Oorlanding in Angola (2) | NoFear Travel in Africa (21)

Op ons wêreldreis het ons in Angola beland, seun, wat 'n pragtige land, watter vriendelike, hulpvaardige mense, watter pragtige landskappe en besienswaardighede.

Ons (Cor en Grietje van NoFear Travel), reis saam ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder deur Afrika. Die Afrika-kontinent is die Mekka vir 'oorland' met baie uitdagende roetes en pragtige bestemmings. Die eerste Afrika-land wat ons tydens ons reis na besoek het Suid-Afrika teenwoordig is Marokko, gevolg deur MAURITANIE, Senegal, Guinee, Sierra Leone, Liberië, Ivoorkus en Ghana. Na 'n oornagplek in Nederland gaan ons voort met ons oorlandreis deur Afrika. Ons het verder gery Togo, Benin, Nigerië, Kameroen, Gaboen en Kongo-Brazzaville en tans is ons in Angola.

Hier is die tweede deel van ons ervarings in Angola (deel 1 hier). Soos jy van ons gewoond is, begin jy nou weer na die video kyk.

Seekoeie

Ons het deur die wingerd van 'n rivier gehoor waar ons seekoeie kon sien. Dit blyk 'n afgeleë plek aan die Cussoi-rivier te wees. Die pad daarheen is weereens uitdagend. Groot plasse en moddergate bepaal die padoppervlak. Maar die landskap is weereens fenomenaal. Baie klein selfversorgende dorpies en velde waar hele gesinne skoffel.

Tot ons by die dorpie Humbi kom, 'n paar huise groot. Hier nader 'n jong man ons wat ons na die seekoeie wil neem. Nog ses kilometer oor smal paadjies bring ons by die rivier. Ons parkeer min of meer op die wal en soek die seekoeie. Ons hoef nie veel daarvoor te doen nie. Sjoe, so 100 meter verder staan ​​ons skielik van aangesig tot aangesig met 'n groep in die middel van die rivier. Wat 'n unieke ervaring, wat 'n unieke plek!

Ons besluit om vir 'n nag hier te bly, maar dit lyk asof ons na donker binne bly. Die seekoeie kom saans uit die water om gras te eet...

Seekoeie, 'n bietjie agtergrond

Seekoeie is van die grootste landsoogdiere en kan tot 1800 XNUMX kilogram weeg. Hulle spandeer egter 'n groot deel van die dag in die water. Nee, nie vir visvang nie, maar om af te koel. Hulle eet net plantvoedsel, verkieslik gras. Daarom kom hulle saans uit die water om te eet. Hulle kom net in Afrika voor, en dan die suidelike deel.

Jy hou daarvan om 'n bietjie afstand van 'n seekoei te hou. Een byt van die enorm kragtige bek met groot tande is dodelik. Boonop kan hulle ook teen 30 kilometer per uur galop. 

Die seekoei het eintlik net een vyand, mense. Hulle word gejag vir vleis en ivoor, terwyl hul habitatte in elk geval afneem. Hulle was nie beskerm waar ons hulle gesien het nie, maar sover ons weet is hulle ook nie gejag nie.

Langs die kus

Ons reis gaan voort langs paaie met asemrowende uitsigte, mense wat waai en hardwerkende boere wat hul lande skoffel, na die kus, Sumbe.

Ons kamp op strande langs die kus suid, soms by 'n restaurant. As jy daar eet, kan jy vry staan ​​en die geriewe gebruik. 

Ons gaan verby plekke soos Lobito en Benguela en Cor gaan duik en Grietje snorkel by Caotinha. Dit is opvallend dat die seewater na die suide al duideliker word en die strande skoner en witter.

Die omgewing het nou dramaties verander in 'n woestynlandskap. Dit herinner ons aan die suide van Marokko en Mauritanië.

Langs die pad stop ons by 'n droë rivier en gesels met 'n -toevallig- Engelssprekende dorpsseun. Hy sê dat dit nooit eintlik in hierdie gebied reën nie. Maar die rivier bring genoeg water uit die berge in die nat seisoen sodat dit 'n groen oase is.

Opvallend is ook die veranderende kleredrag van die mans wat medium-lengte rompe hier dra.

Die verskil tussen ryk en arm kom weer hier aan die lig. Ons ontmoet 'n groep kinders geklee in lappe. Hulle staan ​​by die kampeerder en kyk met nuuskierige oë. Maar hulle bedel nie. 

En 'n entjie verder sien ons 'n stukkie mielieland, masjien gesaai! Dan sal hulle ook meganies oes, nie waar nie? Moet 'n ryker boer wees!

