Myanmar | Die land van pagodes, monnike en vuil voete

Ons eerste dae in Myanmar was daar vir die besoek Yangon (Ligging hier). Hier het ons dadelik die baie vriendelike mense van die land ontmoet. Die ding is dat die mense nie Engels praat nie, maar anders sou jy seker aangespreek word. Nou probeer mense ook hard en ons kommunikeer so terug, maar of ons alles verstaan ​​wat hulle vir ons (en ons vir hulle) sê is natuurlik die vraag. 

Yangon

Die eerste dag besoek ons ​​die treinstasie om kennis te maak met die daaglikse lewe van die Birmaanse en die eerste pagode is ook op die program. Dié pagode is op ’n besige rotonde in die middel van die stad geleë en word deur min toeriste besoek. Dit is nie die skouspelagtigste pagode wat ons tydens ons reis deur Mianmar sal sien nie, maar dit is 'n lekker opwarming vir wat kom. 

Die volgende oggend is dit tyd vir een van die hoogtepunte van Yangon: die Shwedagon-pagode (Ligging hier). Hierdie tempel is die belangrikste tempel in die land waar dit weens 'n vakansie ekstra besig was met die plaaslike inwoners.

Oral om ons sien ons mense wat bid en baie monnike loop rond. Daardie monnike het ook in die klooster rondgeloop wat ons later die oggend besoek het. Ons was omtrent middagete hier en al die monnike, sowel as die nonne, het met hul kosbakke tougestaan ​​om hul middagete te gaan haal. Hierdie monnike eet net twee keer per dag (ontbyt en middagete) en die hoeveelheid kos hang af van die skenkings wat gemaak word. Dit was 'n pragtige gesig om die talle monnike en nonne in hul klere te sien en dit het beslis 'n indruk op ons gemaak toe hulle voor ete gebede gesing het. 

Die middag was dit tyd vir plaaslike lewe met 'n besoek aan die mark, die ou sentrum en die hawe. By die mark het ons opgemerk wat 'n vrugbare land Mianmar is omdat baie soorte groente, vrugte en aartappels verkoop is, asook vis en blomme. Omdat ons heelwat tyd by die mark deurgebring het, was daar net beperkte tyd om die ou middestad en die hawe te besoek. Ons het dit egter nie 'n probleem gevind nie, want ons het dit geniet om meer tyd te hê vir die normale daaglikse lewe van die Birmaanse.   

Golden Rock Pagoda

'n Rit van ongeveer 4 ure het ons na die Golden Rock Pagoda (Ligging hier), 'n groot goudkleurige rots met 'n klein pagode wat bo-op gebou is. Die storie lui dat die rots op sy plek bly omdat daar 'n haar van Boeddha onder die rots is wat keer dat die rots beweeg.

By die rots was daar verskeie toeriste wat besig was om die goue rots kreatief op papier vas te vang en daar was 'n paar baie mooi skeppings onder hulle.

Na ons besoek het ons nog 2 liggende Boeddha's besoek, 'n tempel waar ons monnike en 'n pottebakker gesien het. Die monnike is soos altyd vriendelik en soms bereid om vir 'n foto te poseer.       

Mindat

Ons eerste regte lang reisdag het ons na die getatoeëerde vroue geneem Mindat (Ligging hier). Hierdie vroue was vroeër op die gesig getatoeëer omdat die area voorheen bekend was vir sy pragtige vroue. Dit het ook tot die koning se ore gekom en sedertdien het hy elke jaar die mooiste vroue kom haal om by sy harem te voeg, maar hy het hulle nooit teruggebring nie. Die bevolking het met 'n truuk vorendag gekom en die vroue se gesigte begin tatoeëer sodat die koning se belangstelling verdwyn het.

Dit is al geruime tyd verbied om vroue te tatoeëer en dit is dus toenemend ouer vroue wat tatoeëermerke het. Vir regtig ou vroue is die hele gesig bedek met versierings sodat jy nie meer normale vel kan sien nie. Die jonger vroue het patrone in hul gesigte. Hierdie patrone is ook nie altyd maklik om te sien nie, omdat die tatoeëermerke nooit opgedateer word nadat dit geplaas is nie en omdat die vroue reeds bruingebrande vel het.

Ons het dit indrukwekkend gevind om hierdie vroue te ontmoet en te fotografeer, veral omdat hierdie tradisie, letterlik, stadigaan besig is om uit te sterf. Naas die vroue was die mans ewe indrukwekkend. Hoe pragtig het hulle gelyk!

Lees ook: Reisplan Myanmar 2 tot 4 weke | Wenke en Hoogtepunte

Heidense

Van Mindat af is ons in die rigting Heidense (Ligging hier), 'n tempelkompleks met die grootste versameling Boeddhistiese heiligdomme soos tempels, ruïnes en stoepas in die wêreld.

