My (Cor i Grietje van Podróż bez strachu), podróżować z nasz kamper Toyota Hilux 4×4 drzwi Afryka. Kontynent afrykański jest mekką dla 'lądem' z wieloma trudnymi trasami i pięknymi miejscami docelowymi. Pierwszy afrykański kraj, który odwiedziliśmy podczas naszej podróży do Republika Południowej Afryki jest obecny Maroko, śledzony przez Mauretania. W tym artykule opowiemy Ci wszystko o sequelu, czyli overlanding in Senegal. Oczywiście zaczynasz od nowa, oglądając wideo u góry strony!
O Senegalu
Senegal jest prawie 5 razy większy od Holandii. Dakar jest stolicą i liczy jako aglomerację ponad 3 miliony z 17 milionów mieszkańców. W Dakarze znajduje się duży port morski, który służy również jako port tranzytowy m.in. do śródlądowego Mali. Istnieją dwie główne rzeki: najdłuższa to Sénégal, która tworzy północną granicę z Mauretanią, a na południowym wschodzie płynie rzeka Gambia. Kraj Gambia jest całkowicie otoczony przez Senegal wokół rzeki Gambia. Senegal znajduje się na liście 50 najsłabiej rozwiniętych krajów świata.
Przejście graniczne Mauretania – Senegal
Tym razem opowieść zaczynamy tuż przed granicą mauretańsko-Senegalską. Oba kraje są oddzielone rzeką Senegal i faktycznie istnieją dwa przejścia graniczne. Jest tak wiele horrorów o przemianie w Rosso, że po prostu unikamy tej. W Rosso ludzie byliby wyjątkowo nieprzyjazni i skorumpowani.
Na przejściu granicznym w Diamie wszystko wydaje się być łatwiejsze, ale do tego trzeba jechać drogą przez rezerwat przyrody, który jest trudno przejezdny.
No rzeczywiście, o ile jeszcze mówi się o „drodze”. Mamy szczęście, że jest sucho. Oznacza to, że glina wyschła w twardy jak skała beton. Ale to nie sprawia, że dziury są mniej głębokie!
Samo przejście graniczne przebiega dość sprawnie. Zajmuje nam to godzinę. Po stronie mauretańskiej próbują wyłudzić trochę pieniędzy na jakiś podatek, ale z lekkim oporem byliśmy od tego wolni.
Po stronie senegalskiej wszystko wydaje się o wiele bardziej przyjazne.
Tylko my musimy pojechać - w ciągu 5 dni - do stolicy Dakaru, aby tam wyrobić obowiązkową pieczątkę importową na samochód. Pieczęć chcą tylko postawić na miejscu, płacąc 250,00 euro…
Po przejściu granicznym wkrótce podążamy za większym miastem Saint-Louis, gdzie wycofujemy franki zachodnioafrykańskie i wykupujemy ubezpieczenie OC dla kampera. Dotyczy to polisy ubezpieczeniowej dla tzw. krajów ECOWAS, będącej efektem współpracy kilku krajów Afryki Zachodniej.
Jest też dobrze zaopatrzony supermarket, w którym zaopatrujemy się. Wiele europejskich produktów, których ceny przewyższają Europę. Prawdopodobnie nieosiągalne dla zwykłego Senegalczyka.
bar zebry
Jedziemy do baru Zebra, na południe od Saint Louis. Kemping z kilkoma domkami i kawiarnią/restauracją. Właściciel jest Szwajcarem, mieszka i pracuje tam od wielu lat. Nieruchomość jest znanym miejscem spotkań overlanderów. Można się umyć, kupić piwo/wino i popływać w morzu.
A przede wszystkim… poznawanie innych podróżników. Spotykamy podróżnych z Holandii, Włoch, Francji, Finlandii, Malezji i Niemiec. To oczywiście tworzy fantastyczne historie. Z Holendrami jemy miłą kolację na tarasie.
W drodze na kemping widzieliśmy już małpy, ale na kempingu trzeba też uważać na te bezpańskie zwierzęta. Musimy mieć oko na wszystko, co wartościowe.
Ponadto wokół kempingu i plaży kręci się wiele krabów, czasami o średnicy do 25 cm.
