam kolejne piętnaście minut, żeby zobaczyć, jak ogromne kałuże na drodze znikają jak śnieg w słońcu. Nadal mży, ale to nie powstrzymuje mnie przed dalszą jazdą. Do Ambositry docieram o wpół do szóstej.

Hotel l'Artisan w Ambositrze

Za radą Enzo, włoskiego przewodnika turystycznego, którego poznałem Antsirabe, melduję się w hotelu l'Artisan. L'Artisan jest pięknie położony na wzgórzu naprzeciwko centrum i jest bardzo popularny wśród grup wycieczkowych. – Na dzisiejszy wieczór mamy tylko mały domek. Wkrótce pojawi się duża grupa koncertowa 35 Włochów. Zostają na jedną noc. Jutro możesz spać gdziekolwiek, bo wtedy znowu ich nie będzie. „Dobrze, za 15 euro nie usłyszysz, jak narzekam”.

Włoscy turyści w hotelu l'Artisan w Ambositra

Włoska grupa wycieczkowa przyjeżdża dwoma minibusami. Enzo też tam jest. – Eric, miło cię znowu widzieć. Towarzyszę grupie 35 włoskich turystów. Zrób mi przysługę i nie mów, ile zapłaciłeś za swój domek. Ups. 'Jak to?' „Wiem, że płacisz 15 euro, ale moja grupa płaci wielokrotność 15 euro. Nie mają pojęcia, jakie są ceny hoteli na Madagaskarze.

W restauracji jest muzyka na żywo i żywiołowa atmosfera. Bardzo lubię doskonałe trzydaniowe menu. Świetnie się bawią również włoscy turyści. Finał Ligi Mistrzów rozpocznie się o godzinie dziesiątej. Ty też będziesz wyglądać. Juventus przeciwko Realowi Madryt. – Oczywiście – odpowiadam wbrew mojemu lepszemu osądowi. Nie mogę już dłużej nie zasnąć.

Kiedy Ronaldo otwiera punktację dla Realu Madryt, cała włoska grupa koncertowa szaleje. – Co? Jesteście Włochami, prawda? „Tak, ale wszyscy pochodzimy z Turynu i jesteśmy fanami Turynu. Nienawidzimy Juventusu. Nieco później Mandzukic podpisuje 1-1 dla Juventusu wbrew wszelkim proporcjom. Patrzę, aż Real z łatwością wyjdzie na prowadzenie 3-1 w drugiej połowie.

Czas spać…

Czytaj także: