Ons gaan voort met ons oorlandtoer Afrika in Namibië. Ons (Cor en Grietje van NoFear Travel), reis saam ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder. Die Afrika-kontinent is die Mekka vir 'oorland' met baie uitdagende roetes en pragtige bestemmings. Die eerste Afrika-land wat ons tydens ons reis na besoek het Suid-Afrika teenwoordig is Marokko, gevolg deur MAURITANIE, Senegal, Mali, Guinee, Sierra Leone, Liberië, Ivoorkus en Ghana. Na 'n oornagplek in Nederland gaan ons voort met ons oorlandreis deur Afrika. Ons het verder gery Togo, Benin, Nigerië, Kameroen, Gaboen, Kongo-Brazzaville, Angola, Zambië en Botswana.
Ons het nou in Botswana se buurland aangekom: Namibië. In hierdie artikel kan jy lees oor ons ervaring om in Namibië te land. Soos jy van ons gewoond is, begin jy nou weer na die video kyk.
Lees ook: Reisroete Namibië 2 tot 5 weke | Voorbeeld van roetes en wenke
Eers 'n klein inleiding tot die land
Namibië, een van die gewildste vakansiebestemmings op die vasteland van Afrika. Ons het by baie mense rondom ons gehoor dat hulle al ooit daar was of die begeerte gehad het om soontoe te gaan. Daar is reeds talle boeke, reisverhale en kaarte gemaak. Wat voeg ons nog daarby? Wel, ons sal dit probeer met ons ervarings in kombinasie met ons manier van reis...oorland in ons eie huis op vier kragtige wiele waar tyd geen voorwerp is nie!
Wat oppervlakte betref, is Namibië ongeveer 21 keer so groot soos Nederland en het “slegs” 2,5 miljoen inwoners. Weereens 'n land met baie spasie.
Die land is eers gekoloniseer deur Nederlandssprekende Suid-Afrikaners (19de eeu) en later deur die Duitsers wat die gebied Duits-Suidwes-Afrika genoem het. Vervolgens is die huidige Namibië tydens die Eerste Wêreldoorlog deur Suid-Afrika verower.
Die Suid-Afrikaanse apartheidsbeleid is ook in Namibië geïmplementeer en terselfdertyd was daar toenemende weerstand teen kolonisasie. Eers in 1990 het die land werklik onafhanklik geword en die naam Namibië gekry. Sedertdien is dit stabiel demokraties.
Die huidige amptelike taal is Engels, terwyl Duits en Afrikaans ook amptelike tale voor onafhanklikheid was. Ons merk op dat beide Duits en Afrikaans steeds wyd gepraat word.
Die land het uiteenlopende landskappe soos woestyn, halfwoestyn, steppe en vleilande. Saam met die gepaardgaande klimaatverskille en plantegroeiverskille is dit 'n gevarieerde land.
Die Nabiese dollar is aan die Suid-Afrikaanse Rand gekoppel en het dus dieselfde waarde.
Akkerbou en tuinbou is kwalik moontlik weens die klimaat en grondtoestande. Veeteelt vir vleis, aan die ander kant, is. Diamantmyne en toerisme maak 'n groot deel van die staatsinkomste uit. Meer as ’n miljoen toeriste besoek die land elke jaar, van wie die meeste Duitsers en Suid-Afrikaners is.
Die verskil tussen ryk en arm is groot in die land. Daar word ook gesê dat die ryk bevolking “ryk” is in die weste, terwyl sowat 43% van die bevolking as arm geklassifiseer kan word en in sinkhuise met gedeelde sanitêre geriewe en waterpompe woon.
Eerste groot dorpie: Gobabis
Ons vergelyk onvermydelik 'n land met ons ervarings in vorige lande wat ons besoek het. En vir ons is Botswana die varsste in ons herinneringe. In Gobabis, die eerste groot dorpie na die grens, sien en ervaar ons weer baie smekende kinders, soms ook volwassenes. Ons was op baie plekke in Wes-Afrika gewoond hieraan, maar glad nie of glad nie in Zambië en Botswana nie. Ons word verskeie kere deur wit mense gevra om niks te gee nie. Ons probeer onsself daarvan afsluit, maar as wit vreemdelinge is ons ekstra aantreklik vir bedelkinders. En hulle weet nie hoe om op te hou nie.
