Oorlanding in Kongo-Brazzaville | NoFear Travel in Africa (19)

Oorlanding in Kongo-Brazzaville. Ons (Cor en Grietje van NoFear Travel), reis saam ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder deur Afrika. Die Afrika-kontinent is die Mekka vir 'oorland' met baie uitdagende roetes en pragtige bestemmings. Die eerste Afrika-land wat ons tydens ons reis na besoek het Suid-Afrika teenwoordig is Marokko, gevolg deur MAURITANIE, Senegal, Guinee, Sierra Leone, Liberië, Ivoorkus en Ghana. Na 'n oornagplek in Nederland gaan ons voort met ons oorlandreis deur Afrika. Ons het verder gery Togo, Benin, Nigerië, Kameroen en Gaboen en het nou ingekom Kongo-Brazzaville. Jy kan alles daaroor lees in hierdie artikel.

Soos jy van ons gewoond is, begin jy nou weer na die video kyk.

Oor Kongo-Brazzaville

Voordat ons die grens van Gaboen oorsteek, het ons weer die twee Kongo's ingekyk. Daar is 'n RDC (Demokratiese Republiek van die Kongo) en DRK (Demokratiese Republiek van die Kongo). Name wat daarop dui dat die twee lande iets in gemeen het, maar dit is skaars die geval. 

Die twee lande word dikwels uitmekaar gehou deur hul name die hoofstede om daarby te voeg. Dus Kongo-Brazzaville en Kongo-Kinshasa. Ons gaan eers na sy klein vriendelike boetie: Kongo Brazzaville!

Die land word deur sowat 4 miljoen mense bewoon, van wie die meeste in die twee groot stede, Brazzaville en Pointe-Noir, woon. Die gebied is vergelykbaar met 8 keer die grootte van Nederland, wat dit 'n ylbevolkte land maak.

Lees ook: Wêreldse | Hoeveel lande het Afrika? Lys van lande + bevolking

Grensoorgang Gaboen – Kongo-Brazzaville

Die uitstamp aan die Gaboense kant verloop baie glad en doeltreffend. Die seëls vir Kongo Brazzaville 'n bietjie stadiger. Ons het nog nooit iemand so lank na 'n paspoort sien staar en so stadig skryf nie.

Ons benodig vyf verskillende kantore hiervoor. Geen elektrisiteit, geen rekenaars nie...so alle paspoortbesonderhede moet vyf keer met die hand in 'n groot boek geskryf word. Gelukkig is die werknemers super vriendelik en behulpsaam. Solank jy kalm bly, is dit die lekkerste grens nóg.

Ons kan ook dadelik 'n nuwe SIM-kaart by die grens koop.

Oorlanding in Kongo-Brazzaville

Die pad is hoofsaaklik 'n gruis/sandpad van verskillende kwaliteite. Dit is 30 September en die einde van die droë seisoen. Almal sê die reën kom. Die omgewing is 'n verskeidenheid van uitsigte en dan 'n paar woude. Ons dink dis lekker dat dit weer bietjie meer oop is.

Die huise hier is van rooi baksteen, 'n konstruksie wat ons nog nie voorheen gesien het nie. Dit is netjies om die huise en mense waai vriendelik. Ons voel eintlik reg tuis! 

Uitdagende roete deur die suide 

Ons kies om 'n roete reguit deur die suide van die land te neem. Die digitale padkaarte wat ons gebruik is nie altyd op datum nie. Ons moet dus op die plaaslike inwoners staatmaak om ons die pad te wys. Dit is dikwels die mees betroubare! Die paaie hier is ook van wisselende gehalte. Soms 'n plat grondpad, soms uitdagende hellings.

Langs die pad gaan ons verby baie klein dorpies. Baie afgeleë, geen motors, skaars brommers en baie vroue met swaar mandjies op hul rug wat as enigste vervoermiddel dien.

Weereens, die mense is sooo vriendelik! Ons drink koffie in die middel van die oerwoud of op 'n brug terwyl 'n visserman met sy pirogue onder ons seil. Ons swem en was in riviere en het die grootste pret.

Die landskappe verskil, van digte oerwoud tot heuwelagtige met pragtige uitsigte. Ja, hierdie deel van die Kongo Brazzaville het ons harte gesteel.

Ons oornag op verskeie plekke, maar dit is nie altyd maklik om betyds plek te kry nie. Een keer kon ons regtig niks kry nie terwyl dit donker word in die middel van die oerwoud op 'n enkelbaanpad. Baie oorhangende takke en 'n baan 2.0!

Tot ons in 'n piepklein inham kan parkeer. Gelukkig, want net soos ons geparkeer het breek 'n groot donderstorm uit. Ons het 'n heerlike stil nag te midde van oerwoudgeluide.

En dan Dinsdag 3 Oktober

(letterlik uit ons dagboek)

'n Donker dag wat steeds goed geëindig het!