Hier was in 2016 ’n groot aardbewing wat baie skade aan die kompleks aangerig het en 300 monumente (gedeeltelik) laat ineenstort, maar dit maak dit nie vir ons minder mooi nie.

Oral waar jy kyk sien jy tempels om jou, elkeen mooier as die ander. Net die belangrikste tempels het 'n naam gekry, die minder bekendes kry net 'n nommer, maar vir ons is dit ook pragtig.

Wat ons beslis hier wou sien was die sonsopkoms, want dan styg baie lugballonne op om oor die tempelkompleks te vlieg en dit gee 'n sprokiesbeeld. Ons het ook in 'n aantal tempels gekyk en was verbaas oor hoe goed alles mettertyd bewaar is.

Al is Pagan die toeriste-hoofstad van Myanmar, was ons verras deur hoeveel toeriste jy hier sien. By sommige tempels sien jy glad nie iemand nie en is jy dus heeltemal alleen, iets wat ons besoek aan die kompleks nog meer spesiaal maak.    

Mandalay

Mandalay (Ligging hier) was ons volgende bestemming. Ook hier het ons mooi dinge gesien, met die hoogtepunte soos: U-bein brug en die Mya Thein Tan Nan Oo Pagoda.

Die U-bein brug

Die U-bein-brug (ligging hier) is op 1,2 kilometer die langste teakbrug in die wêreld. Hier het ons rustig die sonsopkoms geniet en toe die daaglikse lewe wat begin het: die vissermanne wat hul nette uitgooi, die manne wat mark toe is met 'n volgelaaide brommer of die vrouens wat op die land gaan werk het.

Die Mya Thein Tan Nan Oo Pagoda

Ook by die Mya Thein Tan Pagoda Nan Oo Pagoda (ligging hier) ons het vroegoggend opgedaag om in vrede foto's te kan neem. Dit is hier pragtig moontlik vanweë die verskillende vorms in die wit tempel.

Wat ons nog in hierdie omgewing gesien het, was tempels, kloosters en 'n monnikskool. Die monnike het 'n afdag hier gehad en so het ons hulle as kind gesien, besig om te speel of 'n fliek te kyk.

Wanneer ons aan monnike dink, dink ons ​​dikwels aan ouer mans, maar daar is ook baie jong monnike in Mianmar. Omdat jy hulle dikwels in hul ernstige rol as monnike sien, kan jy soms vergeet dat hulle dikwels (jong) kinders is wat bloot die behoefte het om te speel.

tot slot

Ons is nou halfpad deur ons 4 weke reis deur Myanmar. Die volgende deel van ons verslag volg binnekort.

Sommige feite oor Myanmar

• By elke tempel wat jy besoek moet jy jou skoene en sokkies uittrek om die tempel binne te gaan. As jy 'n bietjie later terugkom en jou voete nagaan, sal jy sien hoe ongelooflik vuil hulle is. So ons het ons voete baie gewas gedurende hierdie tydperk. 
• Die mense van Myanmar is uiters bygelowig. Enkele voorbeelde: verkeer in Myanmar ry aan die regterkant. Die stuurwiel is egter ook aan die regterkant. Dit is omdat 'n astroloog vasgestel het dat reg vir goed staan ​​en daarom moes alle handvatsels na onafhanklikheid van Engeland aan die regterkant bly. Hulle het nou tot die gevolgtrekking gekom dat dit nie padveiligheid bevoordeel nie en alle nuwe motors moet die stuurwiel aan die linkerkant hê. 
• Afhangende van die dag waarop jy gebore is, mag/mag jy nie met iemand trou nie. As jy op 'n Sondag gebore is en jou maat is op 'n Woensdag gebore, dan is dit nie 'n goeie pasmaat nie en trou word nie aanbeveel nie.  
• 'n Swanger vrou moet van baie dinge afstand doen: sy mag byvoorbeeld nie 'n begraafplaas besoek of geskenke vir die ongebore kind aanvaar nie, want dit bring ongeluk. 
• Die mense van Myanmar het geen van nie. Hulle kan ook die voornaam wat hulle by geboorte ontvang, verruil vir 'n ander voornaam. Dit is belangrik dat hulle by die letter hou wat algemeen is vir hul geboortedag. As jy byvoorbeeld op 'n Donderdag gebore is, sal jy 'n naam met die beginletter B kry. Dit moet dus die geval bly as jy jou naam wil verander. 
• Alle skoolkinders moet wit (bo) met groen (onder) skoolklere dra. Hulle kan self die klere-items kies: romp of broek, bloes of T-hemp.
• Die universiteite in Mianmar is altyd op afgeleë plekke geleë en daar is 'n rede daarvoor. Studente is dikwels die eerstes wat in opstand kom wanneer hulle nie met iets saamstem nie. Deur hulle ver buite 'n stad/dorpie te plaas, is dit minder geneig om hul ontevredenheid by ander inwoners van die gebied te bereik en die betoging sal ook minder deur die land versprei word.