Dit wys dadelik die verskil tussen ryk en arm.
Verder, baie moderne winkels, "nee" is skaars te koop. Ons ontmoet baie vriendelike, hulpvaardige mense.
Die tekste in die strate, op winkels en advertensieborde verklap dadelik die verhouding met Suid-Afrika en Duitsland.
Name soos Keetmanshoop, Buitepos en Mariental laat jou besef jy is “nie ver” van hierdie lande nie.
Windhoek
Die hoofstad Windhoek met sowat 350.000 XNUMX inwoners bevestig ook die verdeling tussen ryk en arm. Die stad is baie netjies, georganiseerd en skoon. Die breë paaie met dikwels groter motors en gedissiplineerde bestuurders is 'n plesier om op te ry.
Die Urban Campsite is selfs vir ons 'n verrassing. Met pragtige plaveisel, groen en sanitêre geriewe waarvoor jy “Jy” sê. Rustig geleë aan die rand van die sentrum met 'n baie knus kroeg en klein swembad.
Die verskeidenheid winkels in Windhoek is geensins minderwaardig as dié van 'n westerse stad nie.
Ons doen 'n paar boodskappe by die Grove Mall in die suide van die stad. Die goedere in die supermark word so pragtig uitgestal en die atmosfeer is so ontspanne dat dit ons gulsig maak.
Maar ook hier sien jy net wit verbruikers wat deur swart werknemers bedien word.
Natuur in
Ons verlaat Windhoek in 'n suidelike rigting. Eintlik het ons nog nie regtig 'n doelwit nie. Ons wil net alles rondom ons in volkome vryheid geniet. En ons doen! Die landskap verander vinnig, weg met die geboue! Bergagtig, heuwelagtige, eindelose uitsigte en rooi sandduine, ons ervaar dit alles binne 'n afstand van sowat 200 kilometer.
Die paaie is deels asfalt en deels gruis, maar daar is nêrens baie verkeer nie. Ons kry minder as twintig motors op die hele roete teë. Die grondpaaie is van perfekte gehalte, ons het dit nog nie so in die res van Afrika gesien nie. Ons dink terug aan Australië waar die paaie en landskappe nogal eenders is.
Dordabis
Langs die pad sien ons geen geboue nie en skaars mense, totdat ons op 'n dorpie met die naam Dordabis afkom. Ons besluit om 'n toebroodjie hier, net buite die dorpie, onder 'n boom te eet.
Twee kinders kom verbygestap en smeek vir 'n oomblik, maar dan gaan sit hulle rustig saam met ons onder die boom. Waarskynlik wag vir...
’n Man kom aan, wat blyk die pa te wees. Hy praat redelike Engels. Hy sê hy is honger en dors, net soos sy kinders.
Omdat ons dink die hele dorp is nogal honger, sal ons nie daarin ingaan nie. Ons begin gesels en stel voor dat hy ons 'n toer deur die dorp gee. Vir 'n fooi. Hy aanvaar dit gretig. En so 'n bietjie later stap ons deur die dorpie wat van ou hout en sinkplate gemaak is. “Charles”, dit is die naam van ons dorpenaar wat pas bevorder is tot gids, sê: “Die grond rondom die dorp is alles in besit van een groot boer. ’n Paar dorpenaars werk daar, maar die oorgrote meerderheid is werkloos. Ons het niks hier nie, dit is elke dag ’n stryd om die kinders te voed.”
Inderdaad, die mense in die dorp doen niks. Hulle kuier saam onder bome en skuilings om hulself teen die hitte te beskerm.
Charles wys sy eie huis. Dit is 'n dakplaathut wat 2,5x2,5 meet. Dit het 'n 2 by 2 bed.Hulle slaap saam met die twee kinders op die dubbelbed.
Ons stap verder deur die dorpie en ons merk hoe vriendelik die mense is. Geen afkeer van ons as ryk wit mense nie.
Ons gee vir Charles 'n mooi vergoeding en hy straal van oor tot oor.
Hardapdam en besoek melkplaas
Verder suid kom ons by die Hardapdam. 'n Restaurant is hier gebou en 'n paar staptoere is uiteengesit. Die restaurant is oop en bied 'n mooi oorsig van die dam en die meer daaragter.
Die water is baie laag.