Dakar
Dakar, co za miasto…. Widzieliśmy sporo miast na całym świecie, ale to znacznie przewyższa. Ponieważ w Dakarze jest niewiele wieżowców, miasto zajmuje wiele kilometrów kwadratowych, mniej więcej Noordoostpolder. Ruch uliczny jest najbardziej chaotyczny ze wszystkich, jakie widzieliśmy. Piszczy i trąbi na siebie. W ciągu dwóch i pół dnia, które tam spędziliśmy, udało nam się dostrzec dokładnie jeden samochód bez rys i wgnieceń. Flota jest wątpliwej jakości. W Dakarze nie ma podziału na przemysł, handel i mieszkalnictwo. Oznacza to, że wszystkie formy ruchu krzyżują się ze sobą. Osioł i wóz, tysiące taksówek, kilka zwykłych samochodów, niezliczone motorowery i wiele, wiele śmierdzących ciężarówek przedziera się przez korki.
Miasto jest brudne, część miasta nieutwardzona, ale utwardzone drogi też są pełne piasku. Połączenie ogromnego czarnego dymu, który pozostawia ruch uliczny, z dużą ilością kurzu sprawia, że szybko sięgasz po zatyczkę do ust.
Podobnie jak w mauretańskim Nouakchott, nasz nocleg przypadkowo znalazł się blisko plaży rybackiej. Tutaj też skończysz oddychać przez nos. Pod koniec dnia zbiera się tu wielu rybaków, handlarzy, tragarzy, ulicznych sprzedawców, kobiety i inne osoby. Rój ludzi widziany z góry przez setki ptaków drapieżnych, które regularnie łowią ryby.
Kempingowy woal Cercle
To miejsce noclegowe nie jest tak naprawdę kempingiem, ale najlepszym i jedynym miejscem, w którym można zatrzymać się w Dakarze przyzwoicie z własnym kamperem.
Jest to restauracja i jest kilka żaglówek. I jest też mały kącik pod drzewami, w którym mogą stanąć niektórzy obozowicze lub namiot, co najwyżej 4.
Można cieszyć się cieniem pod drzewami, ale musimy uważać, ptaki drapieżne, które dostają posiłek na sąsiedniej plaży rybackiej, zjadają go nad nami w drzewach. Oznacza to, że nasz kamper był pełen gówna, a także regularnie schodzi na wpół zjedzony kawałek ryby.
Ale na pewno jest fajnie… oprócz innych overlanderów, z którymi gotowaliśmy, jedliśmy i piliśmy, kręci się niezliczona ilość przyjaznych mężczyzn i kobiet, którzy chcą ci sprzedać różne rzeczy i wykonywać dla ciebie dorywcze prace. Pozdrawiają Cię wielokrotnie i nie są nachalne. Dużo tam zabawy!
Taksówką przez Dakar
Aby odkryć Dakar, masz dwie możliwości: pieszo lub taksówką. Odległości na piechotę są bardzo duże, a taksówki są niedrogie. Wybór został więc dokonany szybko.
Wysadzimy na Gare de Dakar. Natychmiast podchodzi do nas schludnie wyglądający mężczyzna po 40. Po tym, jak powiedzieliśmy mu, że chcemy zwiedzić Dakar i jesteśmy z Holandii, zabrał nas na holowanie przez miasto. Nie dla pieniędzy, ale dlatego, że był tak dumny, że my, Europejczycy, interesujemy się jego miastem. Powiedział mi, że jest nauczycielem matematyki i że rano zostało mu trochę czasu.
Najpierw poszliśmy do stoiska z kokosami, gdzie przez słomkę piliśmy wodę kokosową z młodych owoców. Pyszne w ciepłe dni.
Z entuzjazmem szliśmy wąskimi uliczkami z licznymi straganami i warsztatami.
Jeden z samców sprzedawał ptaki, które trzymał w klatce. Wypuszczanie takiego ptaka to tradycja celebrująca wolność.
Ponieważ interesują nas piękne ubrania, które noszą senegalskie kobiety, a czasem i mężczyzn, udajemy się do warsztatu krawieckiego. Na kilku piętrach można tu kupić dużo tkanin. Dywany z pięknymi motywami i kolorami są szyte w sukienki, spódnice, koszule i inne części garderoby przez wiele dziesiątek szwaczek. Zmierzyliśmy sukienkę, spódnicę i koszulę.
W okolicy ambasad wszystko jest nieco bardziej westernowe i kupujemy kawę w kawiarni.
Tymczasem nasz nauczyciel matematyki opowiada o swoim życiu prywatnym. Sam ma dwie żony, zgodnie z tradycją.
Jego ojciec miał nawet kilka. W rezultacie ma 33 braci i 19 sióstr. Przez chwilę milczeliśmy, jego ojciec nie był cichym człowiekiem.
