Tamar Valkenier is misschien wel Nederland’s meest avontuurlijke reizigster. Na een carrière als sterrenkok en daarna als recherchepsycholoog bij de Politie stopte ze in 2015 met werken. Sindsdien is ze op avontuur en reist de hele wereld rond. Tamar beleefde de afgelopen 6 jaar ongekende avonturen. Zo koos ze er onder andere voor om naar Singapore te fietsen (12.000 kilometer) en 1.600 km als nomade af te leggen door Mongolië, met behulp van een kameel, een hond en een paard.
Ze ging tevens maandenlang op expeditie in de bergen van Nieuw-Zeeland, waarbij ze ging jagen en verzamelen om te kunnen eten. Ze was toen onder andere te zien in een 52-minuten durende TV aflevering van Floortje Dessing’s “Terug naar het Einde van de Wereld”.
Wereldreizigers.nl sprak onlangs een uur met Tamar over haar leven en haar nieuwe boek: Fulltime Avonturier. Een inspirerend verhaal over dromen verwezenlijken, angsten overwinnen, vertrouwen hebben in jezelf en grenzen verleggen.
Dromen van avontuur
Alles achterlaten
Tamar droomde ervan om alles achter te laten en te vertrekken. Ze dacht erover na om haar goede vaste baan in Nederland op te zeggen, haar spullen te verkopen en op avontuur te gaan. Iets wat je je zou kunnen afvragen is of ze haar leven in Nederland wilde ontvluchten. Tamar vertelt dat dat niet zo was. Ze had een fijn leven, maar wilde gewoon meer. De wereld riep haar: ‘kom buiten spelen!’
”De wereld riep me: kom buiten spelen!”
Tamar Valkenier
Angsten overwinnen
Je baan opzeggen en spullen verkopen. Het was de eerste drempel van de velen die nog zouden volgen. Alles wat je niet kan, kun je leren. En met die gedachte grijpt Tamar eigenlijk alles in haar leven aan. Angsten worden overwonnen, onzekerheid wordt gewenning en proberen wordt beheersen. Als je maar durft en doet.
Zelf een fiets bouwen
Nadat Tamar ontslag had genomen en haar spullen had verkocht, kocht ze een oud fietsframe met het plan om zelf een complete fiets te bouwen én om daarmee naar Singapore te fietsen. Enige ervaring met fietsen had Tamar overigens niet, laat staan hoe je er zelf één bouwt!
Ook dit was onderdeel van het avontuur. Wat je niet kan, kun je leren! Tamar ging knutselen aan haar fiets en schakelde hulp in van een fietsenmaker, die haar hielp om met zo min mogelijk geld een fiets te bouwen. Zelf wielen in elkaar zetten met losse spaken en korte hulpvragen die uitliepen tot langdurige vrijdagmiddagborrels bij de fietsenmaker.
Tamar leerde haar fiets van binnen en van buiten kennen en voordat ze het wist was het tijd om te vertrekken.
De start van het fulltime avontuur
Met de fiets naar Singapore
Tamar besloot voor vertrek eerst maar eens een testrit te maken met haar nieuwe fiets. 21 kilometer fietsen, van Haarlem naar Amsterdam. Vol goede moed stapte ze op de fiets, maar eenmaal aangekomen in Amsterdam was ze doodop. Ze vond het zelfs zo zwaar, dat ze besloot de trein terug te pakken naar huis.
12.000 kilometer fietsen naar Singapore leek op dat moment onmogelijk. Maar zoals met alles in het leven moet je er gewoon aan beginnen. Tamar vertrok vol goede moed richting Singapore.
De eerste dagen fietste Tamar 30, 40 tot 50 kilometer per dag. Het fietsen begon langzaamaan te wennen en op een gegeven moment fietste ze vaak zelfs 120 kilometer per dag. Het fietsen ging haar steeds gemakkelijker af en de landen en maanden vlogen voorbij.
Met een paard, een kameel en een hond door Mongolië
Het bleef echter niet bij een wereldreis op de fiets. Tamar droomde ervan om te reizen en te leven als een echte nomade in Mongolië. Ze besloot een kameel, een paard en een hond te kopen en het land rond te reizen.
De kameel werd vooral gebruikt om water te vinden en om spullen te vervoeren. Het paard overwon bergen en rivieren en bracht Tamar op plekken waar geen auto of motor kon komen. De hond zorgde voor veiligheid tegen wolven en waarschuwingen bij ongewenste nachtelijke bezoekers. Samen liepen ze ruim 1.600 kilometer door Mongolië.
Overal waar we kwamen, werden we warm onthaald. “Wil je thee? Eet je mee? Blijf je ook slapen?” Ik speelde dan op mijn gitaar, we schaakten en de kinderen mochten kamelenritjes maken.
