NoFear Travel in Africa (15) | Oorlanding in Togo en Benin

Ons (Cor en Grietje van NoFear Travel), reis saam ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder deur Afrika. Die Afrika-kontinent is die Mekka vir 'oorland' met baie uitdagende roetes en pragtige bestemmings. Die eerste Afrika-land wat ons tydens ons reis na besoek het Suid-Afrika teenwoordig is Marokko, gevolg deur MAURITANIE, Senegal, Guinee, Sierra Leone, Liberië, Ivoorkus en Ghana. Na 'n oornagplek in Nederland, gaan ons voort met ons oorlandreis deur Afrika, begin met Togo en Benin. Jy kan alles daaroor lees in hierdie artikel.

U kan natuurlik ook weer na die video begin kyk.

Oorland in Togo

Oor Togo, 'n paar agtergrondinligting

Om eerlik te wees, totdat ons ons reis 'n paar jaar gelede begin voorberei het, het ons nog nooit van hierdie lande gehoor nie. Maar om nuwe streke te ontdek is "ons ding", so bring dit aan!

Togo is effens groter as Nederland en het byna 9 miljoen inwoners. Die grootste deel is Christelik (48%) en 'n kleiner deel is Islamities (12%). 'n Aansienlike deel hou ook by inheemse godsdienste, gekoppel aan kulturele gebruike.

Frans is die amptelike taal, maar ons het opgemerk dat baie mense nie Frans praat nie. Soos ons.

Die land is verleng en het dus net 'n beperkte kusstrook. In die binneland vind jy baie outentieke dorpies waar koffie en kakao verbou word.

Togo is ook 'n land waar 'n groot deel van die bevolking onder die armoedegrens leef. Dit word dikwels in landelike gebiede gesien.

Grensoorgang van Ghana na Togo

Vanaf Ghanese Accra neem ons die mees suidelike grensoorgang. Die grens is nogal chaoties want dit is nêrens duidelik watter amp jy eerste en laaste moet hê nie. Die regmakers en geldwisselaars kom wel soos vlieë na die stroop en dit vat ons moeite om hulle af te skud. Vir Togo kan jy 'n visum by die grens koop. (€ 38,00 pp.) By die laaste kantoor het die beampte 'n bydrae van 4000 Cfa (€ 6,00) gevra vir die aanbring van 'n stempel. Maar toe ons 'n kwitansie aangevra het, kon ons gaan sonder om te betaal. Ag wel, hulle probeer net...

Nadat ons die grens oorgesteek het, betree ons dadelik die gewoel van die hoofstad Lomé. Die hoofpaaie is geplavei en die groot aantal brommers vlieg van alle kante om jou. Die verkeer is nogal chaoties maar ons baan ons pad daardeur op soek na 'n OTM.

Ons het dit redelik vinnig gevind en beoog om binnekort die stad te verlaat op soek na stiller plekke.

Nog voor ons die stad kon verlaat, is ons op ’n besige pad verby die presidensiële paleis deur die polisie voorgekeer. Die beampte het vir ons gesê dat ons nie 'n Togo-vlag wapper nie en dat dit verpligtend is op hierdie pad... Hy het gedreig om ons na die polisiestasie te neem en dan sal ons twee weke moet wag voordat ons ons motor kan terugkry.

Maar niks hiervan was nodig as ons hom nou sou betaal nie. Nadat ons vir 'n kwitansie gevra het, kon ons gaan ... sonder om te betaal ...

Dit is Afrika!

Davedi

In die klein dorpie Davedi het ons 'n lodge in gedagte waar ons in ons kampeerder op die staanplek kan oornag. Ons vind dit dalk moeilik, maar om net te vra bring 'n horde dorpseuns voort wat die pad wil lei. Hulle lei ons op 'n pad wat selfs vir 'n 4×4 uitdagend is. Wanneer 'n tak blykbaar te laag hang, klim een ​​van die seuns soos 'n aap in die boom en sny die tak weg. En so bereik ons ​​ons skuilplek vir die nag.

Soos so gereeld sien die dorpskinders ons vinnig raak en vergesel ons tot donker.

Via, via word ons na 'n gids gewys wat ons deur die dorpie kan lei. Ons stap lekker rond, praat met verskeie inwoners en kyk na die skool.