Walvisse en dolfyne 

Langs die pad ontmoet ons gereeld ander oorlanders, met wie ons gereeld stories en ervarings uitruil. Ons het reeds die Duits/Turkse egpaar Hans en Bente ontmoet.

Later, terwyl ons iewers in die middel van nêrens 'n toebroodjie eet, ontmoet ons vir John en Isabelle, Switsers.

Hulle is ook op pad suid.

Later die dag kry ons 'n plek vir die nag langs die kus naby 'n vuurtoring. En ja, John en Isabelle is ook hier. Terwyl ons saam 'n glasie wyn geniet en die afgesonderde plekkie, sien ons skielik 'n paar walvisse voor ons in die see speel. Wonderlik, ons kon nie gelukkiger wees nie, so spontaan!

En as dit nie genoeg is nie, swem ’n familie dolfyne ook verby. Ons sal nog 'n glas wyn drink!

Nie meer woorde nie

Ons daal verder af na die kusdorpie Namibe. Ons ry oor 'n pragtige asfaltlaag waar ons elke vyftien minute 'n (vragmotor)motor teëkom. Ons het eintlik net die pad na onsself. Ons kronkel deur die voortdurend veranderende berglandskap. Soms kan ons 5-6 kilometer vorentoe kyk en steeds die pad sien. Dan gaan ons terug kus toe, 'n rit van sowat 25 kilometer oor baie uitdagende rotspaadjies. Maar toe ons by die kus aankom, blyk dit die moeite werd te wees. Die uitsigte oor die kuslyn is fenomenaal. Die afgesonderdheid en die feit dat ons alleen hier is, maak dat ons woorde vir 'n oomblik opraak en mekaar knyp. Ja, dit is waar!

Die dolfyne en walvisse is weer besig om 'n show te hou en ons dink selfs ons het 'n orka gesien.

Krappe

Onder by die waterlyn is 'n soort natuurlike swembaddens. Agter die rotse waar die branders vir 'n rukkie rustig is, verskyn daar en dan 'n nuwe tenk water wanneer 'n hoë golf voorkom. Daar is 'n pragtige uitsig oor die see en die wonderlike kuslyn!

Jy moet versigtig wees wanneer jy ingaan. So 'n "swembad" is vol onsekerhede. Daar is vlymskerp doringagtige plante en ten minste 30 krappe verskyn wanneer ons die water ingaan. Die kleur van hierdie krappe is fantasties aangepas by die swart rots. Maar blykbaar is hulle meer bang vir ons as wat ons vir hulle is.

Die Namibiese woestyn

Ons sak nog verder suid af en kom by die Namibe-woestyn aan. 'n Groot area waar ons met ons kampeerder in die sand kan speel. En ons doen dit, totdat twee van ons vassit, vas! Die sand hier is glo minder “catchy” as in die woestyn van Mauritanië.

In elk geval, met 'n graaf en 'n ry borde kan ons hier uitkom.

Ons geniet die oneindigheid en die lugspieëlings om ons.

Daar is 'n paar ligte duine naby die kus en ons sien 'n skeepswrak op die strand.

Dit is baie afgeleë en stil hier, nie 'n siel om te sien nie! Slegs 'n paar motorspore in die sand van vorige woestynbestuurders.

Weer bietjie die binneland in 

Die hoeveelheid verskillende landskappe in Angola lyk eindeloos. Dit geld ook vir die deel oos van Tombua. 

Hier besoek ons ​​die "Arcos". 'n Pragtige uitsig deur 'n bergrug. Ons neem baie foto's, so pragtig! Erosie het pragtige beeldhouwerke hier in die sandsteen gelaat.

Dan ry ons verder na Colinas do Namibe, losweg vertaal as "heuwels", 'n pragtige landskap waar - ook hier - erosie sy mooiste kant gewys het. Verslete bergdele skep die vreemdste vorms en kleure. Die rooi kleur hier is die opvallendste.

Maar die skoonheid hier is weer, jy kan reguit daardeur ry, daar is niemand in sig nie en geen toegangsfooi word gehef nie. Angola, so rein!

Ons kyk na 'n groep mans en vroue wat besig is om sout te myn. Die lae van verskeie grondtipes hier is vol sout, blykbaar het die see eens hier geheers.

Ons oornag op 'n plek onder die helder sterrehemel Welwitschia plant. Ons sien hierdie spesiale plant op verskeie plekke hier. Hierdie monster is bekend vir sy grootte. Die hoogte van 1,50 blyk uitsonderlik te wees. Die plant is uniek aan die woestyn en kom net in Angola en Namibië. Die meeste plante leef 500-600 jaar.

Ons reis gaan voort deur die suide van Angola... meer binnekort in deel 3. Deel 1 gemis? Klik dan hier.