Die prachtige mensen, de vrolijke kleuren, de geweldige hoofdtooien. Meer dan 800 talen en evenveel verschillende tribes, met allemaal hun eigen cultuur. Dé reden dat ik al jaren droom om naar Papoea-Nieuw-Guinea te gaan. Na een week bij de Huli Wigmen te zijn verbleven is het nu tijd om een aantal van die meer dan 800 tribes te zien. Dat doen we tijdens de Mount Hagen show; een show waar tribes in een sing-sing hun pracht en praal laten zien. Door de mooiste make-up op te smeren, de meest fantastische hoofdtooien te dragen en de meest uitdagende dansen uit te voeren. Dit leek hen een goed idee in plaats van te vechten, en daar kan ik het niet mee oneens zijn.
Lees ook: Informatie en eerste kennismaking met Papoea-Nieuw-Guinea
Wat is een sing-sing?
Sing-sing is een bijeenkomst van enkele stammen of dorpen in Papoea-Nieuw-Guinea. Mensen komen bij elkaar om hun verschillende cultuur, dans en muziek te laten zien. Het doel van deze bijeenkomsten is om op vreedzame wijze tradities te delen, aangezien elk eiland, regio en soms zelfs dorp zijn eigen dans heeft. Dorpelingen schilderen en versieren zichzelf voor zang-zingen die ze maar één keer per jaar hebben.
Vroeger vochten de verschillende stammen met elkaar. Inmiddels hebben ze de speren neergelegd en de danspasjes opgepakt.
De grootste sing-sing van het land
Mount Hagen is met 46.250 inwoners, de derde grootste stad van Papoea-Nieuw-Guinea. Het is de hoofdstad van de provincie West Highlands en ligt in de grote vruchtbare Wahgi-vallei in het centrale vasteland van Papoea-Nieuw-Guinea, op een hoogte van 1.677 m.
De stad is vernoemd naar de oude geërodeerde vulkaan Mount Hagen, ongeveer 24 kilometer ten noordwesten van de stad. En de vulkaan is weer vernoemd naar de Duitse koloniale officier Curt von Hagen.
De Mount Hagen Cultural Show werd voor het eerst georganiseerd in 1964 door veel verschillende stammen uit de Western Highlands Province. De show was bedoeld om de culturele ervaring met elkaar te delen en de altijd aanwezige vijandigheid en vijandschap tussen stammen te kalmeren door alle stammen samen te brengen in één cultureel evenement om de positieve kant van het leven te laten zien en de diversiteit van culturen onder de inboorlingen te vieren. En dat is aardig gelukt.
Op naar het feestje!
Omdat onze auto er wederom mee kapte, kwamen we iets later aan, maar nog net op tijd om te zien hoe iedereen zich klaarmaakt voor de grote sing-sing. Na het opmaken is het tijd om naar het veld te gaan waar het allemaal gaat gebeuren. Niet iedereen mag het veld op. Behalve de dansende groepen mogen alleen mensen met een kaartje het veld betreden. Dit is vaak te duur voor de lokale bevolking en dus zie je vooral veel witte toeristen met grote camera’s binnen. Dat wil niet zeggen dat de mensen uit Mount Hagen en omliggende dorpen niets meekrijgen. In tegendeel. Zij zitten allemaal op heuveltjes om het veld heen en hebben wellicht het mooiste uitzicht.
Vanaf de heuveltjes zie je alle stammen hun dansen uitvoeren, de zang weergalmd door alle straten van Mount Hagen en het briesje bereikt wel de heuvels, maar niet het veld.
Wij zijn dus op het veld, in de bloedhitte en zonder zonnebrand. Het is er hartstikke gezellig, er zijn kraampjes met souvenirs en ook vinden we er wat eten en drinken. De groepen dansen om en om, zingen uit volle borst en vinden het maar wat leuk om met ons op de foto te gaan. En wij met hen natuurlijk.
De winnaar van de sing-sing
Er zijn zo’n 100 stammen aanwezig die vreedzaam hun culturele tradities door middel van kostuums, dans en muziek delen. Vermomd in antropomorfe bodypaint, gekleed in de meest kleurrijke hoofdtooien, sieraden gemaakt van schelpen en slagtanden van zwijnen en rokken gemaakt van bladeren en bont, voeren de groepen hun oerdansen uit. De stam die het meeste applaus en de grootste reactie van het publiek oogst, wint.
Als de Huli Wigmen het toneel betreden, hun dans uitvoeren en hun krijgers kreten laten klinken is het al snel duidelijk. Niet heel gek natuurlijk, Mount Hagen ligt immers in het gebied van de grootste stam van het land. Daarnaast is het ook gewoon te gek om te zien. De Huli Wigmen springen hoog in de lucht, de veren van paradijsvogels op hun hoofden bewegen sierlijk door de lucht en de kreten zijn, zelfs nu, nog angstaanjagend. Wij kunnen ons voorstellen dat je je wel twee keer bedenkt om te vechten met de Huli Wigmen krijgers als je deze geluiden hoort.
Lees ook: De Huli Wigmen van Papoea-Nieuw-Guinea
Meer avontuur? Volg ons!
Voor de wildste avonturen, meeslepende verhalen en (te) gekke plekken volg je ons op www.mygrations.nl en Instagram. Op dit moment rijden we met een Volkswagen Bus naar China over de eeuwenoude handelsroute; The Silk Road.
