NoFear Travel in Africa (17) | Oorland in Kameroen

Ons (Cor en Grietje van NoFear Travel), reis saam ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder deur Afrika. Die Afrika-kontinent is die Mekka vir 'oorland' met baie uitdagende roetes en pragtige bestemmings. Die eerste Afrika-land wat ons tydens ons reis na besoek het Suid-Afrika teenwoordig is Marokko, gevolg deur MAURITANIE, Senegal, Guinee, Sierra Leone, Liberië, Ivoorkus en Ghana. Na 'n oornagplek in Nederland gaan ons voort met ons oorlandreis deur Afrika. Ons het begin in Togo, Benin en Nigerië en het nou in Kameroen aangekom. Jy kan alles daaroor lees in hierdie artikel.

Soos jy van ons gewoond is, begin jy nou deur na die video te kyk, wat begin met 'n baie uitdagende stadium deur die modder.

Grensoorgang Nigerië – Kameroen

Wie ons storie oor Nigerië As jy dit gelees het, onthou jy seker iets van die bisarre paaie na die grensoorgang. Nadat ons die nodige uitgangsseëls aan die Nigeriese kant gekry het, ry ons deur niemandsland en meld aan by die Kameroense immigrasiediens en gendarmerie. Na 'n vermoeiende dag bly ons vir 'n nag hier.

Die here sê vir ons dat ons nog 30 kilometer het om te gaan voordat ons Banyo in Kameroen bereik. Hulle verseker ons dat die pad ten minste so erg is soos die deel waardeur ons pas gegaan het. Om eerlik te wees, om dit te weet dra nie by tot 'n ontspannende nag nie, dit reën, ons slaap swak!

Die volgende oggend vertrek ons ​​vroeg, die onbekende in, wetende dat daar geen pad terug is nie.

Die eerste kilometer gaan goed, maar dan begin dit, steil afdraandes oor gladde klippe, voortdurend probeer om die beste spoor te kies. Dan weer groot plasse waarvan ons die diepte nie behoorlik kan skat nie. Ons Toyota Hilux 4×4 kampeerder in die modder vassit en ons het die wenas nodig om uit te kom.

Na willekeur volg ons ons pad oor brûe waarvan ons nie weet hoe sterk hulle is nie. Ons kom op geen ander voertuig teë nie, behalwe soms 'n brommer.

Dit begin harder reën en ons gly afdraand deur waterkanale. Totdat ons by 'n rivier moet verbykom. Ons kyk na die diepte, stroom en ondergrond en dink ons ​​kan dit maak. Ek sal moet, teruggaan is nie 'n opsie nie.

Met alle opsies die Toyota Hilux verloof, insluitend beperkte glipewenaar, gaan ons verby die rivier en klim die gladde heuwel daaragter. Ons word gevolg deur die plaaslike jeug wat in die dorpie agter die koppie woon.

'n Sug van verligting, so ver, so goed!

Kameroen | Die land binne

Nadat ons ingekom het badkamer Sodra ons 'n aantal praktiese sake (SIM-kaart, ruilgeld, brood) kon reël, gaan ons verder na 'n plek sowat 5 kilometer buite die dorp. Hier rus ons vir twee dae terwyl ons 'n pragtige uitsig geniet om ons Nigerië-avontuur te verwerk.

Ons eerste indruk van die Kameroense "plattelandse" mense is dat hulle vriendelik waai. Soms is hulle 'n bietjie terughoudend, maar na die eerste kontak is hulle steeds vriendelik.

In die volgende dorpie waar ons stilhou vir bietjie inkopies, merk ons ​​dat mense net Frans praat. Tog ontmoet ons 'n Engelssprekende jong man. Hy sê hy voel absoluut uit plek hier. 

Sommige inligting en feite oor Kameroen

Een van die groter kwessies in die land is die rusie tussen die Franse meerderheid en die Engelse minderheid. Die land is eens deur Franse en Britte gekoloniseer. Tot op hede het dit 'n gewapende konflik tot gevolg gehad wat slegs in Engelssprekende gebiede plaasvind.

Die land is ongeveer 11 keer die grootte van Nederland en het net minder as 30 miljoen mense. ’n Groot deel van die land bestaan ​​uit oerwoud en dit het ook twee groter dorpe, Douala en die hoofstad Yaoundé. In Kameroen is die meeste mense Christene, behalwe 'n groep Moslems.