Ons sien ook 'n kulturele ritueel wat deur twee bejaarde dames uitgevoer word. Hulle was en versorg houtpoppe wat afgestorwe (tweeling) kinders moet vervang. Bisar!

Gestrande oorlander

Op pad na die noorde van Togo volg ons 'n bergroete langs die westelike grens van die land.

Hier ontmoet ons die Duitse oorlander Philip wat in 2020 hier gestrand het weens die covid-pandemie.

Hy het hier vertoef en van daardie oomblik af het hy selfversorgend begin leef. Met 'n paar ou dakplate het hy 'n skuiling gebou waar hy kook. Hy slaap nog in die ou trok waarmee hy hierheen gekom het. Verskeie oorlanders besoek hom nou en hy gesels entoesiasties oor sy selfversorgende lewe.

Ons word na sy plek genooi om sy varkie, wat gister geslag is, te proe. En sowaar, saam met die rys, kool en avokado's geniet ons 'n heerlike alternatiewe maaltyd. Dit is heerlik om stories in die middel van die bos uit te ruil.

Versteekte waterval 

Philip vertel van 'n waterval 'n entjie verder in die bos. Na 'n bietjie soektog in die digte reënwoud vind ons die waterval...die laaste deel gaan ons na die klank. Ons kry die waterval op 'n pragtige plek in die middel van die welige natuur tussen die kakao- en koffiebome. Omdat 'n swaar reënbui pas uitgesak het - dit is nou die reënseisoen - kan ons die waterval in sy volle glorie sien.

Aledjo Cadara

Togo is 'n versameling baie vriendelike mense. Waar jy ook al gaan, sal na jou gewaai word, dikwels met twee hande. Dit is ook die geval in die hoogste dorpie Togo, in die noordelike streke op sowat 850 meter, Aledjo Kadara.

Ons het blyplek gesoek en net vir iemand op straat gevra of ons iewers in die dorpie kan parkeer. ’n Man het op sy brommer geklim en ons na die hoogste punt van die dorpie gery. Hier is 'n platform waar ons kan staan. Ons is getrakteer op 'n pragtige uitsig oor die dorpie met die omliggende berge. Bo-op die plato is twee ruïnes, of liewer twee heeltemal toegegroeide, onvoltooide villa's. Volgens die dorpsman, in besit van Duitsers wat nie meer teruggekyk het nie.

Benin

Oor Benin, 'n paar agtergrondinligting

Benin is amper 3 keer so groot as Nederland en het ongeveer 13 miljoen inwoners. Die land lê tussen Togo en Nigerië en word in die noorde deur Burkino Faso begrens. Aan die suidekant is 'n beperkte kuslyn.

In die suide is die hoofstad Porto Novo nie ver van die ekonomies belangrikste stad Cotonou nie.

Die baie verskillende bevolkingsgroepe praat net soveel inheemse tale, terwyl die algemene kommunikasietaal Frans is. Ons het egter opgemerk dat nie almal Frans magtig is nie. (Soos ons)

Islam en Christendom neem 'n belangrike plek as gelowe in. Maar vir ons is die Voodoo-kultuur en -tradisies die opvallendste, wat dikwels met Christenskap gekombineer word.

Grensoorgang van Togo na Benin 

In die noorde van Togo het ons die grensoorgang na Benin by Nadoba geneem. Die kleinste en stilste grensoorgang wat ons tot nog toe gesien het. Wanneer ons 'n grens oorsteek, wil ons altyd twee uitgangsseëls en twee toegangstempels hê, vir beide die carnet de passage (invoer/uitvoermotor) en ons paspoorte. Ons benodig dus dikwels ten minste 4 kantore. Soms aangevul met registrasie deur die polisie, die aankoop van motorversekering, die aankoop van 'n visum of die nagaan van inentings. By hierdie grens het dit gebly met die eerste 4 kantore, wat minstens 10 kilometer uitmekaar was.

Ons kon reeds die visum vir Benin aanlyn gereël het.

Tata en Somba

Reeds aan die Togolese kant van die grens kon ons die besonderse argitektoniese styl van die huise in 'n oop landskap gesien het. Hierdie sogenaamde Tata-geboue is op die UNESCO-wêrelderfenislys. Die historiese geboue het gedien as 'n veilige tuiste en stoorplek vir diere en voedselvoorrade. Hulle is aan beide die Togolese en Beninese kante van die grens. Die huise was en word bewoon deur die Sombas, 'n stam wat 4 eeue gelede weens geweld uit Burkina Faso gevlug het en hulle in hierdie gebied gevestig het.

