Oos-Afrika op 'n bromponie | Deel 13 | Purongo - Gulu

Wie waag dit om meer as 3.000 XNUMX kilometer op 'n bromponie deur Oos-Afrika te ry? Besoek jy berggorillas? Scooter safari's (bestaan hierdie woord?) in vyf Nasionale parke? Om onder meer leeus, buffels, seekoeie en olifante van naby te bewonder. My naam is Eric en ek hou daarvan om op 'n bromponie rond te reis. Lees hier deel 13 van die unieke verslag van 'n wonderlike bromponie-avontuur Uganda, Rwanda en Kenia. In die dertiende deel reis ek van Purongo na Kitgum, 'n rit van sowat 174 kilometer.

Lees ook:

Inhoudsopgawe

'n Nag in 'Amsterdam' doen wondere

Die pyn in my voet is in orde. Alhoewel die wond vreesaanjaend lyk. In die gastehuis met 12 kamers wat na wêreldhoofstede vernoem is, is ek toegelaat om in Amsterdam te oornag. Ek het daarvan gehou.

Gewapen met ’n handdoek soek ek die gemeenskaplike stort. By nadere ondersoek blyk die stort net 'n betonhokkie te wees. Ek moet self die water bring. Daarvoor tel ek 'n jerrykan by die ontvangs op.

Die 'stort' van die gastehuis in Purongo

Vars en taamlik vrugtig stap ek op die punt langs die asfaltpad in Purongo. Purongo is soos honderde ander dorpies in Uganda. Dit is nie veel meer as 'n ry huise, hutte en winkels op 'n hoofpad nie. 'n Ugandese weergawe van 'n nedersetting uit die Amerikaanse Wilde Weste.

Die pad deur Purongo mik noord na pakwag waar jy regs kan draai in die rigting van die Kongolese grens of aanhou na noordelike Arua en eindig in Juba, die hoofstad van Suid-Soedan. Na die suide, soos soveel ander Ugandese hoofweë, eindig die pad in die hoofstad Kampala.

Nile Medical Clinic en die gastehuis in Purongo

Dis tyd vir ontbyt. By 'n chapati-bakkery bestel ek 'n rolex (gerolde eiers) deluxe. Ui, tamatie, soetrissie en drie eiers word saam met die chapati-deeg gebraai. Dit smaak heerlik en is baie vullend. Intussen is die plaaslike werktuigkundige besig om my bromponie te lap na gister se ongeluk. Hy doen hier en daar 'n paar klein herstelwerk.

Welkom by Acholiland

Na gister se ongeluk is ek nie lus vir 'n uur lange rit op die bromponie nie. Ek hou by 'n reis van 80 myl na Gulu. Net suid van Purongo neem ek die afrit na Gulu. Op 'n bord langs die pad lees ek van werk wat aan die gang is. Die goed onderhoude murrampad (rooi kleisand) word oor sy hele lengte tot by Gulu geasfalteer.

Opgradering van die Arua - Gulu-pad — Opgradering van die Arua – Gulu-pad

Ná 15 kilometer stop ek kort in die Ugandese westelike dorpie Anaka. Ek koop 'n bottel koeldrank in 'n winkel. Die eienaar verwelkom my hartlik in die land van die Acholi: 'Apoyo bino.' Ek antwoord in Swahili: 'Asante.' Ugandese verstaan gewoonlik Swahili. "Apoyo is dankie in Acholi." Die man spoor my aan om ten minste 'kop ango', 'kop pe' en 'apoyo' te memoriseer. Letterlik vertaal: 'Wat is die probleem', 'geen probleem' en 'dankie'. 'In Gulu, Kitgum en Kidepo praat hulle Acholi. Hulle hou baie daarvan as 'n mzungu hulle in Acholi groet.'

Kenmerkende Acholi-nedersetting op die pad na Gulu

Noordwes-Uganda staan ook bekend as Acholiland. Sowat een en 'n half miljoen Acholi woon hier. Sowat 50.000 XNUMX woon oorkant die grens in Suid-Soedan. Terloops, baie van hulle het sedertdien hierheen gevlug weens die burgeroorlog. Die plattelandse Acholi woon in groepe grasdakhutte. Op pad na Gulu ontmoet ek hulle met 'n mate van gereeldheid.