Ons is die enigste gaste en ons kry 'n neerdrukkende gevoel. Nee, nie 'n plek vir ons om langer te bly nie.
Wanneer ons vertrek ry ons deur 'n area wat buitengewoon groen is. Ons sien baie mielielande wat almal "lewendig" gehou word deur 'n vernuftige besproeiingstelsel wat deur die water agter die dam gevoed word.
Dis vreemd om deur 'n area te ry waar dit skielik so groen is terwyl die res van die area beendroog is.
Skielik word ons oë getrek na 'n paar enorme skure in die verte. Ons ry soontoe en dit blyk die stalle van 'n groot melkplaas te wees.
Alles is styf omhein en streng bewaak.
Ons waag die duik en vra by die ingang of ons kan rondkyk. So ’n geleentheid laat ons boer se bloed vinniger vloei.
Dis baie amptelik. 'n Bestuurder word gebel en daag 10 minute later op.
Ons sê vir hom ons stel belang in 'n toer en hy kom dadelik saam.
Die bestuurder wys hoe die voer gestoor word en verduidelik die samestelling daarvan, met mielies as hoofbestanddeel.
Hulle het 1200 3000 hektaar grond, 2000 60 beeste, insluitend XNUMX XNUMX melkkoeie, en XNUMX werknemers.
Die melkkoeie (Fries en Holstein) word 3 keer per dag in 'n 68-stalletjie-karrousel gemelk. Geen robotte hier nie, arbeid in Namibië is relatief goedkoop.
Ons is verstom, die bestuurder vertel dat hulle die enigste melkproduserende maatskappy in Namibië is en verskaf aan die enigste suiwelfabriek in Windhoek, waar drinkmelk en jogurt gemaak word. Ons eie tenkwa ry elke dag twee keer op en af tussen die plaas en Windhoek.
Die skuur waar die masjiene geleë is, is ook indrukwekkend. Baie trekkers, saai- en oesmasjiene. Hulle het hul eie corn chopper en combain.
Die meeste masjiene word uit Duitsland ingevoer. Hulle het 'n werktuigkundige wat van Duitsland af invlieg vir groot onderhoud.
Die grootste bedreiging is droogte. As dit nie gou reën nie en die meer agter die dam word weer vol water, loop die mielie-oes gevaar om te misluk.
Die enigste alternatief is om voer uit Suid-Afrika in te voer, wat die koste natuurlik geweldig gaan verhoog.
Intussen hoop hulle elke dag op ’n goeie hoeveelheid neerslae.
Ons bedank die bestuurder vir 'n fantastiese insig in hul geselskap en gaan voort na die Naukluftberge.
Stap in die berge van die Namib Naukluft NP
In die weste lê die Namib-Naukluft Nasionale Park, 'n beskermde natuurreservaat wat gedeeltelik uit berge bestaan.
Die omgewing is baie droog. Die berge is beige-rooi-geel. Rotsagtig met skaars plantegroei. Tog slaag 'n aantal dier- en plantspesies daarin om hier te oorleef. Wie sien in elk geval sebras, koedoes en 'n paar oulike marmotagtige diere?
Dit is nogal 'n uitdaging hier vir mense en diere, met 36-38 grade elke dag. Gelukkig koel dit bietjie af in die nag.
Nietemin trek ons hier 'n paar keer stapskoene aan, neem 'n redelike hoeveelheid water saam en gaan die berge in. Ook goed vir ons slaaptoestand.
Trouens, hier is die eerste ernstig gemerkte staproetes sedert Marokko op ons reis langs die Wes-Afrikaanse weskus.
Ons stap verskeie roetes met name soos Olive Trail, Kudu Trail en Quiver Trail met afstande tussen 7 en 14 kilometer. Boonop moet ons 'n paar hoogtemeters oorkom, wat 'n aansienlike uitwerking op ons sweetproduksie het.
Maar die belonings is groot, fenomenale uitsigte, veral op die hoogste punte. Die Kokerboom is baie spesiaal met sy dik stam. Jy wonder hoe hy met so min water op die rotse kan oorleef.
Olyfroete
Ons was so beïndruk deur die Olive-roete dat ons die stap afsonderlik hier noem. Die stap is binne die parkgrense en jy moet dus 'n permit koop (NAM$ 350, 2 persone en motor)
Die lengte is ongeveer 10 kilometer en daar is ongeveer 400 meter se hoogtetoename.