Verder suid

Nadat ons nog 150 kilometer se absurde slegte grondpad agter ons laat (tegnies nie moeilik nie, maar vol slaggate, so jy ry teen 'n maksimum van 15-20 kilometer per uur), begin perfekte asfalt skielik by Magma. Ons gaan verby baie dorpies en stop soms vir kruideniersware. Behalwe vir uie is daar nêrens groente te koop nie, so ons maak ons ​​laaste blikkie ertjies oop.

Ons stop vir oornag by 'n sokkerveld waar ons natuurlik omring word deur die helfte van die dorp se bevolking. Kom ons hou 'n partytjie! Vir bietjie rus en vrede oornag ons op die terrein van 'n klooster, waar 14 monnike woon en werk.

Dan kom ons in Bafoussam aan, 'n regte groot stad. Hier kom ons in aanraking met 'n goed opgevoede Engelssprekende vrou. Sy vertel ons al die ins en outs oor die burgeroorlog wat in die suidweste aan die gang is.

Sy kom selfs van daardie streek waar Engelssprekende separatiste sterk veg vir onafhanklikheid. Sy behoort ook self aan die Engelssprekendes, maar sy stem nog lank nie saam met die separatiste nie en het dus na die veiligheid van Bafoussam gevlug. Ons vind dit indrukwekkend om haar storie eerstehands te hoor.

Ons gaan na die supermark in die dorp waar ons voel "soos 'n kind in 'n lekkergoedwinkel". Ons kan uiteindelik weer bone, wortels en selfs witkool by die mark koop. Langs die pad help ons 'n paar mense met ons wenas wat onlangs 'n ongeluk gehad het.

Ekom watervalle

Enigiemand wat ons volg, weet dat ons 'n hele paar watervalle op ons reise gesien het. Ons het hoofsaaklik baie variasies gesien, wye, hoë eksemplare tydens ons reise Noorweë en Ysland. Die Ekom-watervalle in Kameroen is ook bo. Watter geweld, wat 'n groot emmer water kom hier af. Ons is daar in die reënseisoen en die waterval is op sy mooiste. En die lekker ding is dat jy baie naby daaraan kan kom. Dit wil sê die boonste deel. As jy ooit Kameroen besoek is dit 'n ware "moet sien".

Bring die nag saam met die monnike deur

Ons oornag soms op die mees spesiale plekke. Ons slaap onder meer op bewaakte hotelparkeerplekke. Om halfsewe die oggend word ons wakker gemaak deur 'n mate van rumoer rondom die kampeerder. Die hotel sekuriteitswag kon dit nie langer verdra dat die kar so vuil was en dit spontaan gewas het nie!

In Kameroen oornag ons ook op monniksendinggronde. Jy is gewoonlik baie welkom en jy kry dikwels 'n kamer waar jy kan was en stort. By een van die sendings word ons genooi om saam met die broers te eet. 'n Besondere ervaring.

Die broers en susters is baie bly met 'n klein skenking!

Tweeling mere

Van die gehuggie Mbouroukou ons stap 'n bergstap na 'n krater wat twee mere bevat: Lac Male en Lac Femelle (mans- en vrouemeer)

Jy kan hierdie krater ook met 'n 4×4-motor bereik, maar ons is ingelig dat dit baie moeilik, of eintlik onmoontlik, is om dit in die reënseisoen te doen. Dit was boonop lanklaas dat ons ons loopspiere gebruik het. Trek dus jou stapskoene aan en stap daar uit! Ons het die roete geken Wikiloc self bietjie bekom en aangepas. Daar was altesaam sowat 1000 meter se klim, waarvan baie steil modderpaadjies was, so ons was halfpad reeds moeg.

Die enorme krater op ongeveer 2100 meter en die omgewing daarom word bewoon deur die Wodaabe/Borroro-stam. Hierdie mense is grootliks selfversorgend en leef hoofsaaklik van hul vee. Hulle het natuurlik geen vervoermiddel nie en kom net af en toe te perd “af”.

Ons het hul laerskool gesien wat nou gesluit was vir klasse as gevolg van somervakansie. Gelukkig was die deur oop sodat ons na binne kon kyk. ’n Paar skoolbanke en ’n swartbord op ’n sandvloer waar die bokke ook loop, was al wat ons gesien het. Baie primitief, maar wonderlik om te sien.

