We (Cor en Grietje van NoFear Reizen), reizen met onze Toyota Hilux 4×4 camper door Afrika. Het Afrikaanse continent is het mekka voor ‘overlanden‘ met veel uitdagende routes en prachtige bestemmingen. Het eerste Afrikaanse land dat we tijdens onze reis naar Zuid-Afrika aandeden is Marokko, gevolgd door Mauritanië en Senegal. Vanuit Guinee, Sierra Leone, Liberia en Ivoorkust reizen we door naar Ghana. In dit artikel lees je er alles over.
Vanzelfsprekend begin je ook nu weer met het kijken van de video.
Over Ghana, een korte introductie
Op onze reis naar het zuiden lijkt Ghana welvarender dan de andere landen die we na Marokko bezochten. Je ziet dat in alles terug zoals kwaliteit van wegen, het wagenpark, kwaliteit van huizen en andere gebouwen. Maar vooral ook de kleding van de mensen. Verder valt op dat er ontzettend veel te koop is aan luxe goederen, terwijl er in andere landen die we bezochten bijna alleen wordt gehandeld in eerste levens behoeften.
Ghana is een grotendeels christelijk land (70%), naast 20% islamieten. Je ziet het terug in de vele kerken, maar ook via de spreuken die je veelal op auto’s tegen komt.
Het land is ongeveer 6 keer zo groot als Nederland en telt rond de 30 miljoen inwoners. In Ghana is veel goud, het is zelfs het belangrijkste exportproduct. Maar ook aardolie(producten) en cacao dragen bij aan de welvaart van het land. Voor west Afrikaanse begrippen is toerisme ook een belangrijke inkomstenbron voor het land.
Grensovergang en Nzulezo
De grensovergang vanuit Ivoorkust verloopt soepeltjes, geen corruptie en alleen vriendelijke mensen. In Ghana kunnen we weer Engels spreken, dat vinden we fijn. Al snel over de grens bevindt zich een dorpje welke op palen is gebouwd in een meer…Nzulezo…dat willen we zien.
Vanuit het dorpje Beyin, is het buurdorp op stelten alleen per boot toegankelijk. Er is een kantoortje met parkeerterrein waar we kunnen overnachten. De volgende ochtend kopen we een kaartje en betalen voor de verplichte gids. Eigenlijk is direct te merken dat men hier gewend is aan toerisme. Men kijkt niet meer op van ons. De gids vertelt een klein verhaaltje en vooral waar we allemaal een fooi moeten geven. Mmm…
Via een prachtige vaarroute over open water en door dichtbegroeide jungle bereiken we het meer.
Even verderop zien we het dorp. Het bestaat uit bouwwerken op palen die allemaal met steigers aan elkaar verbonden zijn. Het dorp herbergt zo’n 500 bewoners en er is een heuse “hoofdstraat”. De mensen leven van de visserij en een stuk grond aan de andere kant van het meer waar ze akkerbouwproducten verbouwen.
In een kerkgebouw wordt ons een standaard verhaaltje voorgehouden en direct gevraagd een donatie voor de school te doen. We mogen dan onze naam in het “grote boek” schrijven.
Het is een prachtig dorpje, we hebben er genoten, maar toerisme heeft er inmiddels voor gezorgd dat de bewoners ons eigenlijk alleen nog als een lopende portemonnee zien.
Malaria
We hebben er al eens eerder iets over geschreven. Toen we in begin november 2022 het malariagebied, wat zo’n beetje bij Senegal begint, binnenreden zijn we begonnen met het slikken van preventieve medicijnen, Malerone. Maar binnen twee weken zaten we samen onder de huiduitslag. We hebben nogmaals alle voors en tegens afgewogen en besloten hiermee te stoppen. De Afrikanen zelf slikken het ook niet was één van onze argumenten. We zien we wel.
Maar nu in Ghana is het dan toch raak. Cor was al twee dagen niet helemaal fris en op dag 3 niet meer van bed te krijgen. Koorts 39,6 en de daarbij behorende ongemakken. We starten de kuur die we uit voorzorg mee hadden.
Uiteindelijk heeft het een dag of zeven geduurd. Conclusie, malaria is geen pretje, zeker 2,5 dag is een bed de enige comfortabele plek. Je gaat er niet dood aan, het is wel belangrijk er op tijd bij te zijn en een kuur te beginnen.
Nadat Cor weer was opgeknapt en we dachten dat we weer zorgeloos verder konden reizen, begon Grietje te kwakkelen. Ook Grietje reageerde positief op de test en was vervolgens ook een dag of drie aan bed gekluisterd met min of meer dezelfde klachten.