Ons gaan verder na Zanaga. Die pad is smal met 'n aantal moddergate. Ons slaag die eerste sonder enige probleme, maar die tweede word 'n "nagmerrie".

Ons probeer op die baan bly, maar die motor trek vinnig en onverwags eenkant op 'n hoogte. Hy sak nie terug in die baan nie en die gevolg is dat ons op die kant lê. Groot katastrofe, einde van avontuur, baie gedagtes gaan deur ons gedagtes.

Ons kan deur die syvenster uit die kar klim. Ons het nie seergekry nie! 

Daar is jy in die middel van nêrens, met jou kampeerder, jou huis op wiele, wat op sy sy lê. Die gebrek aan vars spore dui daarop dat niemand al 'n paar dae hier was nie, dalk net 'n brommer.

Ons probeer om met 'n plan vorendag te kom en terselfdertyd kalmeer.

Na 'n rukkie gebruik ons ​​die wenas om die kampeerder weer halfpad regop te kry. Maar hy kan ook weer omval...

Na 'n uur se gesloer kom die moontlike oplossing: 'n seun op 'n brommer. Ons verduidelik in ons beste Frans dat ons hulp nodig het. Skoppe, byle en baie mannekrag. Cor gaan agterop die brommer saam na die dorpie (7 km) en ons verduidelik die situasie aan die dorpshoof. Hy mobiliseer so 10-12 mans wat almal terugkom om te help.

Daar word gewerk, geswoeg, gegrawe en gekap.

Ons kry hoop. Saam met die wenas en mannekrag kry ons die kampeerder weer op vier wiele.

Ons kan die skade bepaal en dit lyk nie te erg nie. Die linkervoorband is pap en ons vervang dit met die noodwiel.

Ons kan weer ry! Trane van blydskap.

Ons is die manne ewig dankbaar en gee 'n ruim fooitjie, wat 'n byna oorverdowende applous oplewer.

Alles is vuil met taai klei modder. 

Ons ry verder na Zanaga en word deur die polisie voorgekeer. ’n Gawe man wat deur die papiere gaan en ons dan na die gendarmerie en immigrasie stuur.

Hierdie here gaan sit en kyk alles noukeurig na. Die kampeerder word ook in elke hoek onder die loep geneem. Hulle dink dat ons nie 'n goeie stempel in ons "geel boek" het nie en wil hê ons moet 'n boete betaal. So 'n rip off. 

Na soveel ongeluk (en geluk), is dit steeds moontlik...

Dit maak Grietje kwaad en emosioneel. En toe besluit die here skielik om 'n boete af te sien en ons kan voortgaan op ons pad.

Na die dorp is daar 'n rivier waar ons die kar was en al die gemors skoonmaak. Ons ontdek 'n paar skrape aan die kant. Maar daar blyk geen verdere skade te wees nie. Ons slaak 'n groot sug van verligting! Dit kon alles baie anders geëindig het!

Op na Brazzaville

 Toe ons by die volgende dorpie aankom, sê die hoogste polisiehoof vir ons dat dit onmoontlik is vir ons om die roete te neem wat ons voorgestel het. Die pad sou onbegaanbaar wees weens “erosie”. Die enigste opsie is die kortste roete na Brazzaville, nog 400 kilometer.

Die tennisklub in Brazzaville

In Brazzaville spandeer ons 'n paar dae by die plaaslike tennisklub. Dit is die plek waar ons wit mense al weke lank weer sien. Die bestuurders is 'n baie vriendelike Portugese/Angola-egpaar.

Die kompleks sluit 'n groot parkeerterrein, tennisbane, swembad, restaurant, storte en westelike toilette in...en alles superskoon. Ongelooflik, maar ons kan gratis hier bly. Ons hou 'n rukkie hier vas!

Ons ontmoet verskeie – meestal Franse – expats daar. Hulle is mal oor die stories oor ons reis en ons is mal oor hul stories oor hoe dit is om as ’n Westerling in ’n land soos die Kongo te lewe.

Die tennisklub is 'n unieke plek, nie net vir 'n potjie tennis nie maar beslis vir "sosialiseer" met - meeste - wit mense. Ons word genooi na die huis van 'n Franse egpaar om ons wasgoed te was terwyl ons ook 'n heerlike middagete geniet. 

Van hierdie andersins stil plek af neem ons 'n paar keer 'n taxi om die stad te verken.

Brazzaville en die Kongorivier

Brazzaville is aan die magtige Kongorivier geleë. Met sowat 650.000 16 inwoners is die stad 'n klein dorpie in vergelyking met Kinshasa (XNUMX miljoen inwoners) aan die ander kant van die breë rivier. Maar dit voel nie soos 'n dorpie nie. Dit het eintlik alles wat 'n Afrikaanse stad moet hê. Die paaie is netjies geplavei en daar is moderne geboue. Daar is 'n redelike deel van die inwoners wat relatief goed af is, maar byna onvermydelik leef 'n aansienlike deel van die inwoners ook onder die armoedegrens. Die atmosfeer van die stad wat aan die Kongorivier geleë is, is ontspanne en die boulevard, wat op Sondae vir gemotoriseerde verkeer gesluit is, het 'n aantal lekker kuierplekke.