Op die boonste rand van die krater was dit tyd vir 'n toebroodjie en ons het foto's geneem van 'n pragtige uitsig.

Koffie in Yaounde

Om die visums vir beide Kongo's ons gaan na die ambassades toe Yaoundé. Hulle benodig 'n paar kopieë so ons soek 'n kopieerwinkel. Ons het dit vinnig gevind. Langsaan is 'n kafee. 'n Goeie geleentheid vir 'n koppie koffie. Die kafee self het nie koffie nie, maar 'n dame met 'n stalletjie op straat wel. “Melk en suiker,” vra sy. "Nee dankie. Ons betaal 75 sent vir twee groot bekers koffie, waarvan die water in 'n braaipan verhit is. Sy bring die koffie na ons tafel in die kafee.

'n Entjie verder is daar 'n stalletjie met oliebollen. Heerlik, saam met koffie. 'n Hele sak vol vir 45 sent. Sy het nie suiker nie, en ook nie die koffieverkoper nie. Hulle verwys ons na 'n winkel verder weg waar suiker te koop is. Per klont.

“Nee”, ons wil graag poeier hê. Geen probleem nie, hy vat 'n toebroodjiesakkie en skep dit vol suiker uit 'n yslike jutesak. 15 sent!

Bring die nag deur by Didier-garage in Yaoundé

In Yaoundé kom ons op 'n motorhuis af waar ons bietjie instandhouding kan doen. Eienaar Didier bestuur die besigheid saam met sowat tien jong werknemers. Die seuns is nie regtig as werktuigkundiges opgelei nie, maar hulle is gretig om te leer. Jy kan enige tegniese werk daar laat doen. Maar kyk gerus…. Daar is 'n skuur met baie gereedskap wat jy vrylik kan gebruik. Alles wat met motors en motorfietse verband hou, is beskikbaar.

Daar heers 'n aangename atmosfeer en Didier help met alles. 'n Haarkapper, wasgoed, 'n kaart, onderdele, vra net. Dit sal afgelewer word of dit sal afgehaal word!

Jy kan so lank as wat jy wil in jou eie voertuig op die perseel oornag. Daar is 'n waterkraan en 'n toilet beskikbaar. En nog lekkerder... so 'n plek lok ander oorlanders, en dit nooi 'n uitruil van stories uit.

So ons het 'n paartjie ontmoet Nieu-Seelanders waarvan die man 'n Hollandse vader gehad het en dus goed Nederlands gepraat het. Hulle het 'n motor in die land Suid-Afrika gekoop en noord reis. Omdat hulle oorlaai was, is hul onderstel op verskeie plekke geskeur. Hulle sal nog 'n rukkie hier by Didier bly. Ons het ook 'n Amerikaanse man ontmoet met sy seun en Bruno, 'n oud-weermagoffisier in die Franse weermag.

Ons het die tyd geneem om uitgestelde take te doen en Yaoundé te verken. Betaal? By Didier besluit jy wat jy betaal.

'n Wonderlike ervaring!

Gevolgtrekking: Kameroen is 'n wonderlike plek om te gaan

Die mense binne Kameroen is wonderlik. Ons het hulle as ietwat teruggetrokke, vriendelik en afwagtend ervaar. Maar as jy een keer met hulle kontak het, is hulle baie vriendelik. Die teruggetrokke gedrag verseker dat mense skaars vra of bedel, wat dit vir die wit besoeker aangenamer maak. Daar is beslis armoede in Kameroen, maar ons voel dat die land verder in sy ontwikkeling is as baie ander Wes-Afrikaanse lande. Jy kan duidelik die verskil sien tussen die stedelike omgewing en die platteland, waar mense dikwels selfversorgend is op 'n stuk grond en 'n paar vee.

Die verkeer is kalm en gedissiplineerd, veral ná die toetende verkeer in Nigerië. Geloof speel – ten minste sigbaar – ’n veel minder belangrike rol. Geen groot uithangborde met Christelike uitnodigings of motors wat met kerklike slagspreuke bedek is nie. 

Die land het baie om te bied vir 'n ietwat avontuurlike besoeker.