Die Sombas het eienaardige gebruike en tradisies. Die mees noemenswaardige tradisie is om hul gesigte te sny. Op die ouderdom van twee (sodat kinders nie die pyn later in die lewe onthou nie) word die gesigte so verwerk dat dit langwerpige karakters en/of 'n diamantpatroon lewenslank behou. Die tradisie word vandag nog wyd beoefen.

Loop deur Tata area

Ons is nie groot op gidse nie, maar soms is 'n gids onontbeerlik. Saam met 'n moeilike Engelssprekende, maar o so vriendelike gids, het ons vertrek om 'n deel van die Tata-area te ontdek.

Weens onverwagte reën vertrek ons ​​bietjie later as die beplande 7 ure. Die stap gaan deur digte plantegroei, eers redelik steil afdraand. As gevolg van die gladde klippe moet jy ekstra versigtig wees. Later word dit platter en ons sien baie klein velde waar alles en nog wat gekweek word. Hier en daar is mans, vroue en soms kinders by die werk. 

Die landskap bestaan ​​dikwels uit velde omring deur groot kremetartbome of mangobome en die huise van die boere. Soms is dit steeds tradisionele Tata-huise.

Ons sien 'n jong vrou stap met -kry dit- 15 kilos mango's op haar kop en 'n baba op haar rug mark toe, 12 kilometer verder! Diepe respek!

’n Entjie verder sien ons hoe ’n swaargeswete man ’n groot veld met ’n soort graaf ploeg. Hierdie jong man werk ook hard.

Uiteindelik bereik ons ​​Boukombé, waar ons deur die plaaslike mark stap.

Hiervandaan neem ons 'n moto-taxi terug na die kampeerder, waar ons rus.

Verkeer in Benin

Ten spyte van die feit dat ons reeds 'n taamlike reis gehad het, bly ons verstom oor die paaie en voertuigvloot in Wes-Afrika.

In daardie sin is Benin ook onvergeetlik!

Die meeste (hoof)paaie in Benin is perfek geplavei, uitgevoer deur Chinese wat op hul beurt interessante handelskontrakte in ruil daarvoor ontvang. Hulle het nie in bestuurslesse vir die inwoners belê nie…. Inhaal vir heeltemal blinde hoeke is dus heeltemal normaal. Selfs vragmotorbestuurders wat met die oudste van die oudste materiaal rondry, kan kwalik die heuwels uitklim. Hulle is dus almal erg oorlaai en laat 'n groot swart rookpluim agter. Langs die pad is dit vol gestrande trokke met meestal pap bande. Maar ons sien ook gereeld vragmotors wat neergestort het en bestuurders kon nie hul motor lewendig langs die paaie los nie. 

Brandstof in Benin word hoofsaaklik in bottels by klein verkoopsstalletjies aangebied. Vulstasies is baie skaars in die noorde. En as ons een kry, is die diesel weg of glad nie beskikbaar nie.

Op ons ry suid het ons net betyds 'n geskikte pomp gekry - toe die meter reeds diep in die rooi was. 

Ja, die laai van voertuie in Wes-Afrika kan ook na ons mening tot 'n kuns verhef word. Passasiersmotors dra goedere op die dak, so hoog opgestapel dat dit lyk of dit omval. Brommers word gereeld deur 4 of 5 mense beset, met die agterste ma wat dikwels 'n baba op haar rug dra. Of hulle is oorlaai met sakke steenkool of 'n yslike boks hoenders. Bokke word dikwels met hul voete vasgemaak op die tenk vervoer.

Voodoo

Dit bring ons by die dorpie Abomey, waar Voodoo-tradisies baie belangrik is vir 'n groot deel van die bevolking. Ons oornag hier op die parkeerterrein van 'n redelik moderne lodge. Ons kom in kontak met gids Marc wat ons vir 'n volle dag in die dorp wys. 