Tamar Valkenier
Paardrijden kon ze voorafgaand aan dit avontuur overigens niet. Een Yurt opzetten ook niet. Maar ook hier greep Tamar het avontuur aan door simpelweg te leren en te ervaren. Zo ontwikkelde ze zich tot een echte Kazakh. Hoewel de meeste dagen prachtig waren, ging het een enkele keer ook mis. Een ongeluk, dieren weggelopen en zelfs een keer gestolen. Maar telkens schoten de nomaden Tamar te hulp. Op deze momenten blijkt dat je sociale vaardigheden (het in contact kunnen komen met andere mensen) de meeste belangrijke vaardigheid is als je op avontuur gaat!
Valkenier worden
Het bleef niet alleen bij reizen door Mongolië. Tamars achternaam is Valkenier en daarom wilde ze ook de vaardigheden aanleren om te kunnen valkenieren. Ze leerde in Mongolië jagen bij de drievoudig kampioen adelaar jagen.
“Hier Tamar, deze adelaar is nu van jou”, zei hij.
”Dolgelukkig trok ik met alle stoere mannen de bergen in, terwijl ik mezelf afvroeg of ik droomde.”
Tamar Valkenier
Eindelijk was ze een echte valkenier. Elk jaar keert Tamar meerdere maanden terug naar Mongolië. Ze is daar nog meer nog dan in Nederland. Bij haar dieren, bij haar tweede familie en in de wildernis waar ze zo van houdt.
Kijktip: onderstaande video van National Geographic is gemaakt bij de Kazakh familie waar Tamar Valkenier te gast was, en waar ze leerde jagen met een adelaar. Het zijn ongekend mooie beelden van Mongolië en de Kazahs, jagend met adelaars.
Zonder eten op expeditie in Nieuw-Zeeland
Tamar kreeg geen genoeg van avontuur, en was op zoek naar een nieuwe uitdaging. Samen met vriendin Miriam Lancewood (van origine komt Miriam uit de Achterhoek) organiseerde ze een ‘epic female expedition’ in de Nieuw-Zeelandse Alpen: een bergmassief dat zich uitstrekt over de lengte van het Zuidereiland, met wel zeventien toppen boven de drieduizend meter.
Ze gingen diep de bergen in, ver van de mensen en dicht bij de dieren. Drie maanden
lang. Onderweg kwamen ze geen bewoonde wereld meer tegen en moesten ze in hun eigen eten voorzien. Het was een beetje een experiment: zou het mogelijk zijn? Zo lang in de wildernis, zo ver van alle faciliteiten en dan op je eigen eten jagen en verzamelen. Zouden ze het kunnen?
Tamar vertelt ons tijdens het gesprek vol lachend enthousiasme dat het blijkbaar is gelukt, omdat ze nog leeft. Anders was ze er niet om haar verhaal te doen. Ze is het levende bewijs dat twee jonge avontuurlijke vrouwen elk avontuur aankunnen, al was dat lang niet altijd even gemakkelijk. Zonder eten maandenlang overleven is inderdaad zo uitdagend als het klinkt.
Ze hadden bijivoorbeeld een hengel mee, maar in het koude gletsjerwater zat weinig vis. Ook van de eetbare planten zouden ze niet kunnen leven. Naar zeep smakende speergraswortels, wat rode klaverbloemen voor de thee, een beetje nectar uit Harakekebloemen en sneeuwbesjes zouden de honger niet lang stillen. Ze moesten wel jagen.
Jagen riep de nodige ethische vragen bij Tamar op, maar in Nieuw-Zeeland doe je de natuur er een plezier mee. De overheid moedigt het jagen zelfs aan: schiet zo veel je wilt. De aantallen herten en hazen vormen bij gebrek aan natuurlijke vijanden een plaag voor inheemse flora en fauna. Dankzij de Europeanen die ze ooit meebrachten, hadden zij genoeg te eten.
Tamar Valkenier bij Floortje Dessing
De Extreme Female Expedition bleef niet onopgemerkt door de media. Floortje Dessing was in een eerdere aflevering al eens bij Miriam Lancewood op bezoek geweest en besloot voor haar nieuwe programma ‘Floortje Naar Het Einde Van De Wereld’, Miriam en Tamar drie dagen lang op te zoeken tijdens hun expeditie in Nieuw-Zeeland. Je kunt de 52-minuten durende aflevering hier terugzien.
Het boek: Fulltime Avonturier
Net als de rest van haar avonturen, kwam het idee om een boek te schrijven eigenlijk vrij spontaan. Ze werd door velen gemotiveerd om te schrijven over haar ultieme zoektocht naar vrijheid. Ze begon ruim een jaar geleden met schrijven, maar echt snel ging het in de eerste instantie niet. Voor Tamar was het erg lastig om tijdens de alsmaar doorlopende expeditie, de rust en de tijd te vinden om alles goed op papier te zetten.
Dit veranderde plots toen ze haar enkel brak. Ook zorgde het coronavirus voor veel beperkingen, waardoor ze maandenlang thuis op de bank kwam te zitten. Dit bleek een geluk bij een ongeluk te zijn, want in deze periode heeft ze haar geweldige avonturen eindelijk in alle rust kunnen beschrijven. Je leest er alles over in Tamar Valkenier – Fulltime avonturier, hier verkrijgbaar bij Bol.com.