Jedna z jego sióstr ma teraz 40 lat, jest niezamężna i bezdzietna. To czyni ją hańbą rodziny dla swojego ojca, a on nie chciał się z nią widzieć od 15 lat.
Po tych niesamowitych historiach żegnamy się, musi szybko iść do szkoły, aby przygotować lekcje matematyki.
Rzucamy okiem na najbardziej wysunięty na zachód cypel kontynentu afrykańskiego. Niezbyt wyjątkowy, ale skoro tu jesteśmy…
Do Petit Cote
Wyjazd z Dakaru zajmuje więcej czasu niż zakładano, ale cóż, podczas jazdy brakuje nam uszu i oczu. W końcu opuszczamy południowe przedmieścia i możemy trochę pojechać. Musisz, bo już się ściemnia. Cóż, kiedyś obiecaliśmy sobie, że zawsze znajdziemy miejsce na noc, zanim się ściemni, ale tym razem to nie zadziała. Wielu Senegalczyków ma zwyczaj nie włączania świateł samochodowych. Dodaj do tego nieoświetlone drogi, wozy osłów i pieszych, a zrozumiesz, że musimy być tak czujni, jak to tylko możliwe.
Ostatnia część ścieżki na plażę, gdzie szukamy miejsca, prowadzi również przez gęsto zalesiony teren, gdzie przydają się nasze światła drogowe.
Znajdujemy miejsce na skraju piasku i niewielką roślinność. Jutro rano zobaczymy, jak to wszystko wygląda w świetle.
Przynajmniej zasypiamy przy dźwiękach rozbijających się fal.
Następnego ranka widzimy po obu stronach szeroką plażę, na której jesteśmy prawie sami. W oddali widzimy rybaka, który po nocy spędzonej na łowieniu ryb przywozi swoją rybę i łódź. Wydaje się, że to raj. Oczywiście najpierw kąpiemy się w morzu, aby odświeżyć się po spoconej nocy.
Co więcej, na dziś planujemy tylko odpocząć i cieszyć się plażą i pięknym otoczeniem.
Park Narodowy Saloum
Tam, gdzie rzeka Saloum wpada do Oceanu Atlantyckiego, powstała wyjątkowa delta, która została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Na obszarze 180 hektarów woda jest słonawa. Ptaki wędrowne zimują tu licznie. Wiele różnych gatunków ma swoje lęgowiska.
W okolicy znajduje się wiele wiosek, do których można dotrzeć tylko łodzią.
Zwiedzamy Park Narodowy łodzią i pieszo. Najpierw przechodzimy przez teren z właścicielem kempingu w piroque (kajak afrykański). Płyniemy do tak odległej wioski. Tam wchodzimy do mniejszego piroque, którym płyniemy przez gęstą roślinność namorzynową. Cudowne doświadczenie.
Następnego dnia wyruszyliśmy na piechotę. Znaleźliśmy trasę przez Wikiloc, która zaczyna się w pobliżu naszego kempingu.
Najpierw przechodzimy przez półotwarty krajobraz z wieloma efektownymi baobabami. Typowo afrykańskie drzewa z ogromnym grubym pniem.
Zdecydowaliśmy się chodzić na kapciach i okazało się, że to dobry wybór. Regularnie musimy przechodzić przez płytką wodę lub bagno. Następnie dochodzimy do części, w której jacyś mężczyźni są zajęci koszeniem trawy. Jeden z mężczyzn przywołuje nas i rozmawiamy. Trawa dla koni i osłów jest teraz zbierana i suszona, gdy zbliża się pora sucha.
Nieco dalej mężczyźni zajęci są zbieraniem orzeszków ziemnych. Roślinę wyjmuje się z ziemi i pozostawia do wyschnięcia. Liście są wykorzystywane jako pokarm dla zwierząt gospodarskich.
Dalej nagle widzimy budynki. Idziemy tam i okazuje się, że to leśniczówka. Kilka bungalowów, restauracja, a nawet basen. Wszystko bardzo schludnie i nowocześnie rozplanowane. Korzystamy z okazji i wypijamy filiżankę kawy. Cudownie zrelaksowany na tarasie z fantastycznym widokiem.
Idziemy dalej wzdłuż odcinka, na którym przebywa wiele ptaków, w tym pelikany.
Po powrocie do kampera najpierw zanurzamy się w morzu, po 14 kilometrach i 35 stopniach jesteśmy mokrzy od potu.
Niniejszym kończymy pierwszą część naszej przygody w Senegalu. Przekraczamy granicę z Gambią i później wracamy do Senegalu.