Maar o, wat 'n spesiale stap. Die eerste drie kilometer klim jy stadig na bo, so 1800 meter. Die paadjie is maklik loopbaar met pragtige uitsigte. Op die top van die plato is die wêreld so wyd ... ongelooflik.
Ons is gelukkig met die weer, wat beteken dit is bewolk. Minder mooi vir die foto's, maar baie lekkerder vir die temperatuur.
Na die plato sak ons stadig af in 'n kloof, wat wissel in breedte. Sommige olyfbome groei in die kloof, soos die naam van die baan reeds voorgestel het. Maar wat ons betref, kon hulle die stap beter "1000 kleure" of "reënboogbaan" genoem het. Jy sal soveel verskillende kleure en vorms van rots hier vind. Asemrowend. Hier het erosie en miljarde jare se tyd 'n fantastiese nalatenskap gelaat.
Die hoogtepunte van hierdie stap is duidelik in die kloof.
Die baan is goed gemerk. In die kloof moet jy kort-kort jou hande gebruik om oor ’n paar klippe te klim. Op een plek is daar 'n klein area van oorhangende rots waar 'n ketting gemonteer is vir 'n mate van ondersteuning.
Na die kloof, wat baie ooohs en aaahs produseer, keer die paadjie terug na die parkeerterrein.
Hierdie stap is in ons top 10!
Die C14 van Solitaire na Walvisbaai
“Die C14 is ’n pad wat jy seker gery het.” Dit is 'n ware ervaring. Maar voor ons vertrek van ons lodge - waar ons fantasties gebly het - raai die eienaar ons aan om 'n entjie verder te ry. Ons gaan dan deur die “Spreedshoogtepas”, wat ons beslis nie moet mis nie.
Die betrokke pas is inderdaad 'n besonderse ervaring. Om die waarheid te sê, ons het nie eers 'n bietjie klim opgemerk nie, totdat ons by die bopunt van die pas aangekom het. My hemel, wat 'n uitsig oor die gedeeltelik plat land met hier en daar uitstaande berge. Asemrowend! En weereens geluk met die weer. Helder en droog vandag. Hoe ver kan jy sien?
Ons neem die een foto en film na die ander.
Ons daal geleidelik terug na die “grondvloer”, wat terloops nogal steil is. Om te keer dat ons 3,5 ton kampeerder weghardloop, kry ons remme swaar.
Dan draai ons op die C14, terug na Solitaire, 'n klein nedersetting met 'n vulstasie, lodge en 'n kafee met heerlike appeltert. Die plek, in die middel van nêrens, het uiters gewild onder toeriste geword weens 'n Nederlander wat appeltert daar bekend gestel het. Dit smaak eintlik heerlik!
Hou dan aan op die C14 in die rigting van Walvisbaai.
Die grondpad is maklik om op te ry, ja, hier en daar bietjie geriffel, maar dit behoort nie die pret te bederf nie.
Die berge in die agtergrond is indrukwekkend. Verskillende vorms, verskillende kleure ... pragtig!
Ons klim weer op en ry oor 'n pas genaamd "Gaub pas". En neem weer foto's...
Ons gaan verby die “Steenbokskeerkring”, die Steenbokskeerkring. Dit is die son se maksimum suidelike posisie, wanneer dit die kortste dag in die Noordelike Halfrond is.
Geleidelik word die area platter met hier en daar uitstaande berge waarteen duine met rooi sand gevorm het.
Dit neem ons 'n bietjie te lank om Walvisbaai te bereik, so ons draai regs iewers die sand in waar ons na 'n kilometer 'n plekkie agter 'n heuwel in die middel van die woestyn kry vir die nag.
'n Pragtige plek, bo-op die koppie het ons 'n pragtige uitsig en geniet die sonsondergang.
En wanneer dit regtig donker is, verskyn miljoene sterre in die lug. Geen ligbesoedeling hier nie, sitplekke in die teruggeleë posisie!
Walvisbaai
Ons het reeds geweet dat Namibië gewild is onder Duitsers.Die kusdorpe Walvisbaai en Swakopmund is uitstekende voorbeelde hiervan. In Walvisbaai oornag ons by 'n kampplek wat in die middel van die woongebied naby die strandmeer geleë is.