Lees ook: Reizen en Malaria | Alles wat je moet weten over malaria pillen
Lees ook: Vaccinaties voor een Wereldreis | Alles wat je moet weten
Accra
We brachten een kort bezoek aan Accra. Dit was eigenlijk uit nood geboren. We moesten wat boodschappen halen en een klusje aan de auto laten uitvoeren. In de tijd die we daarop moesten wachten pakten we een taxi naar één van de oudste wijken van de stad, James Town. De vuurtoren alhier was helaas wegens onderhoud gesloten.
Accra is met 5 miljoen inwoners een grote stad. Op veel plaatsen doet het modern, bijna westers aan. De straten worden bezet door een goed wagenpark, maar geen tuktuks, brommertjes of ezels. In de stad zijn de meeste straten geasfalteerd zodat er van stof nauwelijks sprake is. Het leven speelt zich in grote mate af op straat. Overal marktkramen met verkoop van zeer uiteenlopende producten. Een gezellige boel!
Opvallend vonden we de schoonheid in de stad. Je vindt nauwelijks rommel op straat, wel vuilnisbakken en containers. Toch is het niet overal netjes…de open riolen langs de straten stinken en op het vissersstrand lag een laag aangespoelde rotzooi van zeker 30 centimeter. Met de taxi passeerden we de gigantische vuilstortplaats waarop mensen wonen en leven. Maar al met al een redelijke stad om een poosje te vertoeven.
Op weg naar het noorden
Vanuit Accra rijden we in noordelijke richting eerst naar Kumasi. We nemen deze keer niet de doorgaande hoofdweg, (die overigens stikt van de vele vrachtwagens en gaten in het wegdek) maar deels een avontuurlijke binnenweg. We passeren dorpjes waar de mensen geen auto’s hebben en de wegen eigenlijk niet meer zijn dan brommer paadjes. Onderweg moeten we een vastgelopen vrachtwagentje met onze lier uit een greppel trekken om het smalle paadje weer begaanbaar te maken. Uiteindelijk bereiken we de Green Ranch, een resort aan de oever van Lake Bosumtwi, gerund door een Francaise. Liefhebbers kunnen hier zelfs paardrijden.
Wij genieten vooral van het prachtige uitzicht over het kratermeer. Lake Bosumtwi is het enige natuurlijke meer in Ghana.
Van Kumasi naar Adanwomase
We brengen een snel bezoek aan Kumasi, de tweede stad van Ghana. De stad oogt modern…wij maken alleen gebruik van de “Shoprite”, een supermarktketen met een aantal westerse producten.
Dan door naar Adanwomase, een bijzondere naam voor een dorpje waar ze “weven” tot kunst hebben verheven. Voor de gemiddeld 500 toeristen die ze er jaarlijks ontvangen hebben ze een waar “touristoffice” opgericht. Uiterst vriendelijke gidsen laten de kunst van het weven zien. Eerst een stuk geschiedenis wat reeds in de elfde eeuw begint. Het weven en de speciale techniek is typisch iets voor deze regio en het hele dorp profiteert ervan. Het wordt over het algemeen gedaan door jonge jongens die ontzettend vlug met hun handen zijn.
Naast het dorp bevindt zich een cacao plantage. Ook hier krijgen we alle ins en outs van cacao zaden en bonen te horen. Het meest opmerkelijke vonden we wel de productie van “garagezeep”. De overgebleven schillen van de cacaozaden worden verbrand. Het as wordt met water gekookt en daarna aangelengd met palmolie. Het is dan zeep wat uitermate geschikt is voor vette handen.
Verder naar het noorden
Op onze route naar het noorden overnachten we ondermeer naast de Fuller Falls. De watervallen zelf zijn niet de meest spectaculaire maar het plekje stijf naast het gekletter is best aangenaam. ‘s Ochtends komt er spontaan een man langs om een praatje te maken. Hij is samen met z’n vrouw achterop de brommer onderweg naar een begrafenis. Hij noemt deze dag steevast een “celebration”. De overledene is een 67-jarige oom. Hij vertelt over de tradities rondom het afscheid. Mannen zijn zwart gekleed en vrouwen zwart/rood.
Het is duidelijk zichtbaar dat er noordelijker meer moslims zijn en minder christenen. Je ziet er vele moskeeën en mannen, vrouwen en kinderen zijn veelal traditioneel gekleed. Ook het landschap is duidelijk veranderd. Hier geen uitbundige begroeiing meer, maar meer lagere struiken. Het tropisch regenwoud heeft plaatsgemaakt voor savanne.
Mole Nationaal Park
De grote bekende parken van Afrika bevinden zich zuidelijker op het continent. Maar het met ondermeer Nederlandse steun opgezette Mole National Park in het noordwesten van Ghana is zeker de moeite waard. Nabij het informatiecentrum kunnen we kamperen. De camping ligt er in vervallen toestand bij.