Gulu: 'n stad vol vlugtelinge en hulpverleners

Ek het Gulu binne skaars twee uur bereik. Gulu is volgens Ugandese standaarde 'n groot stad met meer as 150.000 1960 inwoners. Baie is of was eens vlugtelinge. Vanaf die 1990's het Kongolese en Soedanese oorloë in hul land gevlug. Vanaf die XNUMX's is plaaslike vlugtelinge bygevoeg. Hulle het gevlug van Joseph Kony se Lord Resistance Army. Vandag is hulle inwoners van Suid-Soedan wat uit die burgeroorlog vlug. Natuurlik het hierdie tipe vlugtelingstrome ’n ander vloei, naamlik dié van hulpwerkers.

Ek is nie verbaas dat baie tekens in Gulu na regeringsagentskappe en internasionale hulporganisasies (NRO's) verwys nie. Ek sien heel ritssluiters langs mekaar staan. Natuurlik ontbreek die towerwoord 'ontwikkeling' nie.

Die jarelange teenwoordigheid van vlugtelinge in Gulu het ook 'n aansienlike aantal hulpwerkers verskaf. En laasgenoemde groep bly gewoonlik nie in ’n vervalle gastehuis nie. Hotel Bomah is waar sy en die Ugandese elite verkies om te bly. Ná my ongelukke van die vorige dag meld ek aan by die ontvangs vir ’n kamer. Dan tel ek 'n badhanddoek op en gaan sit op 'n sonstoeltjie by die swembad. Neem 'n pouse.

Ontspan by die swembad van die Bomah Hotel in Gulu

Volgende stop: Kitgum

Slegs die eerste kilometers van die meer as honderd vanaf Gulu en Kitgum veroorsaak 'n mate van vertraging. Daar word gewerk aan die laaste kilometers asfalt tussen die twee stede. Op die ander 98 km is daar 'n spreekwoordelike biljartdoek. Dit is hoe glad en fyn 'n asfaltpad kan wees.

’n Biljartdoek van 98 km: Gulu tot Kitgum

Die area is onverpoosd pragtig met baie groen en baie Acholi-nedersettings. Ek vat 'n blaaskans by 'n skoolkompleks in die dorpie Atanga. Net om jou bene te rek en 'n paar nuuskierige kyke te kry.

Honderd kinders wat onder die skadu van 'n boom onderrig word, waai entoesiasties. Op 'n swartbord lees ek vandag se bywoningsyfers; 11 Augustus 2017: 610 kinders.

Swartbord met bywoners in 'n skool in Atanga

Drie-uur ry ek Kitgum binne. Wat grootte betref, is Kitgum een derde van Gulu met 50.000 XNUMX inwoners. Ek hoor uit die mark dat die aantal vlugtelinge uit Suid-Soedan in Kitgum baie hoog is. Hulle word egter met byna geen probleem aanvaar nie. Die Ugandese regering gee hulle selfs 'n stuk grond. Ek is verbaas dat die plaaslike inwoners so verdraagsaam is. Hulle het dit nie eens so wyd nie.

'n Markverkoper verduidelik. 'Die vlugtelinge uit Suid-Soedan is ons broers. Hulle praat Acholi soos ons en het dit baie sleg. Jy kan dit nie in die koue uitlos nie. Ja, party mense hier kla soms omdat hulle die pryse per ongeluk opjaag.'

Sy verduidelik die kritiek soos volg:

'Hulle praat Acholi soos ons, maar hulle het 'n aksent. Op die mark hier herken hulle dadelik hierdie vlugtelinge. Die handelaars weet dat hulle geld van die regering kry. So wat doen sommige? Hulle verhoog die prys van 'n chapati van 1.000 2.000 tot XNUMX XNUMX schilling. Dit is dubbel die prys. Vlugtelinge durf dikwels nie onderhandel nie. So styg die pryse. Verstaan jy?'