Op amper 4400 XNUMX kilometer is die magtige Kongo die langste rivier in Afrika naas die Nyl. Daar is 'n aantal stroomversnellings naby Brazzaville, wat skouspelagtig is om vanaf die boulevard te sien.

Gorillas in Lesio-Louna Wildreservaat

Hierdie besoek is onvergeetlik! Die reservaat is sowat 150 kilometer noord van Brazzaville geleë. Vanaf die asfaltpad is dit nog 12 kilometer deur 'n modderige smal paadjie en dan skielik 'n fantastiese wye landskap.

By die ingang langs die rivier word ons vriendelik verwelkom deur 'n aantal veldwagters. Dieselfde middag vat ons die spoedboot teen die redelik vloeiende rivier op. 

En moenie stil vaar nie, maar hard, hard! Met die wind in ons hare gaan ons na die eerste eiland. Een gorillamannetjie woon hier.

Hy weet natuurlik waar hy gevoer word en kom vinnig op die regte plek. 'n Wonderlike ervaring, 'n bietjie later staan ​​ons van aangesig tot aangesig - op drie meter, veilig in die boot - met die gorilla wat amper 200 kilo's weeg. Ons hou sy optrede dop terwyl hy rustig sy maaltyd van piesangs, mango's en papaja eet. Die ooreenkoms met mense is so groot! Die gesigsuitdrukkings is fantasties.

Nadat ons die gorilla sowat 'n halfuur waargeneem het, begin ons die enjin en "skeur" na die volgende eiland in die rivier, 'n paar kilometer verder. Twee gorillas woon hier en kom goed saam. Die jongste, agt jaar oud, is in 'n Engelse dieretuin gebore. Hier word hy geleer om op sy eie voete te staan ​​sodat hy later onafhanklik die oerwoud kan binnegaan.

Ons is ook hier verstom. Die jongste klim nog in 'n boom, die oudste woon uitsluitlik op die grond. 

Lees ook: 24 Moet-sien in Afrika | Die mooiste plekke vir jou bucket list ✔

Ons spandeer so 'n halfuur saam met die gorillas. Dan terug na die beginpunt met 'n skouspelagtige reis deur die oerwoud. 'n Absoluut wonderlike ervaring.

Net nog 'n oggend 

Norme, waardes en gebruike verskil van persoon tot persoon, van land tot land en van kontinent tot kontinent. Sonder om te oordeel, beskryf ons dikwels net wat ons sien. 

Ons spandeer die tweede nag op 'n ander plek van die Lesio-Louna Wildreservaat. In die veldwagter se erf. Die geselserige man is vriendelik en bewaak permanent die ingang. Sy pligte sluit in die bestuur van die houtversperring vir 'n maksimum van 10-20 besoekers wat hoofsaaklik die naweek besoek. So hy word nie moeg nie. Hy woon in Brazzaville en is vir 'n maand hier op hierdie afgeleë plek. Dan is hy vir 'n week af. 'n Paar kilometer verder is daar 'n klein nedersetting vanwaar 'n jong man die erf kom vee.  

Hulle begin dit soggens halfsewe en praat hard en duidelik in hul eie plaaslike taal. Die beste plek om te vee blyk reg rondom die kampeerder te wees...

Ja, en as jy saans geen lig het nie, gaan slaap jy vroeg en klim vroeg uit.

Die erf is pittig en span, wat vir hulle baie belangrik is. Die sand is gevee! Toe ons die laaste stukkies rommel in 'n vullissak sit, jaag die veldwagter na die inhoud. Nadat hy verskeie items vir eie gebruik uitgehaal het, gooi hy die res in ’n gat, minstens twee meter diep. Insluitend plastiek en ander swak verteerbare stowwe. 

As ons na sy goed gevormde lyf kyk, vermoed ons dat hy nie self die gat gegrawe het nie en hy sal dit waarskynlik nie weer toemaak nie.

Dan draf ’n skraal jong vrou verby – teen ’n helling op – met ’n kruiwa vol drie groot jerrykanne water, sowat 75 kilogram. Sy het reënwater uit 'n wasbak opgevang om in die gesin se daaglikse behoeftes te voorsien. Elke 100 meter stop sy vir 'n oomblik, haal asem en gaan vrolik voort. Sy hoef nie vandag gimnasium toe te gaan nie!

Ons verlaat die land via die mees suidwestelike grensoorgang met die Angolese eksklawe van Cabinda.