We starten de dag vroeg omdat we met de “morning-walking-tour” meewillen. Terwijl we de camper uitstappen als het nog pikkedonker is horen we geritsel vlakbij. Als onze ogen gewend zijn aan de duisternis zien we een enorme olifant voorbij lopend. Rustig, onderweg wat jonge bladeren en takken opetend, baant hij zich een weg langs de camper. Wauw, dat is nog eens wakker worden!
Als het licht is geworden lopen we de tour met gids gaan we op zoek en zien we nogmaals olifanten. De goede ervaren gids vertelt interessante verhalen. Bij en grote waterpoel stikt het van de -voor ons- bijzondere diersoorten. Terwijl olifanten zich wassen en afkoelen zien we impala’s, kleine zwijntjes, krokodillen, hagedissen en vele soorten prachtig gekleurde vogels.
We krijgen de kans om samen met een gids dieper het park in te gaan en er de nacht door te brengen. De gids rijdt ons voor op een brommer. Onderweg zien we vele impala’s wegschieten. Na anderhalf uur vinden we een mooie open spot om de nacht door te brengen. We maken eerst nog een rondje te voet en zien wederom vele diersoorten.
Terwijl de gids een kampvuurtje maakt genieten we van de ondergaande zon. Tijdens het avondeten kijken we naar sterren, vlammen van ons vuurtje en horen vooral stilte, de dieren slapen. Wat een genot!
De volgende ochtend is het nog maar nauwelijks licht, of onze gids roept ons. Hij heeft een olifant gespot. In onderbroek en op slippers gaan we op zoek naar het beest. Maar kennelijk is hij te snel voor ons en moeten we het doen met z’n voetafdrukken. Op de weg terug spotten we nog een groep buffels.
Blanken, voorrang!
Na ons bezoek aan NP Mole gaan we weer in zuidelijke richting, maar nu langs de oostzijde van het land. We nemen daarvoor binnenwegen om van de dorpjes, de bevolking met hun tradities en landschappen te genieten.
We zijn een beetje van de Ghanezen gaan houden. Ze zwaaien vriendelijk, zijn erg behulpzaam maar nooit opdringerig of bedelend. Ze hebben extra respect voor blanken, wat natuurlijk onnodig is. Daar voelen we ons ongemakkelijk bij. Onderweg zwaaien ze meestal uitbundig en wij hebben het als “Sinterklazen” erg druk met terugzwaaien.
Toen we bij de ferry van Dumbai waren om de Volta-rivier over te steken kregen we als blanke vreemdelingen een regelrechte voorkeursbehandeling. Er stond een behoorlijke rij vrachtwagens, bussen en voetgangers die allemaal met de ferry meewilden. Bovendien was het een enorme chaos. Toen we het formaat van de ferry zagen realiseerden we ons dat lang niet iedereen mee kon.
Er kwam een jongen aangelopen die ons maande hem te volgen. We reden tussen al het wachtende verkeer door en kwamen bijna vooraan zodat we meekonden. Waarom? Kennelijk omdat ze blanke toeristen in de watten willen leggen.
Eenmaal op de overvolle boot komt dezelfde jongen naar ons toe en vraagt hem te volgen, de trap op richting de stuurhut. Vanuit hier hebben we een fantastisch uitzicht over de ferry, het water en de aanleg plaats. We maken een praatje met de kapitein. Wederom zijn we als blanke toeristen in een bevoorrechte positie.
Nadat we de boot hebben verlaten gaan we op zoek naar een plekje voor de nacht. iOverlander geeft hier geen aanwijzingen, dus gaan we zelf op zoek. In een willekeurig dorp vragen we naar een plekje. De mensen zijn super behulpzaam. We moeten ons maar even melden bij de “chief of the community”, zegt een lokale voorbijganger. De “chief” is erg vriendelijk en heet ons van harte welkom. We kunnen naast het medisch centrum wel een nachtje staan.
Conclusie
Ghana is een land met erg aardige mensen. Ze willen je oprecht helpen en geven je het gevoel enorm welkom te zijn. Er zijn diverse checkpoints, maar de dienders hebben alleen interesse in privézaken. Het verschil tussen noord en zuid is aanmerkelijk, zowel wat natuur betreft als de religieuze uitingen. Het land is duidelijk welvarender dan vele andere landen in west Afrika.
Ghana is een prachtig en gemakkelijk land om als overlander te doorkruisen. Voor toeristen met een beperkte tijd is er veel te ontdekken, van de zuidelijke stranden, slavenverleden, Accra, watervallen, berggebieden tot het prachtige NP Mole. Ook zijn er voor toeristen zonder eigen overnachtingsmogelijkheden voldoende kwalitatieve accommodaties door heel het land.
Wij vinden het een aanrader!