Die reguit genommerde strate word "paaie" genoem en die strate reghoekig daarmee word "strate" genoem, na die Amerikaanse voorbeeld.
Die villa's is reguit en styf gepleister. Duitse soliditeit is hier naby.
In elk geval, ons geniet die duisende flaminke wat langs die boulevard in die vlak water staan. Wat 'n pragtige gesig.
Vanaf die boulevard het jy 'n uitsig oor die diepsee hawe waar verskeie groot skepe vasmeer en daar selfs 'n vaartuig is.
Suid van die stad is dit die soutbedryf wat die horison bepaal. Soutmere wat mooi pienk word en soutbulte wat so hoog soos 'n kerktoring is. Groot trokke vol sout ry heen en weer.
Die meeste toeriste neem 'n toer na Sandwich Harbour, wat sowat 50 kilometer suid van Walvisbaai is.
Ons wil beslis ook soontoe gaan, maar sal wag tot 'n tweede besoek hier. Ons kom terug!
Van Walvisbaai na Windhoek via die C28
Vanaf Walvisbaai ry ons terug Windhoek toe. Dit sal ons ongeveer 3 dae neem. Daar is eintlik 3 roetes wat jy kan neem. Ons vat die roete met die mooiste landskappe.
Eers gaan ons verby 'n gebied wat baie soos 'n maanlandskap lyk, hoewel ons nog nie daar was nie. Baie spesiaal. Toeriste van Swakopmund en hul toergidse het ook hierdie plek gevind. Hulle klim almal hier uit en staan in die ry vir 'n foto.
Daar is niemand anders 'n entjie verder nie, so ons neem ons foto's daar in vrede.
Weer vasgesit
Die landskappe verander soms baie vinnig hier. Ons loop vas in die sand naby die "Flintstone-grotte". Die gebruikte paaie is nogal moeilik. Maar om om te draai moes ons 'n rukkie van die baan af. Dit het ook opgedroog en kliphard gelyk ...
Maar dit was die bokant, onder was net diep, los sand.
Verrassing, rotsvas!
’n Verbyganger het probeer help, maar sy motor blyk te lig te wees. Na 'n halfuur se grawe en met behulp van ons sandplate het ons weer losgekom. 'n Entjie verder het ons 'n pragtige plek vir die nag ontdek.
Rotsbeelde
Die volgende oggend gaan ons verder op die C28 tot by die beginpunt van 'n stap genaamd "Rock Sculptures". 'n Pragtige stappie waar ons weer sien hoe erosie sy merk gelaat het.
Terloops, dit is so te sê warm, skroeiend warm.
Gelukkig het ons 'n buitestort by die kampeerder sodat ons kan afspoel voordat ons verder gaan.
Stap: Rotsbeelde, 8 kilometer, 'n bietjie klim, maklik om te doen. Amptelik het jy 'n "permit" nodig wat jy in Windhoek of Swakomund kan kry, ons was stout.
Bosua-pas
Ons gaan weer verder met asemrowende uitsigte na Windhoek. Hiervoor moet ons die Bosuapas oorsteek. En dit is geen straf nie, weereens word ons beloon met die mooiste landskappe en uitsigte. Op die hoogste punt is daar 'n uitsigpunt waar ons ook kan oornag.
'n Fantastiese plek met eersteklas uitsigte oor die omliggende berge. En so bereik ons Windhoek, waar ons Ben en Erna ontmoet (het voorheen reisvriende ontmoet) en lekker saam met hulle kuier.
In Windhoek haal ons ons twee seuns en vriendin Lisa van die lughawe af en begin deel twee van ons reis saam deur Namibië. Meer daaroor later.
Lees ook: Voorbereidingsreis na Namibië | Beste reistyd, paklys en meer
Dink jy daaraan om ons voetspore te volg en 'n 4x4 met daktent of 'n kampeerder saam met vriende, lewensmaat of familie te huur? Vra dan gratis en sonder verpligting dien 'n kwotasie by Travelhome van ANWB in. Travelhome bied beide 4x4's met daktente en volwaardige gesinskampeerders.
- Beste manier om Namibië te ontdek
- Onafhanklik of pasgemaak
- Kundige advies van spesialiste
- Volledige kwotasie sonder verborge kostes
