Het is waarschijnlijk voor niemand in je familie en vriendenkring een geheim: je mist het reizen. Je mist het reizen naar verre bestemmingen. Enorm zelfs. Een vakantie overslaan. Je wereldreis genoodzaakt moeten staken of annuleren. Zelfs de dromen en plannen voor verre reizen die je komende jaren wilde maken staan voor onbepaalde tijd geparkeerd. Niemand weet hoe lang het coronavirus nog de reiswereld op de knieën weet te houden. Wel weten we allemaal dat we het reizen naar verre bestemmingen enorm missen. Wim Backx uit de Belgische provincie Oost-Vlaanderen schreef er een pakkend gedicht over en stuurde het in via onze contactpagina.
Een brief aan verre bestemmingen
Beste,
Ik mis het kiezen.
Ik mis het aarzelen.
Ik mis het twijfelen.
Ik mis het afwegen.
Ik mis het beslissen.
Ik mis het vooruit kijken.
Ik mis het verlangen.
Ik mis het zich verbeelden.
Ik mis het voorbereiden.
Ik mis het plannen.
Ik mis reisgidsen.
Ik mis de spanning om uiteindelijk af te reizen.
Ik mis het pakken van de koffers.
Ik mis het slenterend wachten op de luchthaven.
Ik mis het kopen van de laatste (toch voor een tijdje) krant.
Ik mis het aanschuiven bij de incheckbalie.
Ik mis het defileren van die vele vakantiegangers.
Ik mis het vliegen.
Ik mis het opstijgen.
Ik mis het besef dat de reis eindelijk begint.
Ik mis het vliegtuigeten.
Ik mis het kiezen van die ene film.
Ik mis het slapen in die te krappe zetel.
Ik mis het landen.
Ik mis het besef aangekomen te zijn.
Ik mis het onwennige gevoel.
Ik mis het zich geleidelijk aan thuis voelen.
Ik mis het vertrouwd worden met een voorheen onbekend land.
Ik mis het mij verdiepen.
Ik mis het om mij heen kijken.
Ik mis de drang alles in mij op te nemen.
Ik mis de indrukken.
Ik mis de WAUW’s.
Ik mis de AAAHHH’s.
Ik mis de OOOHHH’s.
Ik mis de AIAIAI’s.
Ik mis de verwondering.
Ik mis de bewondering.
Ik mis de verbazing.
Ik mis de ontroering.
Ik mis het diep geraakt worden.
Ik mis de grootsheid.
Ik mis de weidsheid.
Ik mis de schoonheid.
Ik mis de uitgestrektheid.
Ik mis het ontmoeten.
Op straten.
Op markten.
Op pleinen.
Op cafés.
Ik mis het praten.
Ik mis het lachen.
Ik mis die tijdelijke verbondenheid.
Ik mis het luisteren.
Naar verhalen.
Naar dromen.
Naar verklaringen.
Ik mis het vragen stellen.
Ik mis de antwoorden.
Ik mis de soms onverwachte stiltes.
Ik mis andere reizigers.
Ik mis medereizigers.
Ik mis het uitwisselen van tips.
Ik mis het samen beleven.
Ik mis het delen van een avontuur.
Ik mis zonsopgangen.
Ik mis zonsondergangen.
Ik mis de grote wereldwonderen.
Ik mis de kleine wereldwonderen.
Ik mis het stilstaan van de tijd.
Ik mis dat plotse besef heel klein te zijn.
Ik mis het ontzag.
Ik mis het respect.
Ik mis dat gevoel in vroegere tijden te staan.
Ik mis het besef slechts een radertje te zijn in het grotere geheel.
Ik mis het ontdekken.
Ik mis het doorgronden.
Ik mis het begrijpen.
Ik mis nieuwe inzichten.
Ik mis andere invalshoeken.
Ik mis de confrontatie.
Ik mis de uitdagingen.
Ik mis de verschillen.
Ik mis de parallellen.
Ik mis het buiten mijn comfortzone stappen.
Ik mis het stiller worden bij het einde.
Ik mis het vertrekken.
Ik mis het achterlaten.
Ik mis heimwee naar het land dat wij verlaten.
Ik mis het achterom kijken.
Ik mis de herinneringen.
Ik mis het besef alweer een rijker mens te zijn.
Ik mis het besef alweer een voller mens te zijn.
Ik mis het maken van nieuwe plannen.
Ik mis het kiezen.
…
Ik mis het.
Ik mis die continenten.
Die verre continenten.
Die andere continenten.
Ik mis het.
Enorm.
Auteur: Wim Backx
Wereldreizigers.nl
Bron: Brief aan verre bestemmingen
Tijdens het lezen van het gedicht schieten er allerlei emoties door je heen. Dit prachtige gedicht wilde we jullie daarom niet onthouden. Je mist het reizen naar verre bestemmingen. Het is een akelig gevoel. Je bent niet de enige. Houd vol. Ga voor zolang het duurt op zoek naar veilige uitstapjes dichtbij huis. Bespaar je geld en bereid je zowel fysiek als mentaal voor op de dag dat het coronavirus weer onder controle is. Ook al lijkt het nu zo ver weg, die dag gaat komen. Echt waar.
