Over mandarijnen die eerst geteld dienen te worden, het leven over een andere boeg en toch weer nieuwe toekomstplannen.
‘Ik ga weg’, zei m’n vriend. Ik hoorde mezelf de laatste slok koffie doorslikken en zette de beker op tafel. De zon scheen fel de boot binnen.
‘Weg? Waarheen?’ vroeg ik.
‘Naar m’n ouders.’ Hij stopte wat spullen in z’n rugzak en deed de hond de riem om. De hond keek onschuldig voor zich uit en kwispelde even toen ik hem aankeek.
‘We kunnen er toch over praten?’ opperde ik, terugdenkend aan de ruzie van gisteravond. ‘We hadden het gisteren nog over goede afspraken maken’, vulde ik aan. Praten was geen optie. Hij moest nadenken en er even tussenuit. Met een kus en een traan stapte hij de boot uit. Ik keek ze nog na, maar zowel de hond als hij keken niet om. M’n gevoel zei dat het niet goed was. Alsof hij al besloten had. Het bleef die dag net zo stil als de natuurplek waar ik nu alleen was.
Lees ook: Wonen op een boot | Dit is Sem de Labri
Lees ook: Wonen op een boot | Zou je dat nou wel doen?!
Lees ook: Wonen op een boot | Ongewenst bezoek, beroerde nachten en tóch die vrijheid
Mandilijn?
‘Juf, mag ik ook een stuk mandilijn?’ Ik schrik op uit gedachten. Aan m’n nieuwe baan in de klas moet ik nog een beetje wennen. De omstandigheden thuis beïnvloedden m’n nachten en concentratie nogal, iets wat niet meehelpt bij een nieuwe baan. En normaal gesproken werk ik met volwassenen met een beperking, nu sta ik deels in een kleuterklas en deels bij de bovenbouw. De juf kijkt glimlachend naar het vijfjarige jochie dat voor haar staat. Ze legt uit dat iedereen straks na de rekenles mandarijn krijgt. Ze gaat verder met het verdelen van de partjes en vraagt de kinderen mee te tellen. ‘Eééén … Téééé …’ volgt het jochie gedreven, wetende dat hij straks beloond zal worden.
Nooit probleemloos
Helemaal probleemloos is onze relatie eigenlijk nooit geweest. En ik moet toegeven dat de spanning van de laatste tijd me ook geen goed deden. We zijn al een keer eerder uit elkaar geweest door opstapeling van gebeurtenissen en het feit dat hij niet altijd helemaal eerlijk is geweest. Maar liefde kruipt waar het niet gaan kan en misschien hoopte ik op beter. Maar de spanning bouwde opnieuw op. Die ging in m’n lichaam zitten en tussen ons in staan.
Ergens wist ik misschien wel dat het geen lange toekomst zou hebben. Door de verandering in onze woonsituatie, zijn we zelf ook veranderd. De verschillen werden groter, en uiteindelijk te groot. Waar hij vooral van het huiselijke hield, genoot ik erg van het weggaan. Hoewel ik altijd heb gezegd m’n eigen dingen te willen blijven doen in een relatie, vond hij dat steeds lastiger. Zijn sociale wereld was klein en hij had geen werk. Mijn werk was juist druk en m’n sociale leven groeide. We kozen er samen voor om op een bootje te gaan wonen, maar nu stond ik er toch echt alleen voor.
Een op een-begeleiding
‘Ik vind er niks aan’, zegt m’n cliënt. Ik bied hem een op een-begeleiding in de klas. Hij is zes jaar en heeft gedragsproblemen. Het is aan mij om hem letterlijk bij de les te houden. Iets wat – naast al die mandarijnen – nogal een beproeving kan zijn.
‘Gewoon op je stoel blijven zitten en meedoen. Straks krijg je mandarijn’, zei ik, terwijl ik hem terug naar zijn stoel begeleid.
‘Ik vind het stom!’ Zei hij boos en stond weer op.
‘Zitten!’ riep ik en ik wees naar zijn stoel. Even dacht ik er over na hem uit te leggen dat een strandende relatie stommer is, maar ik laat het. De juf keek mijn kant uit, de jongen ging zitten. Blijkbaar was ik duidelijk genoeg.
Alleen verder, en nu?
Het hoge woord was eruit: m’n vriend kwam niet meer terug en de relatie is voorbij. Na het een paar dagen te laten zakken, ben ik dingen gaan uitzoeken en gaan delen dat ik alleen verderging. Een vriend heeft me geholpen de boot naar het centrum te varen. Daar kon hij aan het slot, betaalde ik per nacht en had ik alles bij de hand.
Eerst alles maar weer eens op de rit, dan nadenken over de toekomst. Zelfde principe als bij de mandarijnen: eerst tellen, dan opeten. Hoe stom het ook is.
Lees ook: Wonen op een boot | Dit is Sem de Labri
Lees ook: Wonen op een boot | Zou je dat nou wel doen?!
Lees ook: Wonen op een boot | Ongewenst bezoek, beroerde nachten en tóch die vrijheid