Vir ons is die Voodoo-kultuur iets nuuts en daarom laat ons dit ons heeltemal openlik raak. Voodoo is 'n soort godsdiens waar mense nie in 'n soort god glo nie, maar in die krag van geeste en seremonies. Elke gemeenskap het 'n priester waar gelowiges hul probleme kan plaas. Die probleem kan nie so groot wees nie, maar die priester het 'n oplossing daarvoor. Dikwels vergesel van die mees bisarre oproepe en optrede. 

Die tradisie gaan baie oor geboorte, liefde, getrouheid en dood. Hiervoor word hele seremonies ingerig, waarin gelowiges dikwels saam met dromme, dans en palmwyn in 'n beswyming verval. 

Ons het 'n priester besoek wat 'n seremonie vir ons uitgevoer het. Daarna het ons 'n Voodoo-kerk besoek, waar ons stories oor die mees bisarre dade vertel is.

Aan die einde van die middag het ons 'n fetisjmark besoek. Hier word die oorblyfsels verkoop wat gelowiges by die priester moet koop om van hulle probleem ontslae te raak. Dit gaan dikwels oor die koppe van ape, bokke, honde en panters. Maar dooie slange, krokodille en voëls word ook daar verkoop.

Benewens die dooie diere of dele daarvan, word lewende hoenders, bokke, voëls, hase ensovoorts ook verkoop. Dit kan aangebied word indien die priester dit nodig ag. Jy kan jou voorstel dat ons gewoond moet raak aan die reuke op die mark en hierdie bisarre ervaring.

As jy meer wil weet oor Voodoo-kultuur of fetisjmarkte...You Tube is vol daarvan.

Ganvie

'n Besoek aan Ganvié is 'n ware "moet sien". Dit is 'n dorpie op stelte in 'n meer noord van die hoofstad Cotonou.

Die dorpie is sowat 3 eeue gelede gestig. Die plek was ideaal om vir “slawejagters” weg te steek.

Hulle het huise op stelte gebou en was dus heeltemal veilig.

Vandag woon 35000 XNUMX mense daar.

Ons gaan per boot, saam met 'n gids, op pad na Ganvié. Langs die pad sal die gids jou vertel van visvang, wat die enigste bron van inkomste vir die meeste gesinne is. Hulle het verskeie hengeltegnieke. Baie garnale en oesters word in die seisoenale vars/soutwater gevang.

'n Groot deel van die meer is vol palmtakke wat in die bodem vasgesteek is. Wanneer hierdie na ongeveer 6 maande begin vrot, is dit kos vir die visse.

Die take binne 'n vissersgesin is streng verdeel. Die man gaan visvang byvoorbeeld elke dag en die vrou verkoop die goedere by die mark, waarvoor sy sowat 4 kilometer moet roei.

Die dorpie op stelte is in ontwikkeling, so ons sien dat ou huise afgebreek word en nuwes met betonpale gebou word.

Vir die watertoevoer is daar 'n put met 'n diepte van 100 meter waar die dorpenaars daagliks vars drinkwater per boot kan kry.

Ganvié, ... dikwels vergelyk met Venesië, maar na ons mening baie keer meer outentiek.

Oorlanding in Togo en Benin: ons gevolgtrekking 

Weens die grootte van die lande hierdie keer saam in een blog, maar agterna het hierdie lande soveel om te bied dat ons dit maklik kon verdeel het.

Ons het die mense van albei lande as baie vriendelik ervaar. Alhoewel die mense in Benin – veral op die platteland – eers bietjie huiwerig is.

In albei lande leef 'n deel van die bevolking in armoede, maar ons sien ook sekerlik rykdom rondom groter stede, wat in die suide in albei lande geleë is.

Die netwerk van hoofpaaie verskil. Ons het pragtige breë paaie gesien wat deur 'n enkele brommer gery is. Maar ook paaie waar besige vragverkeer om die groot gate slang.

Die binneland word gekenmerk deur baie groenigheid, kleinboere met klein velde, grootliks selfonderhoudend.

Ook baie opvallend was die skoonheid van beide lande. Ons was gewoond aan die groot hoeveelheid rommel langs die strate in baie ander Wes-Afrikaanse lande. Benin en Togo wys dat dinge anders gedoen kan word.

Die Voodoo-kultuur is prominent in Benin. Deels as gevolg hiervan en 'n aantal ander hoogtepunte is 'n besoek aan Benin beslis die moeite werd, met 'n besoek aan Togo as kersie op die koek.